Mended Broken Souls (✔️)

Chapter 46

Chapter 46

Tw: Death

"I-Ito ang p-problema na sinabi ko sa 'yo kaninang sasabihin ko ngayon..."

I was still froze... trying to find my jaw that just got dropped. Ang kabuoan ng sistema ko ay nanginginig pa rin, even the tiniest bones of my body were a part.

Napalunok ako nang paulit-ulit at kinurap-kurap ko rin ang mga mata, hoping that this is just a dream, this is just an illusion, and not real.

"T-This isn't a good joke." I tried to laugh to convince myself, but ended up being disappointed when she just shook her head simultaneously.

No...

This isn't true.

Tinuturing ko lang siyang ina ko, pero hindi siya ang ina ko.

"Hindi ako nagbibiro... Anak."

My lips parted by her sudden utter of that word. Patuloy pa rin sa pagbagsak ang luha mula sa mga mata niya't napahikbi na.

"A-Anak kita... I gave birth to you 21 years ago..."

Hindi ko namalayan ang sunod-sunod na ring pagbagsak ng luha mula sa mga mata ko. I don't believe in her. Sinsabi niya lang ito para mapanatag kunyari ang loob ko dahil nakita ko na ang totoo kong ina.

"Then gave me a proof! Y-You can't just say this one to me straightforwardly... M-Maybe you're just saying this to make me feel like I'm with my real mother... You're just kidding."

Umiling-iling ako at pilit na kinukumbinse ang sarili. She's just too concern to me to the point that she thought something like this.

Umiling ulit ito.

"I"ve been keeping this for so long, and I couldn't refrain myself from telling you the truth now..." She picked something from her bag.

"T-This... This is the proof. P-Pina-DNA test ko ang buhok mong natira sa suklay na ginamit mo sa kwarto at ang buhok ko para maipakita sa 'yo ang puweba kung plano ko nang s-sabihin sa 'yo..."

Nanginginig kong kinuha ang nilahad niyang bond paper. Napatakan pa ito ng luha ko dahil patuloy pa rin ang mga ito sa pagbagsak. Napasinghap ako nang makita ang resulta.

Lord, please give me a sign that this is just a dream...

I want to meet my real parents, but I was wishing that she's not one of them. Humiling lamang akong sana siya ang ina ko dahil sa mga pinapakita niya sa 'kin, pero... ayaw ko nito. Hiniling ko lang na sana siya ang ina ko noong una ko pa mang masilayan ang mundo.

The great image I plastered in my mind about her will be vanished.

99.9% match...

I removed the paper from my hand to the ground, and looked at her with an unbelievable expression on my face. Hindi ko na kailangang kumbinsihin pa ang sarili kong biro ito dahil pagkakita ko sa DNA test result ay alam ko nang totoo ang sinabi niya. My animated expresssion earlier turned mundane.

"Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?" I coldly asked.

My mind shone with the other clues that... she's my biological mother.

Those interactions that we had. Ang palagian niyang paglapit sa 'kin noon sa tuwing nagkikita kami sa simbahan. Ang palagian niyang pagtitig sa 'kin na para bang may halong kalungkutan sa mga mata. Noong pinatawag niya akong 'mama', kahit napapansin kong hindi naman ganoon ang tawag sa kaniya ng ibang youth, na siyang dinahilan niya. That day when she gave me a bracelet and when she mentioned my birthday.