Bulletproof

𝐹𝑜𝑢𝑟𝑡𝑒𝑒𝑛. 𝐻𝑢𝑟𝑟𝑖𝑐𝑎𝑛𝑒

Ο Άδης σήκωσε το νεκρό σώμα του άνδρα και το κουβάλησε στα χέρια του περήφανα. Τα μανίκια του είχαν ανέβει ψηλά και καθώς περπατούσε στον μεγάλο διάδρομο του υπογείου, άφηνε τις φλέβες να γίνουν ανάγλυφες στο δέρμα του. Το ματωμένο σώμα ξάπλωνε άχρωμο στα χέρια του όσο ο Κάτω Κόσμος γυάλιζε στα μάτια του.

Ανέβηκε τα σκαλιά για το ισόγειο και έπειτα εκείνα για τον όροφο με το γραφείο του Άλμπερτ. Ήξερε πως τον περίμεναν. Ήταν σίγουρος πως οι τρεις τους τον περίμεναν να ακούσουν για τα βασανιστήρια που του έκανε. Να δουν το χαμόγελο στο βλέμμα του. Του άξιζε.

Το σκοτάδι έγινε φως στο διάβα του.

Φτάνει έξω από το γραφείο, με μια δυνατή κλωτσιά ανοίγει την πόρτα και στα πρώτα του βήματα κάνει αισθητή την παρουσία του. Το πτώμα στα χέρια του κάνει τα τέσσερα άτομα να σηκωθούν από τις θέσεις τους.

Ο Ρίο χαμογελά. Ο Άλμπερτ τον κοιτά περιμένοντας κάτι, ο Φίλιπ, περήφανος πάει να τον πλησιάσει.

Και η Κάρλα, πρωτάκουστο να βρίσκεται εκεί μέσα, ξεκινά να κλαίει με λυγμούς. Στην αρχή δεν καταλάβαν, αλλά έπειτα, όταν την είδαν να προσπερνά τον γιό της και να πλησιάζει το πτώμα στα χέρια του, ο Άδης το διάβασε στα μάτια της.

Πέταξε το σώμα που κρατούσε στο πλάι, εξαγριώθηκε και μόνο που την κοίταξε να θρηνεί τον θάνατο του εραστή της. Εκείνου που έγδαρε την σάρκα του, που τον βασάνιζε, εκείνη κοιμόταν μαζί του. Γνώριζε.

Το σώμα του άνδρα έκανε κρότο καθώς παρέσυρε οτιδήποτε βρέθηκε υπό το έλεος του Άδη, και όσο ο Άλμπερτ και ο γιος του προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει, ο άνδρας με την ουλή στο μάτι κρατά ήδη την γυναίκα σφιχτά από τον λαιμό και την σέρνει μέχρι τον κοντινότερο τοίχο.

Ήταν ισχυρή η επαφή της με το κρύο υλικό και παρόλο που πονούσε, η Κάρλα δεν έβγαλε άχνα.

«Με αγκάλιαζες μερικά βράδια, όταν έτρεμα από πόνο, σαν δεύτερη μάνα και μου ψιθύριζες πως όλα θα περάσουν!»

Η γυναίκα δεν αναπνέει σχεδόν. Ζαλίζεται αρκετά. Κοιτά τον γιό της εκλιπαρώντας για βοήθεια μα ο Φίλιπ την κοιτά αηδιασμένος.

«Ήξερες ότι θα με πάρουν! Ήξερες ότι θα με βασανίσουν, μπορεί να με σκοτώσουν! Ήξερες ποιος ήταν όλους αυτούς τους μήνες! Με έβλεπες να βασανίζομαι μόνος μου και δεν είπες τίποτα! Τα ήξερες όλα και παρόλα αυτά, ερχόσουν και με αγκάλιαζες!»