My own kind of RoMeo | Namjin

•48•

KIM SEOKJIN

After a month, we already successfully finished the research. Kailangan ko 'tong ibalita kay Yin kasi magkakaroon na kami ng oras para sa isa't-isa. In that one month, bihira nalang kaming mag-usap, but I think she understands me because of my studies. Naintindihan ko rin naman na marami s'yang ginagawa sa school nila dahil malapit na rin ang graduation day.

"Bro, may gagawin ka ba ngayon?" Tanong ko sa katabi kong si Jungkook na namumugto pa ang mata. Naiyak kasi s'ya kanina nang malaman n'yang tapos na kami sa research namin at makakagraduate s'ya.

"Maliban sa ibabalita ko sa buong mundo na makakagraduate na ako, wala naman sa ngayon," sagot n'ya saakin. Napahinto naman kami sa paglalakad nang makita n'ya si Taehyung. "Joke lang, Hyung. May gagawin pala ako." Pagbabagong isip n'ya at patakbong pumunta kay Taehyung.

Tanginang Jungkook 'to, iiwan ka para lang sa isang poging lalaki. Parang 'di kaibigan ah. Sana hindi ka icrushback ni Kim Taehyung. Napailing nalang ako at lumabas ng gate. Sa tingin ko naman, malapit na akong sagutin ni Yin. Babawi talaga ako sa'yo Jeon Jungkook.

Nang makarating ako sa campus nila Yin, pinapasok ako ng school guard dahil tapos naman na ang klase. Nagtanong ako sa mga estudyante kung saan makikita ang student council president nila. May nagsabi na nasa office daw kaya doon muna ako dumiretso.

I knock to the glass door, may isa namang estudyante ang nagbukas. She looks familiar.

"Oh it's you, Seokjin!" She exclaimed. Paano n'ya ako nakikilala?

"H-hey! Nandiyan ba ang president n'yo?" Lumabas s'ya at isinara ang pinto ng office.

"Nope. Wala s'ya rito. Kung gusto mo samahan kitang pumunta sakanya. She's in the art room, inutusan nanaman ng mga teacher." Hinawakan n'ya and sa braso at hinila para magsimulang maglakad.

"By the way, paano mo nga pala ako nakilala?" I asked and she giggles.

"Of course, nililigawan mo best friend ko. Nakita kita noong pinuntahan n'yo si Yin dito. I think you don't remembered." Ah that's why she looks familiar. "I'm Yoo Sun. Ayan nagpakilala na ako ha!" Tumawa s'ya at hinampas ako sa braso. Hehe feeling close 'to ah. Pero oks lang, best friend pala ito ni Yin.

Umakyat kami ng hagdanan at nakarating kami sa third floor ng school nila. She opened the door of one classroom and the cold wind passes through my skin.

"Dali pasok ka, lalabas ang Aircon!" Natawa naman ako sa sinabi n'ya at dali-daling pumasok. "Wag mo akong tawanan diyan, Seokjin!" Pinigilan ko nalang ang sarili ko at hinanap si Yin. Nakaupo s'ya sa isang mesa at may ginugupit na colored paper.

"Yin." I called her and she looks at me. Nakita ko naman ang pagbilog ng kan'yang mga mata. I think she misses me. I approach her and smoothly tap her back. "How are you, hmm?" I asked.

"Mukhang 'di n'yo naman ako kailangan dito kaya aalis na ako. Bye, guys!" Nakangisi si Sun at isinara ang pinto. I heard Yin sighed so I look at her.

"What's the problem?" She just shook her head and back to her doings. Tahimik ko lang s'yang pinagmamasdan hanggang sa matapos n'ya ang kan'yang gawain.

Lumabas na kami sa art room at nasalubong naman namin ang teacher na nagpagawa sakanya no'n kaya ibinigay na n'ya ang mga art materials. Nang mawala ang guro, doon lang nagsalita si Yin.

"C-can I talk to you a-about something?" Tanong n'ya saakin at halatang kinakabahan s'ya.

"Of course!" I smiled at her but she doesn't even look at me straightly. Pumunta kami sa hardin ng paaralan nila dahil doon lang walang tao.