Ben asla evlenmem demiştim diye sesimi yükseltmeden edemiyorum. Bir hastane odasında bu şekilde görmeyi istemediğim tek kişinin burnumun dibinde olmasına içerliyorum. Yakışıklı erkeklerden nefret ederim mottoma ters bu hareketim canımı o kadar sıkıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Camdan akıp giden yağmur damlalarını izlerken tek düşündüğüm nasıl bir suç işlediğim ve Metehan Mertoğluyla evlendirilerek cezalandırıldığım...
Şu an odada sadece beni tetikte bekleyerek gözlerini üzerimden asla ayırmayan o ve asla onun bakışlarına karşılık vermeyen ben varım.
Baygınlığı ilk atlattığım sırada başımın daha kalabalık olduğunu hatta ve hatta normalde baygınlık geçirecek Özge kuşumun bile bana gözünde özür dileyen bir ifadeyle odamda dikildiğini fark ediyorum.
Özgenin karnında bir şişkinlik var. Hamile olduğunu tahmin ediyorum ama bilmediğim bu hayat içinde onu tebrik edecek gücü bile bulamıyorum. Göz yaşlarım henüz dinmişken göz pınarlarımı zorlayan yaşlarımı tutmak gittikçe zorlaşıyor.
Bana bakmayacak mısın Aslım?
Camda olan bakışlarım nasıl bilmiyorum ama katran gibi bir öfkeyle perçinlendiğine eminim. Ben , bana hatta tüm kadınlara kırılmış oyuncak muamelesi yapan bir adamla evlenecek biri değildim yani en son baktığımda en azından...
Akın ın bana baktığı gibi bakıyor mavi gözleri... orada düpedüz sevgi ve şefkat var ama ben Metehan ı en son bıraktığımda alaycı ve nefretli bir ifadenin yüzüne yapıştığını biliyorum.
Benim bildiğim 5 yıl önceki nefretim yerli yerinde dururken kimse ona sarılıp öpmemi beklemesin rica ediyorum.
Neredeyse tükürür bir şekilde Ben asla evlenmem demiştim diye sesimi yükseltmeden edemiyorum. Bir hastane odasında bu şekilde görmeyi istemediğim tek kişinin burnumun dibinde olmasına içerliyorum. Yakışıklı erkeklerden nefret ederim mottoma ters bu hareketim canımı o kadar sıkıyor ki gözlerimi kısarak onu süzmeden edemiyorum.
Canım o kadar sıkılıyor ki tatlı bir şeyler yemezsem ölecekmişim!
Bu yaşadığım ana kendini önceden hazırlamış olacak ki temkinli bir şekilde serum olan elimi sıcak avucu içinde kavrayarak baş parmağıyla okşuyor.
Bu bana istemsizce ona kahve ısmarladığım günü hatırlatıyor. Kahveyi elimden alırken de aynı hareketi yapmıştı kendileri...
İntikam alacağımı söylemiştim değil mi, Metehanı mecazi olarak yolacağım noktayı buluyorum ve yüzümde gezinen mavi bakışlarına alaycı bir şekilde karşılık vermeden edemiyorum.
5 sene önce sana kahve ısmarladığımda da bu hareketi yapmıştın diyorum. Bu hareketim onun hoşuna gidiyor başparmağı elimdeki hareketine devam ediyor. Halbuki hızlı gardını indiriyor cümlem bitmemişti.
Sonraki günde duvara yaslandığın bir kızın dudaklarını sömürüyordun.
Sözlerimle elleri duraksıyor gözlerimde olan mavi bakışlarına gölgeler düşüyor. Bunu daha önce konuşmuşuz gibi bir his içimi tırmalıyor. Onunla konuşmadığımı biliyordum ama bu his beni korkutuyor. Geri plana itiyorum. Elimi avucunun içinden çekerek acı çekmesini izlemeye devam ediyorum. Kalbim ağrıyor, yanlış yoldaymışım gibi bir hissiyat içimi yakıyor ama ben devam ediyorum. Geçmiş hala geçmemiş gibi peşimi bırakmıyor çünkü ben nefes alamıyorum söyleyemediklerimden...
