Bulletproof

𝑇ℎ𝑖𝑟𝑡𝑦-𝑓𝑜𝑢𝑟. 𝑇ℎ𝑒 𝑃𝑢𝑛𝑖𝑠ℎ𝑒𝑟

«Η Αγγλική Επικράτεια κηρύττει περίοδο πένθους και καλεί την άμεση παράδοση της σορού του, ως ένδειξη σεβασμού στην οικογένεια του, πρωτίστως στον πατέρα του, Ρίο Μίλερ και έπειτα στους λοιπούς πενθούντες.»

Αυτή ήταν η ανακοίνωση θανάτου του λοιπόν.

Βέβαια, καμία Οικογένεια δεν περίμενε να εμφανιστεί αυτός που απήγαγε και ίσως εν τέλει να σκότωσε το δεξί χέρι της Αγγλικής Οικογένειας. Η ανακοίνωση θανάτου για τα πιο απλά μέλη σήμαινε πως υπήρχαν απτά στοιχεία ενώ για τα ανώτερα και επίτιμα μέλη, ήταν το τελευταίο χαρτί προτού αναλάβουν οι Αρχηγοί.

Οπότε για μερικούς αυτά τα νέα ήταν μια τελευταία παγίδα του Φίλιπ.

Μια τελευταία παγίδα του Αρχηγού να αποδιοργανώσει τους απαγωγείς και έπειτα ο Άδης να αναλάβει μόνος του, να εξαλείψει μια ολόκληρη Οικογένεια δίχως προβλήματα. Έτσι ήταν η άγραφη σειρά των πραγμάτων.

Απαγωγές στον Υπόκοσμο υπήρχαν πολλές στο παρελθόν και πάντα μια ανακοίνωση θανάτου τα έλυνε όλα. Οι απαγωγείς παρέδιδαν το σώμα του θύματος είτε ναρκωμένο είτε νεκρό εν τέλει και η κάθε Οικογένεια γύριζε στους ρυθμούς της. Η εκδίκηση ήταν ένα άλλο κεφάλαιο, εντελώς διαφορετικό.

Όμως, αυτή η ελπίδα παραμόνευε μονάχα από άκρη σε άκρη κάθε Οικογένειας της Ευρώπης... Η Ρωξάνη δεν γνώριζε για τίποτα απ' όλα αυτά. Η Ρωξάνη είχε μείνει να ακούει τα νέα καθαρά σοκαρισμένη.

Πέρα από τα δάκρυα που έτρεξαν εκείνη την στιγμή, δεν μπόρεσε να κλάψει παραπάνω. Δεν το είχε συνειδητοποιήσει, η πληροφορία της ήταν τόσο δύσπεπτη που απλώς κρατούσε ένα βάρος στο στήθος της και δεν μπορούσε να θρηνήσει όπως θα φανταζόταν.

Δεν άφηνε τον εαυτό της να νιώσει τύψεις, δεν έκλαψε σκεπτόμενη πως την τελευταία φορά που τον είδε εκείνη τον έδιωξε, δεν του είπε πως δεν τον μισεί, πως δεν είναι τέρας. Τίποτα από αυτά δεν πέρασε από το μυαλό της.

Σαν να ήταν παρατηρητής σε ένα γεγονός καθόλα φτιαχτό.

Σαν να ήξερε βαθιά μέσα της πως ο Γκάμπριελ δεν γίνεται να είναι νεκρός και πως όλα αυτά είναι ένα κόλπο του Φίλιπ.

Μα δεν το ήξερε.

Απλώς είχε συνδέσει τον Άδη με τον Γκάμπριελ και δεν μπορούσε να διανοηθεί πως o άτρωτος εκτελεστής μπορούσε τελικά να πεθάνει. Ότι είχε αδυναμίες...

Και εκείνη την στιγμή, ακριβώς εκείνη την στιγμή, που στεκόταν στο μπάνιο της και κοιτούσε την άχρωμη μορφή στον καθρέφτη της, εκεί ακριβώς η Ρωξάνη ένιωσε το λάθος της να τρυπάει στα πιο σκοτεινά σημεία του μυαλού της.