DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-34-

Heyyyooo merhabalar nasılsınız 🧡 keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım 🧡

Yaa tabi aşk harika birşey  orada edilen muhabbetin ardından operasyonu Alp'e anlattım zaten bilgisi olduğunu öğrendim içilen çaylardan sonra Alp konuşmaya başladı.

-Hadi gelin hepinizi yemeğe götüreyim.

-Şimdi şuan.

-Evet hadi zaten öğlen vakti oldu.

Saatime baktığımda çoktan yemek saatimiz gelmişti hepimiz onaylayınca ayağa kalktım odama geçip anahtarımı telefonumu ve cüzdanımı aldım tekrar dışarıya çıktım Alp benim arabamın yanına geçmiş diğerleride kendi arabalarına binmişti kapıları açınca sol koltuğa yerleştim Alpte sağ koltuğa oturdu kontağı çalıştırdım gaza bastığım gibi hızlıca askeriyeden çıktık.

-Eee söyleyecekmiyiz?

-Daha erken değil  mi?

-Sen bilirsin sana bırakıyorum zaten işimizde profesyonel insanlarız işle aşkı ayırabiliriz diye düşünüyorum Umay.

-Olması gerekende bu zaten.

Yol boyunca sohbetler ettik bizim hayatımızda daha yakından tanımak namına birşey yoktu canımızı emanet ediyorduk birbirimize daha ne kadar tanıyabilirdikki arabanın kontağını kapattığımda timin bizden önce geldiğini gördüm içeriye girdiğimizde masaya geçip siparişlerimizi verdik gelen siparişlerle birlikte yemeğimizi yedik masada çok hoş sohbet dönüyordu arada katılıyor arada dinliyordum saatime baktığımda kalkmamız gerektiğini anladım Alp hesabı ödemeye gidince bende arabanın yanına doğru yürüdüm kapıları açıp sürücü koltuğuma geçtim Alpte gelince sohbet eşliğinde askeriyeye döndük. Odalarımız çekildiğimizde aklımda sadece operasyon vardı anladığım kadarıyla bir depodan sivilleri alıp geri dönecektik Alp bizimle gelmeyecekti tim olarak gidecektik aynı zamanda helikopterle değil araçlarla gidecektik düşüncelerimi bölen telefonumun sesi olmuştu arayan annemdi.

-Efendim Sinem sultan.

-Nasılsın güzel kızım.

-İyiyim annem sen nasılsın?

-iyiyim, sesini duyayım dedim müsaitmiydin?

-Bende seni arayacaktım anne 2 gün içerisinde göreve gideceğim.

-Allah yar ve yardımcın olsun.

Biraz daha konuşup telefonu kapattım her zamanki gibi annem gayet soğukkanlı davranmıştı bu huyunu çok seviyordum zaman su misali geçmişti mesai saatim dolduğunda alaydan ayrıldım Alp bu gün nöbete kalmıştı çıkarken uğrayıp sormuştum. Eve girdiğimde ilk işim duş almak olmuştu ardından üzerimi değiştirip yemek yemeye koyuldum. "Nasılsın?" gelen bildirimle telefonumu elime aldım Alp yazmıştı "İyiyim sen nasılsın?" cevap verdikten sonra kendime kahve yapmak için mutfağa ilerledim ne zamandır kahve içmiyordum gelen bildirim sesiyle tekrar telefona döndüm "Nöbetteyim işte senin odandayım" yüzümdeki sırıtşla bakıyordum etrafa kendine gel kızım kaç yaşında kadınsın yaptığın hareketlere bak "ne işin var benim odamda?" yaptığım kahveyle beraber salona geri döndüm yaktığım sigaramdan bir duman çektim "Kokun diyorum kadın beni delirtiyor" vay vay vay sen Alp Binbaşıya bak neler diyor cevap vermedim kahvem ve sigaram bittikten sonra yatak odama geçip yatağın içine girdim telefonu kenarıya bırakarak uykuya daldım. Acı acı çalan telefonumla tekrar gözlerimi açtım arayan Alp'ti saate baktığımda 03:20 olduğunu gördüm aceleyle telefonu açtım.

-Efendim.

-Acil Alaya gel.

Telefon suratıma kapandı aceleyle yerimden kalktım üzerime geçirdiğim pantolonla dışarıya çıktım şuan ne giydiğim sorun değildi arabaya atladığım gibi yola koyuldum. Askeriyenin içerisine giriş yaptım  ilk durak  Alp'in odası oldu kapıyı çalıp içeriye girdim.