Bulletproof

𝑇𝑤𝑒𝑛𝑡𝑦-𝑓𝑖𝑣𝑒. 𝑆𝑖𝑛 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑎𝑛 𝐴𝑛𝑔𝑒𝑙

Τι θα γινόταν αν;

Τι θα γινόταν αν ο Ρίο δεν μιλούσε ποτέ στην Τζούλιαν για το ποιος είναι πραγματικά; Αν δεν της έλεγε πως είναι έτοιμος να διοικήσει μαζί με τον αδερφικό φίλο του την Οικογένεια της Αγγλίας;

Θα ζούσε διπλή ζωή στο πλάι της; Θα την παντρευόταν και τελικά θα ζούσε μαζί της ευτυχισμένος αλλά πνιγμένος στα μυστικά; Θα έκρυβε πως εκείνο το βράδυ είχαν εισβολή στο Ρεβολούσιον ή πως αναγκάστηκε ένα άλλο βράδυ να σκοτώσει ανθρώπους; Άραγε θα της μιλούσε ποτέ; Ή θα το μάθαινε τυχαία, μια νύχτα ήρεμη, όταν εκείνος θα καθόταν με τον γιό τους στο σαλόνι κι εκείνη θα ανακάλυπτε όπλα στο υπόγειο. Και τι θα γινόταν τότε; Θα τον άφηνε; Θα έφευγε μακριά με το παιδί τους;

Και αν όταν ο Ρίο της μίλησε εκείνη δεν έφευγε; Αν εκείνη τον κοιτούσε χαμογελώντας και τον αγκάλιαζε σφιχτά μουσκεύοντας το μπλουζάκι του; «Θα με προστατεύεις πάντα;» θα τον ρωτούσε; Κι εκείνος θα την έσφιγγε στην αγκαλιά του όσο μπορούσε για να γίνουν ένα, θα την φιλούσε παντού στο πρόσωπο και έπειτα θα της υποσχόταν ότι δεν θα αφήσει κανέναν να την πειράξει; Ίσως. Δεν θα γεννιόταν το παιδί με τα καστανά μαλλιά, ίσως είχε ξανθά σαν της μαμάς του. Δεν θα είχε γκρι μάτια, αλλά πράσινα ή μελί. Θα ήταν γλυκός πολύ, γιατί αγόρι θα ήταν πάλι, θα είχε το γέλιο της μα όσο μεγάλωνε θα έμοιαζε σε εκείνον. Θα ήταν σοβαρός. Πολύ σοβαρός αλλά θα ήταν ευγενικός. Καλός. Ψηλός, ίσως, με κλίση στον αθλητισμό. Δεν θα πλησίαζε τον κόσμο εκείνον.

Αλλά η Τζούλιαν σε κάθε περίπτωση θα έτρεχε μακριά του από φόβο. Όχι από απέχθεια, από τρόμο πως θα έβλεπε τα χέρια του κάποια στιγμή με αίματα, πως θα τον κοιτούσε και μπροστά της δεν θα ήταν ο Ρίο, ο καλός της, ο αγαπημένος της, αλλά ο Ρίο ο δολοφόνος, το δεξί χέρι της Οικογένειας που δεν διστάζει να σκοτώσει όποιον θελήσει να μπει στον δρόμο του.

Όμως, τι θα γινόταν αν έπαιρνε το παιδί της να φύγει μακριά από τον Τζάσπερ; Τι θα γινόταν αν είχε την δύναμη να φτιάξει δύο βαλίτσες και να φύγει μακριά από εκείνον, που γέμιζε το σώμα της με μελανιές; Άραγε είχε σκεφτεί τον Ρίο μέσα στον πόνο της; Έκανε την σύγκριση ανάμεσά τους; Πως ο ένας έφτιαχνε πληγές και ο άλλος φιλούσε το κορμί της κάνοντάς την να αγαπήσει τον εαυτό της;

Ήρθε η ώρα να πάρεις την απάντησή σου, μαθαίνοντας πως  η Τζούλιαν τον σκεφτόταν συνέχεια από το πρώτο χαστούκι που χτύπησε το πρόσωπό της. Από την πρώτη μελανιά, από την πρώτη γρατζουνιά. Και έπειτα δεν σταμάτησε να κλαίει σκεπτόμενη πως εκείνος, ο λογιστής που διηύθυνε στον Υπόκοσμο, δεν θα μπορούσε να της κάνει ποτέ κακό. Τι θα γινόταν αν εκείνη η βαλίτσα στον πάτο της ντουλάπας της δεν είχε μείνει να καεί με το υπόλοιπο σπίτι εκείνη την μέρα; Τι θα γινόταν αν ο Ρίο είχε δεχτεί την συμφωνία του Τζάσπερ;