•24•

87 4 0
                                    

KIM NAMJOON

Iniwan ko si Seokjin sa lugar na iyon at bumalik sa cafeteria. Masama parin ang pakiramdam ko kase 'di manlang s'ya nagpasalamat na naperfect n'ya yung quiz na iyon. Tsk whatever, kakalimutan ko nalang.

Nakita ko si Yoongi na nakaupo na sa isang table at binilhan n'ya narin pala ako ng pagkain.

"Bro, saan ka ba dinala ni Jin at parang ang init ng ulo mo?" Tanong naman nito habang nginunguya ang pagkain n'ya.

"Bad trip bro, pinaghinalaan ba naman ako na ninakaw ko yung reviewer n'ya kaya kaparehas sa tinake n'yang quiz." Pagpapaliwanag ko at sinumulan nang kainin ang pagkain na nasa harap ko. Natawa lang si Yoongi sa sinabi ko at umiling.

"Tsk tsk tsk. Sabi ko na nga ba gan'yan ang maiisip n'ya eh. Ba't ka pa kase pumayag na itutor si Seokjin?" He formed his lips into thin line while waiting to my answer.

"Kase naman Yoongi kaibigan s'ya ni Nabi. Eh ayoko naman na magtampo yung kapatid ko saakin. " I rolled my eyes.

"Ayun lang ba ang dahilan?" He teased me and I furrow my eyebrows.

"F*ck you, Yoongi."

"Why? Did I say something wrong?" He said innocently. "Sasabihin ko lang sana na gusto mo s'yang tulungan para matigil na 'yang pag-aaway nyo. Or did you have something on your mind, don't you?" He added. Alam ko namang aasarin n'ya ko na may gusto ako kay Jin kahit hindi naman.

"No. I don't have." I said irritatly.

"Okay sabi mo eh." He continue eating whilst I stared to my food. Nawalan na tuloy ako ng gana.

"Ikaw nga diyan hyung 'di mo manlang malapitan yung gusto mo." Pambabawi ko sakanya. He just stared at me.

"Alam mo, ang gago mo. Iniiba mo bigla yung usapan." I chuckled.

Bigla namang bumukas ang pinto ng cafeteria at pumasok doon sila Jin at Jungkook. Sinundan ko lang sila ng tingin hanggang sa makapila sila at magtake ng order.

"Speaking of the devil." Ani ni Yoongi na tinitignan din pala ang dalawa. Nang umalis sila sa pila, si Seokjin lang ang may dalang pagkain at si Jungkook naman ay busy sa pag-usap dito. Halatang wala silang mahanap na vacant seat.

"Hey Jin!" Sigaw ni Yoongi na nakataas pa ang kamay. Tumingin naman sa direksyon namin si Jin na gulat ang reaksyon. Kahit ako din ay gulat dahil tinawag ito ni Yoongi.

"Ba't mo sila tinawag bro?" Mahinang tanong ko kay Yoongi.

"Why? Ayaw mo sakanila?" Tanong n'ya saakin. "Jin you can sit with us." Balik na paanyaya niya sakanila.

"But—"

"Hello Yoongi and Namjoon hyung!" Pangangamusta ni Jungkook na tumabi kay Yoongi kaya ngayon ay kaharap ko na silang dalawa.

"Ikaw Seokjin 'di ka uupo?" Tanong ni Yoongi dahil nakatayo lang s'ya at ang tanging pwestong meron nalang ay ang tabi ko. I stared to Yoongi sharply while he just give me a smirked. Lagot talaga 'to saakin mamaya.

"Uh eto na nga, sorry." Mahinang sabi at nilapag sa harap nito ang dala-dala n'yang tray. Yoongi cleared his throat at nagtanong ulit. Masyado yata s'yang madaldal ngayon.

"So Seokjin, kamusta yung quiz mo?" Yoongi asked while he continue eating his food. Yan! hindi matapos ang pagkain n'ya dahil sa kadaldalan.

"Okay naman Yoongi, naperfect ko s'ya." Jin said proudly and starting to eating his food.


"Eh ikaw naman Jungkook, ba't hindi ka umorder ng food mo? Gusto mo bilhan kita?" Tanong ni hyung. Ngumiti sakanya si Jungkook at umiling.

"Thanks Yoongi-hyung but I'm done eating a while ago. Tsaka inaantay ko lang si Jin-hyung na matapos para makabalik na kami sa classroom." Jungkook resist pero tumayo si Yoongi at hinila ito papunta sa counter.

"Let's go na kasi Jungkook, baka nahihiya ka lang. Ikaw na rin ang mamili ng kakainin mo, I'll pay it." Natutuwang ani ni Yoongi-hyung at dumiretso na sila sa pila.

Kami naman ngayon ang naiwan dito ni Jin.

Tahimik s'ya na kumakain habang ako naman ay tinitignan at pinaglalaruan ang pagkain sa harap ko.

"Kung ayaw mo n'yan, akin nalang kaysa paglaruan mo." Kinuha n'ya ang tray ng pagkain na nasa harap ko at ipwinesto sakanya. I didn't say any word due to the fact that I was shocked to his actions.

"So ano, 'di kana magsasalita diyan?" Tumingin ako sakanya na busy parin sa pagkain n'ya.

"W-what do you want me to say?" I asked. He sipped first to his drink before he answer me.

"Hmmm. Wala naman, just an actual conversation between us while waiting to them." Seokjin said and pointed his spoon to the direction of Yoongi-hyung and Jungkook.

"Wala naman akong sasabihin sa'yo kaya I prefer to be silent." I response at tumahimik s'ya. Ba't ba kase ang daming pakana ni Yoongi na bilhan pa ng pagkain si Jungkook? Pwede namang umorder nalang s'ya mag-isa. Tsk. Binaba naman ni Seokjin ang hawak n'yang utensils.

"Well me, I just want to say sorry. " Bigla namang ani ni n'ya habang nakatingin padin sa pagkain.

"For what?" Naguguluhan kong tanong.

"For accusing you na ninakaw yung papers. I'm such a dumb." Seokjin chuckled and looked at me. Sabi ko nga kanina, I will forget everything that happened.

"Ok. I accept your apology." I smiled and he did the same way too.

"Thank—"

"No need to thank me, Seokjin. Kase may kapalit." Nawala naman ang ngiti n'ya sa mukha.

"What the heck! you b*tch." Sinamaan n'ya ako ng tingin pero nawala rin yun at nagtanong s'ya. "So what do you want? Tell me." He said like he's in challenge. Lalo naman akong natawa sa expression n'ya.

"Can I save it for later?" I asked.

"Of course, No!" He fold his arms into his chest and rolled his eyes.

"Oh well, I can't accept your apology, Mr. Kim Seokjin. Bahala ka na diyan na mamuhay sa pagkakamali mo." I teased him. I looked again to Seokjin at nag-iisip s'ya ng malalim.

"Okay fine." He said, being defeated to me. "But you need to tell it first bago ka gumawa ng action." I give him a thumbs up.

Dumating naman na si Yoongi-hyung at Jungkook na may dalang pagkain.

"Oks ka lang, hyung?" Jungkook asked Seokjin kase 'di na napinta ang mukha nito. Halatang naasar nanaman saakin.

Napatingin naman ako kay Yoongi na nagtatanong ang mga tingin, I just shrugged my shoulders.

~~~~~~~~~~~

Christmas break na!

Kaya matutuloy ko na ang pag-update sa story na 'to. Hope you still there to support. Thankies.

God bless you and stay healthy. 

My own kind of RoMeo | NamjinWhere stories live. Discover now