DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-30-

Heyyyooo merhabalar nasılsınız 🧡 keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım 🧡

Olması gerekeni yapmıştım kendimi buna inandırmaya çalışıyordum devam edemezdik böyle belliki Nil hala seviyor Alp'i belki Alpte seviyordu Nili aralındaki engel olmak istemiyordum birde kendime böyle yara açamazdım her yara sarılır her yere bir gün kabuk bağlardı tek bir yara vardı oda gönülde açılan ne kabuk bağlar nede sarılır çok acıtır yakar kavururdu ne benim yara almaya halim var nede onun yara açmaya kararımdan dönemezdim. Düşüncelerimle uyuya kaldığım koltukta açtım gözlerimi zaten yatağıma gidemiyorum küçük Leyla çoktan uyanmıştı onun için dilekçe hazırlamam gerekiyordu devletin pek benim yanımda tutacağını zannetmiyorum kapı sesi ulaştığında kulağıma Leyla kapıya koştu gelene baktığımda Enesti.

-Hoşgeldin Enes.

-Hoşbulduk komutanım bu gün ben buradayım.

-Gerek yoktu kim söyledi hem sana?

-Alp Binbaşı kesin emir verdi komutanım.

-Sanada Binbaşınada.

-Ben ne yaptım komutanım.

-Tamam Tamam geç bende seni arayacaktım zaten ayrıca komutanım yok.

-Tamam Umay ama sen daha kahvaltı etmemişsindir ilk olarak onu halledeyim.

Kafa salladım çok fazla yiyemiyordum zaten uzandığım yerde telefonumla ilgilenmeye başladım sözünü tutmuş kendisi gelmemişti ama beni tek başımada bırakmamıştı amacı neydi bu adamın beni delirtmekmi Umay gene salağa bağladın kızım adamın askerisin yapar tabi sen olayı farklı yere çekiyorsun evet ben farklı yere çekiyorum ben adamın askeriyim. Enes elinde tepsiyle tekrar yanıma geldi çorbanın dumanı üzerindeydi cidden iyi geliyordu elime aldığım kaşığı çorbaya daldırdım güzel olmuştu şimdi yukarıda Allah var iştahlı bir şekilde çorbayı içerken gözüm bizimkilere kaydı ikiside tost yiyordu Leylayı bırakmak istemesemde benim yanımda olamazdı benim ne gecem ne gündüzüm belliydi aynı zamanda göreve gittiğimde kimi zaman 3 günde kimi zaman 1 ayda geri dönüyordum bu şekilde bir hayata dahil edemezdim onu devlet himayesi altına girdiğinde sık sık ziyaret edebilirdim gaddar bir insan değilim isteyerekte bırakmıyorum sadece daha iyi bir hayatı olsun diye çabalıyorum zaten eğitim konusundada desteğimi vereceğim bir ablası olduğunu bilecek arkasında yemeğimi yedikten sonra tekrar uzanmaya başladım.

-Enes seninle biraz konuşalım mı?

-Tabi Umay dinliyorum.

Leyla yalnız konuşmamız gerektiğini anlamış olacakki yerinden kalkıp gitti.

-Enes Leyla benim yanımda ne kadar kalabilir bilmiyorum?

-Bende onu düşünüyorum ne kadar durabilir bir kere devlet buna izin vermez.

-Bu yüzden dilekçe yazmam gerekiyor devlet himayesi altına geçtikten sonra tabiki bırakmayacağım onu elimden geldiği kadar destek olacağım okuması için tedavi görmesi için.

-Ne demek tedavi?

-Ya ben oradayken yanıma geldiğinde tecavüze uğramıştı onun için psikolojik destek almaya başladı.

-Onun bunun çocukları küçücük çocuk lan el kadar sabi.

-Sus bağırma duymasın.

-Haklısın bende elimden geldiği kadar destek veririm.

Biraz daha konuştuktan sonra kapı çaldı Albay gelmişti toparlanmaya çalışırken eliyle durdurdu biraz sohbet ettikten sonra Leyla için dilekçe yazacağını söyledi bir kahve içip gitti bu konuyu Leylayla konuşmam gerekiyordu işin zor kısmı şimdi beni bekliyordu nasıl tepki vereceğini bilmiyordum Leylaya seslenerek yanıma gelmesini bekledim.