Ben asla evlenmem demiştim diye sesimi yükseltmeden edemiyorum. Bir hastane odasında bu şekilde görmeyi istemediğim tek kişinin burnumun dibinde olmasına içerliyorum. Yakışıklı erkeklerden nefret ederim mottoma ters bu hareketim canımı o kadar sıkıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeyi çok sevdiği için mrskim_k e hediyem olsun bu bölüm dhjdje
Hastanede çok kaldı gibi geliyor o yüzden artık bir çıksın diyorum dhdjjd. Sizce nerede kalacak Aslıhan? Tahminleri şimdi alayım.
Gözlerim gözlerinde yine şarkıda geçtiği gibi ama bir sen olsaydın diyemiyorum bu sefer, dilim varmıyor.
Sen benim en büyük yanılgım oldun diyorum.
Metehanın beni o gece yaraladığı gibi belki de daha fazlasıyla onu yaralıyorum.
En derininden, kalbinden, sevdiğinden...
Önümdeki sandalyeden sarsılmış bir şekilde kalktığını fark ediyorum. Bir eliyle yüzünü sıvazlarken diğer eliyle saçını hızlıca karıştırması sakin olmaya çalıştığı , son demlerinde olduğunu hissettiriyor. Patlayacak bir bomba gibi ve zamansız... tanıdığım asıl adam bu işte...
Ne yapayım Aslıhan, seni mutlu etmek, ağlamaman için ne yapmam gerektiğini söyle bana o zaman diyor pek sevgili köpek bey... bu beklediğim bir tavır olmadı ama çıldıracağı günlerde olacaktır elbet.
Ona yüzünü görmek istemiyorum demek istiyorum ama burada tek başımayken böyle bir şey söylesem ne kadar güvenli olur bilmiyorum. Son söylediklerinden sonra midem bulanıyor desem yine aynı kapıya çıkacak ama bu sefer gerçekten midem bulanmaya başlıyor, yaşadığım stresin kusmuk olarak çıkacağını düşünmemiştim çikolatalı popkeklerim.
Hızla çıplak ayaklarımı yataktan aşağı sarkıtarak serumun bağlı olduğu demiri de yanıma katarak odanın içindeki tuvalete koşturuyorum. İçim dışıma çıkarcasına klozete çöküp öğürüyorum.
Henüz doğru düzgün yemek girmemiş midemden çok bir şey çıkmıyor ama bu kasılmalar yaralarımı sızlatınca sessiz sessiz ağlamaya başlıyorum.
Yanı başımda saçlarımı tutan adam beni kendine çekip sarılınca ağlamam daha da şiddetleniyor. Kusmaktan nefret ediyorum bunu biliyorum belki de bu duygu beni ağlatan...
Küçük bir çocuğu teselli eder gibi büyük eli sırtımda geziniyor bir süre, göğsüne yaslı başımı olduğu yere bastırarak bir süre daha ağlıyorum.
Kusmaktan nefret ettigini hatta kusarken görülmekten ,birinin senin kusmuğunu temizlemesinden de bir o kadar hoşlanmadığını bilecek kadar iyi tanıyorum seni Aslı... biliyorum bazı şeyleri kabullenmen, beni kabullenmen çok zor ama sen iyileşene ,vücudundaki tüm morluklar geçene kadar yanındayım. Ondan sonra beni istemezsen-
