All This Love

Κεφάλαιο 37

Ήθελα πολύ να μιλήσω για αυτό.
Η ζωή μας αποτελείται από πολλά πράγματα. Νίκες και ήττες. Επιτυχίες και αποτυχίες. Είδες; είναι όλα το ίδιο πράγμα με πολύ διαφορετικές λέξεις.
Και αν συλλέξεις τα αγαπημένα σου πράγματα σε μία γωνία, κατά βάση θα βγει...

Ένα τρίπτυχο.

Το δικό μου τρίπτυχο δεν ήξερα εάν υπήρχε. Μπορεί και να μην το είχα ανακαλύψει.
Στο προσκήνιο υπήρχαν δύο δεδομένα.
Ο έρωτας και η δουλειά. Και ήταν άμεσα συνυφασμένα αυτά τα δύο. Πώς;
Είχα έρωτα με την δουλειά μου, αλλά και έναν πραγματικό έρωτα, έναν έρωτα με σάρκα και οστά που τα διέλυε όλα στο πέρασμά του και μπορούσε να με αφήσει ερείπιο ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Μου έλειπε άλλο ένα...
Και αυτό δεν το είχα ακόμη στα χέρια μου.

Μπορούσα, όμως, να δω ένα άλλο τρίπτυχο, ένα τρίπτυχο που επηρέαζε τη ζωή μου στο μέγιστο, στο άπειρο.

Συγγνώμη αν δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάω. Θα ήθελα πολύ να σου μιλήσω για αυτό. Αλλά δεν είσαι έτοιμος/η, πιθανά να με περάσεις για τρελή και εν τέλει να μην καταλάβεις και ποτέ τη σκοπιμότητα αυτού.

Το τρίπτυχο αυτό το ξέρω, το γνωρίζω, το έχω πλάσει εγώ με τα ίδια μου τα χέρια.
Γι' αυτό και ξέρω πως αυτό ή θα με συνθλίψει ή θα με μετατρέψει σε τέρας.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για όλα...

Και όλους.

.

.

«Είναι πού δύσκολος άνθρωπος, επίμονος και σπαστικός. Με πλησιάζει σε κάθε γωνιά της σχολής και μου την πέφτει, δίχως να κρατά τα προσχήματα, χωρίς να σκέφτεται ότι είμαι μαζί με τον Αλέξανδρο και το κυριότερο όλων, που προσπερνά τα πάντα και κατακτά την πρώτη θέση στη ζωή μου. Το γεγονός ότι είμαι ερωτευμένη με τον Αλέξανδρο.» έχασε για μερικά δευτερόλεπτα την ανάσα του και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως μέχρι να ξυπνούσε, γιατί θα ξυπνούσε, δεν θα ακουμπούσε το ημερολόγιό της, δεν θα εισέβαλε στις παρελθοντικές σκέψεις της και τα συναισθήματά της.
Μα κοντά της ήταν τόσο ικανά αδύναμος, που δεν μπορούσε να τηρήσει τον λόγο που έδινε στον εαυτό του, με αποτέλεσμα να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα.
Προκαλούσε μεγαλύτερο πόνο στην ψυχή του και μεγαλύτερη σύγχυση στο μυαλό του.

Ποιος της την έπεφτε;

Ανίκανος να τηρήσει και να υπακούσει τις εντολές που είχε δώσει στον εαυτό του, επέστρεψε το βλέμμα του πάνω στα καλλιγραφικά γράμματά της και συνέχισε να ματώνει με άσβεστο πάθος τη καρδιά του που διαλυόταν λέξη με λέξη.