DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-29-

Heyyyooo merhabalar nasılsınız 🧡 keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım 🧡

Elimdeki telefonla kalmıştım şuan bir açıklamam yapmam gerekiyordu.

-Bildirim sesi gelince bende benim telefonum sandım o yüzden yani.

-Sorun değil ben sadece oraya kadar uzanmana şaşırdım.

Allahtan telefonlarımız aynıydı o yüzden bu olaydan bu kadar çabuk sıyrılmıştım elimdeki telefonu Alp'e uzatıp tekrar eski halime büründüm mesajda ne yazdığını okumuştum "ALP BUNLARI O KADIN YÜZÜNDEN YAŞIYORUZ YAPMA KIYMA BİZE" o kadının ben olduğumu anlamıştım gereksiz yere kendimi üzmeyecektim bu olay için her zaman kadınları savunur yanlarında olurdum fakat bu kadın hiçte savunalacak gibi değildi aksine ben bile kendime hakim olamamıştım ne yaşadılar ne yaptılar bilmiyordum belli ki Alp'in canını çok sıkmıştı adını bile anmıyordu içini bilemediğim için birşey diyemezdim belkide hala seviyor bir şeyler hissediyordu bu konuyu daha sonraya erteledim.

-Leylacım nasılsın güzelim?

-İyiyim ben Umay abla sen kendine bak asıl sen iyimisin?

-İyiyim ben sen merak etme ben sana birşey söyleyeceğim.

-Ne oldu abla?

-Şimdi sen benim evime git biraz dinlen orada kimse sana birşey yapamaz hastanede telef oldun.

-Olmaz Umay abla ben seni bırakamam.

-Hadi ama lütfen orada kimse sana birşey yapamaz asker ağabeylerin var aynı binada.

-Ama Umay abla.

-Hadi canım yarın tekrar gelirsin.

Kafa salladı Alpe rica ettim götürmesi için oda beni kırmadı onlar gittikten sonra tek başıma kaldım biraz düşünmek beni rahatlatırdı nereye gidiyordum neler yapmıştım bu zamana kadar kimler girip çıkmıştı hayatıma ne zorlu yollardan geçmiştim şimdi olmak istediğim konumda olmak istediğim yerdeydim buraya gelene kadar yorulmuştum kimi zaman düşmüştüm ama kalkmayıda öğrenmiştim evelallah bu hastanedende çıkacaktım. Gözlerimi açtığımda yanımda Alp vardı ne ara uyuya kalmıştım ben bile anlamamıştım Alp'in geldiğini bile duymamıştım.

-Günaydın.

-Günaydında ne zaman geldin gelmeseydin dinlenseydin.

-Ben burada seninle dinleniyorum.

-Böyle olmaz sürekli benim yanımdasın kendinede zaman ayrılmasın.

-Kendime zaten zaman ayırıyorum sen nasılsın?

-Daha iyiyim biran önce buradan gitmek istiyorum.

-Dinlenmeden gidemezsin hiç bir yere.

-Bunu zaten biliyorum.

-Sen gittikten sonra neye uğradığımı şaşırdım bir girdabın içerisinde kayboldum sanki sürekli seni düşünüp durdum nasılsın ne haldesin delirmiş duruma gelmiştim.

-İnan orada olmak benim içinde çok zordu sürekli sizi düşündüm uyumak yaptığım en kötü hata olacaktı.

-Çok fazla canını yaktılar bunu tahmin edebiliyorum emin ol bunun yaşanmaması için elimden geleni yapardım.

-Yani oldu bitti geçti çok şükür şimdi iyiyim iyiyiz.

-Dahada iyi olacağız.

-İnşallah Alp.

Biraz daha sohbet ettikten sonra gelen uykumla beraber gözlerimi kapattım. Gözlerimi kaburgamdaki ağrıyla açtım nefes alamıyordum adeta kendimi biraz zorladım nefes almak için bir nebzede olsada rahatlamıştım bakışlarımı kafasını yatağın kenarına koymuş Alp'e takıldı uyurkende ciddi duruyordu ince uzun parmakları bir erkeğe göre çok zarif ve kibardı ben Alp'i izlerken kapı sessizce açılmıştı içeriye Vildan hemşire girdi Enesle ilgilenen tatlı kızdı bu.