Bulletproof

𝐹𝑜𝑢𝑟𝑡𝑦. 𝑇ℎ𝑒 𝐺𝑎𝑟𝑑𝑒𝑛 𝑅𝑜𝑠𝑒

Ο οποιοσδήποτε θα ήθελε να είναι μπροστά όταν η Ρωξάνη έστειλε το βιογραφικό της στον υπεύθυνο του Εσκομπάρ και έπειτα σχεδόν λιποθύμησε από το άγχος της όταν το μέιλ στάλθηκε. Κρατούσε το κινητό της συνεχώς στο χέρι και κάθε ειδοποίηση που ερχόταν την κοιτούσε αρχικά μανιωδώς και έπειτα εντελώς απογοητευμένα την αγνοούσε γιατί ήταν πάλι ένα μήνυμα σε μια ομαδική.

Εν τω μεταξύ, απάντηση στο μέιλ της ήρθε μέσα στην νύχτα, οπότε εκείνη την είδε το πρωί και σοκαρίστηκε με την απλότητα της, σαν να απομυθοποίησε τον υπεύθυνο που διάβασε το βιογραφικό της.

Την καλούσε να πάει για δοκιμαστικό, ίσως το πιο αγχωτικό δοκιμαστικό που έχει κάνει ποτέ της. Στα μάτια της κυρίως.

Σηκώθηκε νωρίς εκείνη την μέρα παρόλο που το δοκιμαστικό ξεκινούσε στις τρείς και στην καλύτερη των περιπτώσεων η σειρά της να ερχόταν πέντε λεπτά πριν το μαγαζί ανοίξει, οπότε με την τύχη της δεν θα την έβλεπαν πολύ και έτσι η δουλειά θα πήγαινε σε κάποιον που θα τους είχε φάει τον χρόνο ώρες.

Παρόλα αυτά από πολύ πρωί είχε ξεκινήσει τα μποτέ της, είχε βάλει μάσκες προσώπου και είχε βάψει μέχρι και τα νύχια της ώστε στη μία και μισή να κοιτάει την ντουλάπα της.

Είχαν συμφωνήσει με την Αλέξ να μην βάλει κάτι πολύ απλό, τύπου τζινάκι και μπλούζα γιατί θα έδειχνε πολύ απλή αλλά από την άλλη, αν αυτό είναι το στυλ της καλό θα ήταν να το ξέρουν από πριν. Την άκουσε βέβαια. Έβαλε υφασμάτινο χαλαρό παντελονάκι, με τιραντάκι αλλά με το κρύο που είχε έβαλε και ένα γκρι πουλόβερ, έτσι για να νιώθει ζεστασιά καθώς της λένε «θα σας ειδοποιήσουμε».

Ήταν αρκετά απαισιόδοξη η αλήθεια είναι αλλά εντάξει, αυτό θα το έφτιαχνε με τον καιρό.

Στο ταξί για το Εσκομπάρ αναλογιζόταν τι μπορεί να πάει στραβά. Στο ταξί για το Εσκομπάρ δεν σκέφτηκε καθόλου τι θα γινόταν αν τα πράγματα πήγαιναν κατευχήν.

Φτάνοντας, όπως υπέθεσε και η ίδια, δεν ήταν μόνη της.

Περίμεναν περίπου πενήντα άτομα μπροστά της και ήδη έρχονταν αρκετοί μετά από εκείνη. Και το δοκιμαστικό ξεκινούσε σε ένα τέταρτο, πόσοι ακόμη θα έφταναν; Άραγε θα τους έβλεπαν όλους; Ήλπιζε ναι, δεν ήταν να αγχώνεται και για το αν θα προλάβαινε να δοκιμαστεί σήμερα.

Τελικά, άκουσε το όνομά της στους πρώτους τριάντα και ενώ νόμιζε πως θα είχε απίστευτο άγχος, τα χέρια της λύθηκαν όταν της είπαν τι ποτά θέλει να τους φτιάξει και της ζήτησαν να τους παρουσιάσει τον εαυτό της στο μεσοδιάστημα.