My own kind of RoMeo | Namjin

•11•

KIM SEOKJIN

Vacant time namin ngayon at kanina pa 'ko wala sa sarili. Pinipigilan ko naman yung pag-iyak ko dahil ayaw kong mag-alala si Jungkook. Mababa tuloy ang nakuha kong score sa activity kanina.

Ikwekwento ko palang yung pangyayaring yun parang pinapatay ko na yung sarili ko.

"Jin."

"Jin."

"Jin-hyung!"

"Huh? Bakit?" Tanong ko kay Jungkook.

"Kanina pa kaya kita tinatawag." Nakangusong ani nya.

"Ahh sorry." Napayuko nalang ako.

"Haysss hyung, sabihin mo na kase yung problema mo, nag-aalala na ako."

"Wala naman akong problema, Kookie." Iwas na tingin ko.

"Suuus ayan nanaman tayo eh! Ganyan ka naman lagi." Nagwalk-out s'ya at lumabas ng classroom.

"Jungkook wait!" Habol ko sakanya sa hallway.

Haysss sorry na Jungkook pero di ko kayang ikwento yung nangyari...

Bumaba ako ng hagdanan at hindi ko na alam kung saan na s'ya napadpad. Pumunta nalang ako sa garden ng school kase masarap doon tumambay. Wala ring masyadong estudyante kaya madali lang akong nakahanap ng mauupuan.

"Hey, how are you little flowers?" napadapo naman ang tingin ko sa taniman ng mga clematis at nakita yung lalaking na kinakausap yung halaman. I chuckled quietly and started to talk.

"Why are you talking to the plants Mr?" He stopped of what he doing and took a glance at me.

"Is there anything wrong with that?" He arch his eyebrows, I shrugged to him and sit to the bench.

"Nothing. I just find it cute. "

"So your saying I'm cute." He smiled and sit beside me. We're not even close.

"No, the plants are. " I smirked.

"You know that clematis is my birthday plant." He told me even though I didn't care.

"Oh seriously, that's why you talk to them." I fake laugh. "And you to talk to me even we are not friends." I rolled my eyes.

"Ah. You want my name? It's Kim Namjoon. You can called me Namjoon if you want." He smiled again, I bit my bottom lips.

Bakit puro s'ya ngiti? Di ba s'ya naiinis sa pangangasar ko?!

"Tsk. Di ko naman tinatanong kung anong pangalan mo. Kase 'di naman na tayo magkikita." Balik na sagot ko sakanya but he chuckled.

"Lagi ka bang may kaaaway?! I'm being good here. Tsaka nasa iisang campus lang tayo, kahit anong gawin mo, magkikita pa din tayo." He said at me.

"Okay fine. Ikaw na panalo." Tumayo ako sa bench "Hays gusto ko lang naman tumambay dito saglit pero may dumating na panira." Pagpaparinig ko at umalis na sa school garden.

"Wait-" rinig kong tawag nya pero di na ako tumingin.

~*~

KIM NAMJOON

Super unbelievable talaga yung lalaking yun. I just wanna ask if he's okay that why I approach him but it turns na nakikipag-away nanaman s'ya saakin. I clicked my tongue in annoyance.

"Aish! I didn't ask his name." Nevermind, sabi nya naman hindi ko na s'ya makikita kaya no neeed na yun.

Pinuntahan ko nalang ulit yung mga halaman at tumingin pa sa ibang bulaklak.

"Mas maganda pa kayong kausap kaysa sa lalaking yun." I confess. Alam ko namang di sila sasagot pero mas maganda talagang kausap yung mga halaman. It makes me relaxed just by staring at them.

~*~

Hindi naman na nakita ni Jungkook si Jin na humahabol sakanya kaya huminto na ito. Dumiretso ito sa caféteria para maghanap ng maiinom dahil napagod ito kakatago at kakatakbo. Umupo ito sa isang bakanteng mesa at malalim pa din ang iniisip.

Makalipas ng ilang minuto may lumapit sa harap ni Jungkook. Hindi naman s'ya nakatingin at nakababa lang ang ulo nya habang minamasahe ang sintido.

"Uh... Can I sit here? Wala na kaseng vacant seat." Tanong ng estudyante, tumango-tango nalang si Jungkook at pinaubo ang lalaking di manlang nito tinatapunan ng tingin.

"M-mukhang may problema ka yata." Diretsong tanong nito.

"Bakit may maiitulong kaba?!" Tinaas na ni Jungkook ang ulo nya at nagulat s'ya sa estudyanteng nasa harapan nya. Ngumiti lamang ito sa kanya.

"T-taehyung?" Kinusot-kusot ni Jungkook ang mata nya kung totoo bang nasa harap nya talaga ang lalaking gusto n'ya.

"Hello. Kilala mo pala ko."

"Uh... oo, sino bang hindi makakakilala sa lalaking gwapo katulad mo?" Tanong ni Jungkook at napatawa naman nya ang isa.

"Thanks for that. Pero balik tayo sa'yo." Umayos naman ng upo si Jungkook at tumingin sa isa na may malungkot na mata. "So, do you have problem right? Just say it, baka may matulong ako." Nagdalawang-isip pa ang binata pero sinabi din nya ito sa isa.

"May kaibigan kase ako. Uh... Alam kong may problema s'ya ngayon pero ayaw n'yang sabihin. Haysss nag-aalala na talaga ko." sagot ni Jungkook kay Taehyung.

"Mmm.. alam mo, may ganyan tayong mga kaibigan. Si Jiminie ganyan din minsan."

'Sino naman si Jiminie?!' tanong ni Jungkook sa isip nya.

"Hindi nya sinasabi yung problema nya kase kaya nya nang isolve yun." Tumango naman si Jungkook. "Pero minsan, ayaw nilang sabihin kase ayaw na nilang ikwento yung masamang nangyari kaya siya nagkaproblema." Tuwid na sabi ng binata. Nalito naman si Jungkook.

"S-so paano ko malalaman kung asan doon yung kay Jin-hyung."

"Bigyan mo lang ng unting oras 'yang si Jin-hyung mo. Malay mo wala s'ya sa mood magkwento." Pinanood nalang ni Jungkook ang binata hanggang matapos itong kumain. Alalang-alala na talaga s'ya kay Jin pero imbis na alalayan ang kaibigan, tinakbuhan nya pa 'to kanina.

"Hays ang shunga mo talaga JK!" Ani nya sa sarili. Natawa na lamang si Taehyung.

"I'm done eating. So, see you next time JK." Umalis na si Taehyung sa table nila at naiwan doon si Jungkook.

*Ba-dum* *Ba-dum*

"Sheeeeeet! Nakasama ko si Taehyung!!" Sigaw nya sa kaloob-looban nya.. "Buti nalang talaga hindi ako nahimatay kanina. Omaygashhhh!" Masaya s'yang umalis sa cafeteria at hinanap si Jin.

______________________

STAY HEALTHY AND GODBLESS