My own kind of RoMeo | Namjin

•9•

"H-help m-me." Iyak nya nang subukan sya nitong halikan sa pisngi. Takot na takot na talaga si Jin at nanginginig na ito.

"Hoyyy anong ginagawa mo diyan?!!" Napatigil naman ang lasing nang may dumating na dalawang estudyante. Nakita nila ang ginagawa ng lalaking lasing kay Jin kaya tinulungan nila ito.

"T-tulangan.. n-yo ko p-please." Hikbi ni Jin at binugbog ng dalawa ang lalaki na ngayo'y nasa sahig na. Napaupo nalang si Jin sa sahig at doon umiyak ng malakas.

"D-dapat k-kase nakinig a-ako kay kuya eh..." Hagulgol nya. Napatingin nalang ang dalawang estudyante.

"Hyung, tulungan mo na siya." Ani naman nung isa.

"Hayss para kang ewan Namjoon... Ihahanda ko na yung sasakyan tapos sumunod kayo saakin." Kalmadong sagot ng isa.

Lumapit naman ang binata kay Seokjin at inalo ang likod nito.

"Shhhh... Don't cry na mister, ihahatid kana namin sainyo." Pagpapakalma nya.

"D-dapat.. nakinig ako k-kay kuya.." iyak ulit ni Jin at napakamot nalang ng ulo ang binata.

"Wala ka namang kasalanan dun okay." He caress Seokjin's hair. "Tara na, hatid ka na namin sainyo." Tinulungan n'yang tumayo si Jin at sumakay sila sa sasakyan ni Yoongi.

~*~

KIM NAMJOON

I didn't know na mangyayari yun kay quarrelsome boy. Kaya nagulat din kami ni hyung nung nakita namin sya dun.

Bakit kase gabi na at nag-aantay pa din sya sa kuya nya. Tsk tsk tsk.

Nagddrive ng tahimik si Hyung at nandito naman ako sa back seat kasama ni quarrelsome boy. Namumugto parin ang mata nya dahil sa dami ng iniyak nya kanina. Nasabi na nya rin kung saan banda yung address ng bahay niya.

"P-pwedeng.. p-pahawak sa k-kamay mo." He said suddenly and he's lips were shaking. What should I do?

"Namjoon pagbigyan mo na. Wag nyo muna ituloy 'yang away nyo." Aish naman!

Lumapit ako sakanya at hinawakan ang kamay nya. We intertwined our hands and he put his head on my shoulder. He's so clingy I can't do this.

"So sweet naman." Yoongi hyung chuckled.

"Hyung wag mo na kong asarin." I knitted my eyebrows.

Naramdaman ko naman na nakatulog na sya kaya pinabayaan ko nalang. He still sniffing and I hold his hand tightly while caressing it.

You can say this is gay, but I'm just helping him to forget that. Yeah, naawa talaga ko sakanya kanina.

"You can say that he's so strong and troublesome but I can sense that he's so soft and delicate." Hyung burst out.

"How can you say those things? Hindi mo naman s'ya kilala." I lowered my voice baka kase magising s'ya.

"I can see in his eyes, pabo!" Yoongi continue driving and we came to silence again.

Nakarating na kami sa bahay nila at napakalaki nun.

"Wow, sa mansyon pala 'to bro nakatira." I agree to hyung.

Ginising ko naman na si mister at mukha siyang naalimpungatan. Namumula pa din ang mata na. He wake up and started to sniff again. Nataranta naman ako at hinawakan sya sa kamay. Yoongi hyung handed me a bottle of water and I open it.

"Mister please don't cry." Binigyan ko na s'ya ng tubig at ininom na nya yun.

"Here." I get my handkerchief.

"H-huh?!"

"Aish!" I touch his cheeks and wipe his tears that keeps flowing. "Can you please stop crying? We're worried here." He nodded.

"P-pwedeng mag-stay muna tayo dito saglit?" He requested, Yoongi hummed sign that he's agree. "I don't want them to see me like this."

"We understand. We can wait here hanggang maging okay kana." I give my handkerchief to him. "Keep that, okay."

"Cease-fire muna tayo ngayon hangga't di kapa okay, mm..." He smiled and nodded. Tinignan ko naman si Hyung na busy sa paglalaro ng phone nya kaya pinabayaan ko na lang.

After many minutes, nakatingin lang s'ya sa kawalan kaya I snapped my fingers in front of him.

"You okay?" He stared at me with a question in his faced. His lips are open slightly and he blinked twice.

I also stared at him. He got a beautiful face, his lips are reddish and it's so plum. He smiled at me, suddenly he hug me.

"Yeah, okay na ko. Thanks sainyo." Humiwalay na s'ya saakin at lumabas ng kotse. I still froze to that. "Bye sainyo!" He bowed, kumaway naman sakanya si Hyung.

"Take care, mister." Pinaandar na ni Yoongi hyung yung kotse nya.

"Bro, ba't parang gulat ka diyan?" Hindi na ko nakaresponse dahil nagulat talaga ko sa ginawa ni quarrelsome boy.

•

KIM SEOKJIN

Maybe I can say that this is my second life. Kung hindi talaga dumating yung dalawa baka napano na ako.

I'm staring at the front door at di ko alam kung papasok na ba 'ko.

Inhale.

Exhale.

Seokjin you can do this.

Pagkapasok ko sa pinto. Nakita ko si kuya na nagttype sa laptop nya. Nakakunot ang noo nito saakin. "Jin is there any problem?" He ask and I shook my head. Dumiretso agad ako sa kwarto ko at naligo.

Kinuskos ko ng maayos ang braso ko dahil ramdam ko parin yung hawak ng lalaking lasing kanina. Napahawak nalang ako sa pader at doon napaiyak.

"I'm so weak! Hindi ko manlang naprotektahan ang sarili ko." I sob. "A-ano nalang gagawin ko k-kapag nasaktan ako nun." I wipe my tears and rinsed myself.
Nawalan na rin ako ng ganang kumain habang iniisip yun. I cried to hard hanggang sa makatulog ako.

________________

STAY HEALTHY AND GOD BLESS