Bulletproof

𝑇ℎ𝑖𝑟𝑡𝑦-𝑡ℎ𝑟𝑒𝑒. 𝐺𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑑 𝑇𝑜𝑛𝑖𝑐

Ο σοφέρ του κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη του προτού επιβραδύνει και στρίψει στο δρομάκι που οδηγεί στην είσοδο της έπαυλης. Και έπειτα τα μάτια του έπεσαν στον συνοδηγό, στον Τζέισον, τον άνδρα με τα μάτια της υποταγής στον Αρχηγό του να αδημονούν.

«Γιατί τέτοια ξαφνική σιωπή βρε παιδιά;» ρωτά ο Φίλιπ τους δύο άνδρες.

Ο ένας κοιτάει τον άλλον και έπειτα χαμογελούν αμήχανα, παραπλανητικά.

«Δεν πάμε να πεθάνουμε εκεί μέσα, να εξετάσουμε την Σιωπή της Οξφόρδης θέλουμε. Και ίσως να τους τσιγκλήσουμε.»

Ο Τζέισον κατανεύει και χαμογελά. «Μάλιστα, κύριε Φίλιπ. Απλώς ήταν κουραστική η διαδρομή.» Και ο σοφέρ συμφωνεί γνέφοντας.

«Θέλω χαμόγελα, θέλω ευγένεια, θέλω και διακριτικότητα. Ξέρετε, τα κλασικά.»

Οι δύο άνδρες γνέφουν και η σιωπή συνεχίζεται μέχρι που το αυτοκίνητο φτάνει μπροστά από την ψηλή σιδερένια πύλη και σταματά. Κανένας από τους τρεις δεν μπορεί αν αρνηθεί το βάρος στο στήθος του, ο καθένας για τους λόγους του, αλλά όλοι τους το αγνοούν καθώς ένας άνδρας πλησιάζει.

Την ίδια στιγμή, στο γραφείο της Νιόβης, η απολαυστική ηρεμία σπάει, οι πόρτες ανοίγουν και την εξαιρετικά ανεβασμένη διάθεσή της χαλάει το έντρομο βλέμμα της αδερφής της και δύο ακόμη συμβούλων που με γρήγορες ανάσες κοιτούν την Αρχηγό τους.

«Τι συνέβη;»

Η Ελίνα μένει με το ανήσυχο βλέμμα της να κοιτάει την αδερφή της. Θα μας σκοτώσουν, της λέει με μια ματιά. Η Νιόβη ατάραχη κοιτάει τις δύο γυναίκες πίσω της και στο βάθος ακούει μερικούς από τους άνδρες της Οικογένειας να σπεύδουν να καλύψουν τα ίχνη του Γκάμπριελ.

«Ήρθε;»

Η Ελίνα γνέφει. Γνέφει με δακρυσμένα μάτια. Είναι το τέλος μας.

«Ετοιμάστε το καθιστικό, πηγαίντε τον εκεί. Θα ετοιμαστώ και θα κατέβω. Ελίνα περίμενε ένα λεπτό σε παρακαλώ.»

Η αδερφή της κοντοστάθηκε, στραβοκατάπιε και πήρε βαθιές ανάσες. Άγχος, πολύ άγχος. «Τι θα κάνουμε, Νιόβη;»

«Θα μάθουμε αρχικά γιατί ήρθε. Αν ξέρει ότι τον έχουμε εδώ και θα φροντίσουμε να φύγει δίχως καμία υποψία. Θα έπρεπε να περιμένουμε την επίσκεψη, κήρυξε Σύγκλητο για την εξαφάνισή του κι εμείς δεν πήγαμε.»

«Δεν πήγαμε λόγω των κεκλεισμένων θυρών.»

«Και λόγω της Σιωπής.»