All This Love

Κεφάλαιο 36

5 μήνες μετά

 Η αρχή του τέλους πάντα σε ανακουφίζει, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι το τέλος πλησιάζει. Όταν ζεις σε άγνοια, δεν αντιλαμβάνεσαι το τέλος. Και έτσι, το μόνο που δεν μπορείς να νιώσεις είναι ανακούφιση.
Οι άνθρωποι άπειρες φορές είμαστε άπληστοι, άλλες πάλι αχάριστοι και άλλες απλά τα θεωρούμε όλα δεδομένα.

Μα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και το είπα μόλις τώρα με δύο διαφορετικούς τρόπους. Πάντα υπάρχει και ο άλλος τρόπος.
Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ.
Κάθε αρχή και δύσκολη. Για να ανατρέψεις αυτό το σύμπλεγμα των λέξεων, αρκεί μόνο να δεις το ποτήρι μισο-γεμάτο.
Σε μπέρδεψα; Δεν πειράζει.

Πάμε πάλι από την αρχή.

Εκείνη και εκείνος.
Αυτοί ήταν εξ αρχής.
Εκείνη και εκείνος.
Ήθελαν να πονέσουν όσους τους πόνεσαν.
Εκείνη και εκείνος.
Αυτοί ήταν που κατέστρεψαν τις ίδιες τις ζωές τους.

Η εκδίκηση, οριζόταν ανέκαθεν σαν μία πράξη τιμωρίας και λύτρωσης, με μία ακατανόητη έννοια για τους οπαδούς της λογικής. Ο εγκληματίας, δεν ξυπνά μία μέρα, έχοντας πάρει την απόφαση να διαπράξει κάποιο έγκλημα. Οποιοδήποτε και αν είναι αυτό.
Και το κλέψεις ένα μαγαζί ή ένα σπίτι, έγκλημα θεωρείται.
Η διαφορά όλων αυτών είναι ότι κάθε έγκλημα έχει διαφορετική βαρύτητα, αντιμετωπίζεται διαφορετικά από την κοινωνία. Γιατί, εν τέλει...
Η κοινωνία ορίζει πολλές πράξεις.
Αν όχι όλες.

Είχε αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά στη ζωή του. Μα και αυτός ήταν ο λόγος που επέλεξε να ασκήσει ένα τέτοιο επάγγελμα. Κανείς δεν του υποσχέθηκε και δεν το διαβεβαίωσε ότι η ζωή του θα είναι ήρεμη και σταθερή, ούτε και γεμάτη αναταραχές. Γι' αυτό και όταν γνώρισε την Ιφιγένεια γοητεύτηκε από εκείνη. Ήταν τα δύο άκρα. Εκείνος με μία ζωή μέσα στα νοσοκομεία, προσφέροντας βοήθεια στον συνάνθρωπό του και μία ζωή έξω από αυτό, όπου γυρνούσε σπίτι, ντυνόταν απλά με φόρμες και καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα του μπροστά στην τζαμαρία του σαλονιού του, με θέα όλη την Αθήνα, πίνοντας το κρασί του.
Καμία σχέση με την γυναίκα που είχε ξαπλωμένη στο κρεβάτι της εντατικής εκείνη τη στιγμή.

Οι ζωές τους απείχαν χιλιόμετρα ή και μίλια μακριά. Δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ τον εαυτό του κολλημένο με μία τέτοια γυναίκα. Πάντα αναζητούσε το σίγουρο το ασφαλές. Και αυτό πήγαζε από τη δική του ανασφάλεια.

Ανασφάλεια, γιατί φοβόταν να δώσει αυτού του είδους τη γεύση στον εαυτό του. Δεν ήταν φτιαγμένος για δράση, δεν αναζητούσε την περιπέτεια, και σιχαινόταν το μυστήριο.
Από αυτά ακριβώς που ήταν φτιαγμένη η Ιφιγένεια.