Ben asla evlenmem demiştim diye sesimi yükseltmeden edemiyorum. Bir hastane odasında bu şekilde görmeyi istemediğim tek kişinin burnumun dibinde olmasına içerliyorum. Yakışıklı erkeklerden nefret ederim mottoma ters bu hareketim canımı o kadar sıkıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve gelmemizin üzerinden 1 gün geçmiş maaile tanıdığım ama yabancı gelen insanlarla tek değişmeyen yerde evimin oturma odasındaki tekli koltukta bağdaş kurmuş oturuyorum. Sessizlik içerisinde herkes anlaşmış gibi ya tavanı ya da halının püsküllerini izlerken bende parmaklarımla koltuğun kenarında küçük bir ritim tutturmuş birinin ani şekilde gözlerini bana düşürmesini bekliyorum. Avımı kovalıyorum anlayacağınız...
Canım Özgem sessiz çağrıma daha fazla dayanamamış olacak ki gözlerini izlediği halıdan ayırarak oturduğu yerden ayaklanıyor.
Bizim randevumuz vardı çocuğun cinsiyetini öğrenecektik Berkantla diyor usulca.
Çok çabuk yakalanıyorsun bebeğim keşke biraz uyanık olup kocanın uyaran bakışlarıyla susuverseydin birtanem.
Tek kaşımı kaldırarak bacaklarımdan birini koltuktan aşağı sarkıtıyorum.
Dün öğrenmiştiniz diye hatırlıyorum, hatta senin gibi tatlı bir kız olacak diye de konuşmuştuk birtanecik kerizim.
Birazcık sert çıkışmış olabilirim annem bu yüzden boğazını temizliyor. Hala kibarlık konusunda ince çizgilerimiz var demek ki ,bazı şeyler değişmediği için usulca gülümsüyorum ve daha fazla beklemek istemediğim için boğazımı huysuzca kaşıyorum.
Sizin bir şey anlatacağınız yok. O yüzden ben size güzel bir şeyler anlatmak istiyorum diyerek oturduğum yerden kalkıyorum hızlıca.
Ben hiperaktif biri olduğum için uzun süre aynı şekilde beklememi ummadınız umarım çikolatalı popkeklerim.
Evin içinde yavaşça gezinirken ellerimi de kot pantolonumun ceplerine yerleştiriyorum.
En son Mertoğlunun evindeki partideydik diye bir başlangıç yapıyorum ama Özge carlayınca durmak zorunda bırakılıyorum.
O senin kocan be kocan Mertoğlu ne bir kere. Ay Berkant dur cimdirme kolumu Allah aşkına. Çocuğu kaç gündür eritti resmen uyandığına sevinemedi ya.
Elimle dokunduğum çerçeveden uzaklaşarak arkamdaki koltukta tüm hareketlerimi izleyen Metehan a bakmadan edemiyorum. Gerçekten Özge nin dediği gibi biraz zayıfladığını inkar edemeyeceğim. Yüzü de biraz çökmüş gibi... başımı iki yana sallayarak acıma modumu kapatmayı deniyorum.
Sence de diye Özgeye çıkışmak kolayıma geliyor o an.
Sence de kuzeniyle benimle dalga geçmek için takıldığını ima eden birini, en kötü haliyle hatırlarken bu şekilde konuşmak kolay olabilir mi Özge?
Gergin hitabımla ortamdaki sessizlik daha da keskinleşiyor. Özgenin gözlerinde bir kırıklık görünce üzülüyorum ama görüyorum ki kimse bana üzülmüyor burada. Ağlayacakmışım hissiyle yumruklarımı iki yanımda sıkarak camdan dışarı yağmurlu havayı seyretmeye başlıyorum.
