DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-22-

Heyyyooo merhabalar nasılsınız 🧡 keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım 🧡

Kimden geldiği belli olmayan bir mesajla gözlerimi yeni güne araladım aklımı dün geceden beri meşgul eden Mesaja baktım yeniden üzerimi değiştirip mutfağa ilerledim kısa bir Kahvaltının ardından evden çıktım hızlıca askeriyeye ilerledim ilk işim albayın odasına gitmek olmuştu beni gören habercisi içeriye girip albaya haber verdi ardından ben girdim.

-YÜZBAŞI UMAY DUMAN.

-Hayırdır kızım bu saatte.

-Komutanım dün gece bir mesaj aldım bilinmeyen numaradan tahminimce gönderenler onlar.

-Yüksek ihtimalle fakat elimizden ne gibi birşey gelebilir?

-Şuan hiç bir şey yapamayız Komutanım beklemek zorundayız.

-Kendine bu dönemde çok dikkat et Umay.

-Ederim Komutanım sizden birşey rica edebilirmiyim?

-Tabi kızım söyle.

-Komutanım ailem bu gün dönüyorlar bende onları yolcu etmek istiyorum.

-Tamam kızım istediğin zaman çıkabilirsin.

-Sağolun Komutanım müzadenizle.

-Çıkabilirsin.

Albayın odasından çıkıp kendi odama geçtim sandalyeme oturup mesajı açtım tekrar okumaya başladım madem bu kadar çok görüşmek istiyorlardı görüşelim madem benim için sıkıntı yok mesajdan Alpe bahsedecektim elbette sonuçta beraber yürütüyorduk bu operasyonu camdan dışarıya kaydı gözüm Alp geliyordu yerimden kalkıp kendime çeki düzen verdim ardından Alp'in odasına doğru harekete geçtim kapının önüne geldiğimde kapıyı çaldım gel komutuyla içeriye girdim.

-Hayırdır Umay bu saatte.

-Çok acil birşey konuşmamız gerekiyor.

-Tamam geç otur.

-Ben dün gece bir mesaj aldım-

-Ne mesajı aldın niye gelip bana söylemedin.

-Alp bir sakin ol nasıl geleyim gecenin bir vakti kesmeden dinle çok yakında buluşacağız yazıyordu gönderen belli değil benim tarafımdan belli onlar gönderdi.

-Büyük ihtimalle onlar gönderdi.

-Ha birde unutmadan ben bu gün erken çıkacağım.

-Neden?

-Annemler gidiyor onları havaalanına bırakacağım.

-Kalacaklarını sanıyordum.

-Ağabeyimin ameliyatı çıkmış ondan dolayı gidiyorlar.

-O zaman bu akşam konuşalım mı? Eğer müsaitsen tabi.

-Müsaitim konuşuruz şimdilik müsadenle.

Tekrar odama doğru yol aldım hergün eğitim yapmak gibi biz zorunluluğumuz olmadığından dolayı tabi birde benim bu gün erken çıkmamdan dolayı rahattık telefonumun sesini duyduğumda annemin aradığını gördüm uçak saatlerini öğrendikten sonra kendimi evrak işlerine verdim saatler akıp geçiyordu zamanı durdurma şansımız yoktu sonuçta annemleri bırakacağım zaman yaklaşırken odamdan çıkıp eve ilerledim içeriye girdiğimde annemler bavullarını hazırlamış beni bekliyorlardı hızlıca üzerimi değiştirip yanlarına geldim.

-Kızım açmısın?

-Hayır annecim.

-Eee sıra sende fındık kurdu biz geldik gidiyoruz.