DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-43-

Heyyyooo merhabalar nasılsınız 🧡 keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım 🧡

Sandalyeme geçip oturdum düşünmeye başladım bu yüzden bizimle veda eder gibi konuşmuştu bu yüzden birlikte olmuştuk o son gece. Şuan ne hissettiğimi bende bilmiyordum dokunsalar ağlayacak gibiydim  derin bir nefes çektim içime,yerimde duramayarak Albay Melihin odasına doğru ilerledim kapıda beni gören haberci içeriye geçip geldiğimin bilgisini verdi kısa süre sonra bende yanına girdim.

-Hayırdır Umay?

-Komutanım Alp Binbaşı hakkında en doğru bilgiyi sizden alacağımı düşündüm.

-Şimdi anladım aceleni,geç otur.

Gösterdiği deri koltuğa geçip oturdum meraklı bakışlarımı Albaya çevirdim.

-Umay inan bende böyle birşey yaptığını bilmiyordum bir anda üstlerden gelen onay telefonuyla en az bende senin kadar şaşırdım istifasını vermiş üstlerde bunu onaylamış.

-Komutanım siz benden daha iyi bilirsiniz ama Alp Binbaşı görevine mesleğine vatanına aşık bir askerdi bir anda böyle olunca nasıl söylenir bilemiyorum ama çelişkili gelmedi mi?

-Haklısın bende senin gibi düşündüm ama cevap bulamadım. Elbette bende burada baki değilim ben giderim yerime başkası gelir sen gidersin başkası gelir Alp gitti yerine başkası geldi bu sisteme alışmak zorundayız kızım,kaç şehidin yerine insanlar geldi bunu aklından çıkartma.

-Emredersiniz komutanım.

-Harun Binbaşıya alayı tanıt Yüzbaşı aynı zamanda timinle tanıştır.

-Emredersiniz komutanım.

Müsade isteyerek odadan ayrıldım tekrar Alp'in odasının önüne ilerledim zor bela kapıyı çalıp gel komutunu bekledim içeriden gelen sesle kapıyı açıp içeriye girdim.

-Komutanım eğer müsaitseniz sizi önce timle tanıştırıp ardından alayı gezdirmek  istiyorum.

-Müsaitim Yüzbaşı.

Beraber odadan ayrıldık beden olarak her ne kadar burada duruyor gözüksemde ruhum ve aklım çoktan bedenimi terk etmişti yürüyordum nereye gittiğimi bilmeden gözlerimi kapatıp açtım içtima alanındaki timi görüp yanlarına ilerledim hepsi meraklı bakışlarla bize bakıyorlardı essas duruşa geçtiklerinde derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

-NASILSIN ASKER!

-SAĞOL.

-SİZLERDE SAĞOLUN. BENİ RAHATTA DİNLEYİN, HARUN BİNBAŞI ALP BİNBAŞININ YERİNE BURADA.

Daha fazla ne ben konuşabilirdim nede konuşulanları duyabilirdim sözü Harun Binbaşı aldığında kenarına çekilip ellerimi arkada bağladım dik durmaya çalışıyordum ama ufacık bir rüzgar esse yıkılacak gibi hissediyordum bakışlarımı time çevirdiğimde onlarında benden bir farkı olmadığını anlamıştım hepimizi şoka ve hüzüne boğan bir an yaşıyorduk Harun Binbaşı konuşmasını bitirdikten sonra time seberst olduğunu söyledikten sonra gezmeye devam ettik.Alayı komple gezdirdikten sonra müsaade isteyerek odama geçtim sandalyeme oturduğumda bir kez daha aradım aynı numarayı bu sefer farklı bir ses duymuştum "Aradığınız numara kullanılmamaktadır" işte bu saatten sonra geri dönüşü olmayan bir hale gelmişti. Sol gözümden akan bir damla yaş yanaklarımdan çeneme doğru bir yol izlerken ağladığımı fark etmiştim kısa sürede hayatımın merkezi haline gelmiş bir adam olmuştu Alp belkide fazla anlam yüklemiştim ona. Yaşadıklarıma asla pişman değildim iyiki diyebiliyordum iyiki olmuş iyiki yaşamışım düşüncelerimle kafayı yerken kapının sesini işittim "GEL" komutunu verdikten sonra yaş dolan gözlerimi silip kapıya çevirdim bakışlarımı.