•36•

45 1 1
                                    

PARK JIMIN

Yoongi is here with me at the park. We are sitting in the swing. Kakatapos lang ng klase namin at dito kami dumiretso para magkasama. We talk about our relationship and other stuffs. After that, he spoke out Namjoon's problem, his best friend. I was shocked that the boy he's in love with is Seokjinnie hyung.

"He knew that he is in love but I didn't get it that he's stopping himself." Yoongi said swaying back and forth.

"Well Yoongi, we can't stop him from his doings. Maybe Namjoon is really confused about his feelings. Di n'ya pa tanggap yung nararamdaman n'ya eh." I explained naman.

"I also said that to him. Ang tagal pa nga n'yang magproseso sa mga sinasabi ko eh. Pero saakin lang kase, naaawa ako kay Seokjin. I can't do anything." I also felt sad about Seokjinnie hyung. He's super kind to me but we can't meddle in their matters.

"...He hurt someone's feelings without explaining to him what going on. Literal na harap-harapang ghosting 'yong ginawa n'ya. So as a friend, I want to see Namjoon being responsible and learn to his actions." He continued.

"What do you mean, Yoongi?" I'm confused.

"Kapag nagkaproblema, s'ya mismo ang tutulong sa sarili n'ya. Minsan kase si Namjoon kahit malilit lang na bagay, kailangan pa ng tulong ng iba para masolusyunan. Di naman pwede yung dumidipende s'ya lagi. He need to seek solutions from his mistakes." He got a point. "...but it doesn't mean na I didn't care for him. It's just..."

"It's okay now, Yoongi. I understand." I smile to him. Gosh, I think I find a right man. Suddenly I felt my blood rushing to my cheeks by looking at him.

"You okay, Angel?" I nodded, swaying my swing to hide my shyness.

"I-im just happy that I found you and you find me." It's final, I really like him. I heard that he chuckled for what I said.

"Bakit ka ba tumatawa, Min Yoongi? Nahihiya na nga ko no'ng sinabi ko yan tapos gan'yan kapa." I pouted whilst stopping my swing. Tumayo naman s'ya at pumunta sa harap ko. He cupped my cheeks that made me stand up.

"Di ka ba nilalamig?" He asked, still cupping my face.

"Hmm medyo lang?" Nagulat naman ako nang bigla n'ya akong yakapin.

"You're so cute, Jimin. I really like you a lot." He whispered in low tone voice. It warms me and makes me blushed more so I buried my face into his neck.

"I like you too."

~•~

Kinabukasan, isip-isip parin ni Seokjin kung ano ang nagawa n'yang mali at bakit gano'n ang inakto ni Namjoon. Lagi n'yang pinapaalala sa sarili n'ya na maayos lang naman ang lahat. Kung ayaw sakanya ng tao, e di lalayo na rin s'ya dito. Nang umaga rin na 'yon ay tinanong pa s'ya ni Jungkook kung kamusta ang naging reaksyon ni Namjoon sa hinandang regalo ni Seokjin.

"Ano nga hyung, natuwa ba s'ya?" Masayang tanong ng isa habang tinapat nito ang upuan n'ya sa upuan ni Seokjin. Umiling lang si Seokjin bilang sagot at nag-iba naman ang ekspresyon ng mukha Jungkook.

"Nagulat nalang ako Kook nung bigla s'yang nagalit tsaka nagsabi ng masasakit na salita. Wala naman akong ginagawa sakaniya. Tsaka yung araw na din na 'yon bigla nalang s'yang umiwas saakin." Sunod-sunod na sambit ni Seokjin at may lalong kumunot ang noo ng kaibigan.

My own kind of RoMeo | NamjinWhere stories live. Discover now