Mended Broken Souls (✔️)

Epilogue (Part Two)

Epilogue (Part Two)

I wasn't comfortable. During the days that I am with Shiela, I didn't feel at my comfort. Her presence doesn't fill my yearning for someone. Pero kailangan... dahil baka isipin ni Julienne na kaya hindi ko nilapitan si Shiela, siya na naman ang lalapitan ko.

Bahala na. I know that she'll get her assurance if ever she'll see us together.

"Ang galing mo, Caleb!" puri ni Shiela nang matapos ang presentation namin sa Parish Day. At oo... hindi na naman ako komportable nang inilagay niya ang kamay sa braso ko. I want my Youth's hand in there.

Mas lalong hindi ako naging komportable nang sinundan iyon ng mga pang-aasar mula sa mga kasamahan namin. The last time I know, they were teasing me and my youth... Siya lang ang gusto kong i-asar sa akin, e.

I had attempts in confronting Shiela about what she did. Pero hindi talaga ako natutuloy dahil baka aabot sa mga salitang makakasakit ng isang tao. I was once impulsive during my elementary days when I was still naive. Ilang beses akong nakasakit ng mga kaklase ko gamit ang mga salita... and I really regretted. That was out of impulse because they bullied me. Ayaw ko nang mangyari ulit 'yon.

Tila isang priso akong nakatakas nang binitawan na ni Shiela ang braso ko nang turn na nila sa pag-present. Sinamahan ko si Nathaniel na bumili ng bottled water. May plano rin akong bilhan siya. Kung hindi man niya tatanggapin, ayos lang. Ako na lang ang iinom dahil nauuhaw rin ako.

Above all Julienne muna.

"Ang sweet nila, 'no?" I asked, pertaining to my friends, Nathaniel and Pearl who were talking. Nathaniel was already courting her. I was happy. Akala ko kasi mananatili si Nathaniel sa friend zoned phase.

"Sila na ba?"

Medyo nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ko akalaing magre-respond siya pagkatapos niyang magpasalamat sa tubig na binigay ko. The hope rose in me quickly. I stifled a smile.

"Hindi pa. Nililigawan pa lang ni Nathaniel si Pearl. Naisip ko lang, hindi ko pa nararanasang manligaw. Ano kaya ang pakiramdam?" I was asking myself while smiling, thinking things about courtship. Sinusulit ko ang oras na 'to dahil kinakausap niya ulit ako. She didn't know how happy I am.

"Really? Gini-girlfriend mo agad?"

The hope inside me that rose crawled quickly. I was hurt by her question because it was her who asked that. Gusto kong sabihin na... kung alam niya lang, siya pa lang ang babaeng nagustuhan ko na malabo pang maging girlfriend ko. Hindi rin naman ako ganoong lalaki. Na-e-excite nga among manligaw, eh, kahit gaano pa katagal.

Tapos sinabi niya 'yon... nakakatampo. Lalo na nang sumingit sa eksena si Kleon. Mas lalo lamang na nawala ang masiglang timpla ng mukha ko. Tinawag pa akong bro.

Bakit... kaibigan ba kita?

Kung makaakbay rin 'to...

Hindi ko na lang tinuloy ang naisip dahil baka kung ano pang masabi ko. Kaunting bagay lang naman 'yong patanong na sabi ni Julienne na medyo na-offend ako pero 'yong kay Kleon, malaking bagay.

Remembering how my Julienne smiled at him. Hindi naman sana big deal ang pagsulpot ni Kleon sa harapan ng Julienne ko, pero naalala ko kasing nginitian siya ni Julienne... Iyon ang nakakaselos talaga.