My own kind of RoMeo | Namjin

•33•

KIM NAMJOON

Nakauwi na ako ngayon dito sa aking apartment. Naayos ko na ang mga pinamili ko, I already ate diner at naghahanda na ako ngayon para matulog. I jumped to my bed and stared at the ceiling. I'm reminiscing of what happened between me and Seokjin. Masyado maraming nangyari ngayong araw and I can't process anything. Basta sinamahan ko s'ya sa clinic, nagmall kami at hinatid ko s'ya sa bahay nila. That's it.

But still I'm confused. Like, there is something wrong with me. Di naman ako nagddrugs or what pero–argh!

I get my phone and check my Instagram account.

After a minutes of liking every post I saw, di ko namalayan sa sarili ko na sinisearch na ang pangalan ni Seokjin.

"What the f*ck is wrong with me!" I shouted in disbelief. Pinatay ko nalang ang phone ko at pinilit na pinikit ang aking mata para makatulog.

Maybe I'm just tired. Oo, yun lang 'yon. Need ko rin pala maagang magising bukas dahil mag-aadvance reading pa ako sa mga topics.

-

My phone doesn't stop vibrating when I woked up. It is already 5:30 and I go to bathroom to clean myself. After that, I prepare my breakfast quickly. Kumuha ako ng mga pagkain sa mga binili ko kahapon at nagluto saglit.

Tumingin naman ako sa wall clock ko at nakita kong 6:10 na kaya nagmadali akong kumain at sinuot ang coat ko. "Diyan muna kayo mga hugasin." I spoke to my used plates and put them to sink. Kapag mag-isa ka lang talaga, masasanay ka nang kausapin ang sarili mo at mga bagay-bagay. Kinuha ko muna ang bag ko at nilagay ang mga books na kakailanganin ko ngayong araw. I put my shoes and locked the door of my apartment. Oras nanaman para mag-aral.

Pagkarating ko sa bus stop ay saktong kakarating lang din ng bus kaya naman umakyat na ako. I use my card to pay at naghanap na ng mauupuan. Napatabi ako sa lalaking natutulog and I smell an alcohol on him. Puno na rin kase tong sasakyan dahil marami na ang mga taong papasok sa kanilang trabaho. Pero itong katabi ko ata parang baliktad. I put my bag on my lap so I can comfortably sit. Kumuha rin ako ng book sa bag para magbasa.

Habang smooth ang byahe, naramdaman ko naman ang lalaking katabi ko na napapasandal na ang ulo sa balikat ko kaya tinapik ko s'ya.

"Excuse me, sir. " But there's no response. Grabe naman tong umaga ko, ganito maeencounter ko. Tiisin mo nalang Namjoon, malapit kana sa school mo.

Tinutulak ko s'ya ng dahan-dahan pero wala parin at ginawa na ngang unan ang balikat ko. Kaya naman sinugbit ko ang bag ko at tumayo. Napahiga naman s'ya sa kinauupuan ko. Hindi ko na rin nabalik ang binasa kong libro sa aking bag. Hahawak nalang ako dito sa handle because that's better .

"Tsk. Tsk. Tsk. Grabe naman tao yan. Tayo siksikan na tas s'ya patulog-tulog lang. Nakakaabala." The business man in my back complained while shaking his head. I agree to what he said. Buti nalang kung s'ya si Seokjin okay lang na–oh no! I'm thinking about him again.

Next bus stop na kaya bumaba ako at naglakad papunta sa school. Nakita ko naman si Yoongi na kakatapos lang ipark ang kanyang sasakyan kaya I approach him.

"Morning Hyung." He stared at me and I felt weird. May problema ba? "Uh–" Suddenly he hug me. Ano nakain nito?!

"Namjoon bro, nasabi ko na sakanya!" He chuckled. Nagulat naman ako sa sinabi n'ya. Si Yoongi?! Na kaibigan ko?! Nagconfess na?!

"Congratulations bro!!!" Nag-ikot-ikot kami na tumatalon habang magkayakap. Nafeel naman namin na maraming nakatingin samin kaya huminto kami habang natatawa.

"Gago bro we're look like idiots HAHAHAHAHA."

"Ikaw lang. 'Wag mo akong idamay."

"Wow ah. It's morning and you chose to roasted me like that. Ganyan ba kapag inlove?" He shrugged at me while smiling from ear to ear.

I forgot to ask him something. "By the way, anong sinabi n'ya sa confession mo?" We walk to our room habang nag-uusap kami.

"Uhm... He didn't say anything but I know he's happy." Siguro nahihiya lang si hyung magkwento. Natatawa din ako sa mukha n'ya kase his cheeks are turning into red. "'Wag mo akong tawanan diyan, Namjoon. Baka masapak kita diyan."

Tumigil na ako sa pangangasar sakanya nang biglang matanaw namin sa kalayuan sila Jin at Jungkook at palakad papunta saamin. Di ko naman alam ang mararamdaman ko kaya hinawakan ko sa braso si Yoongi at hinatak sa ibang direksyon.

"Why bro?" Nagtatakang tanong nito.

"I forgot. May kukuhain pa pala ko sa locker ko. Do you mind na samahan ako?" Sorry hyung pero ayaw ko muna sila makita ngayon especially Seokjin.

"Nagtatanong ka pa eh hinihila mo na ako." Binitawan ko braso n'ya tsaka nagmadaling maglakad.

"Nakita ko sila Jin tsaka Jungkook ah. Looks like na iniiwasan mo sila." Shit. Nahalata na ba ko ni hyung?

"No, I did not, hyung." I quickly said.

"Oh come on. Namjoon, kilala na kita nung nagsimula pa lang tayong mag-high school. You're like an open book that so easy to read." Gano'n ba ako? I think hindi naman.

"May kukuhain nga ko sa locker ko." I convinced him.

"Sige nga, ano yun?"

"My physics book, hyung." We have 5 classes kase today, Gen. Math, Chemistry, Literature, Earth Science, and Physics at kailangan ng libro para sa discussion.

"Oh really, eh ano yang hawak mo?" Napatingin naman ako sa isang libro na hawak ako.

"P-physics book." Natawa nalang si hyung. Natulala nalang ako sa librong hawak ko. Oo nga pala, kakabasa ko lang nito sa bus kanina.

"Hay, umagang kay lutang." He tapped my back. "Just say to me nalang kase kung ba't mo sila iniiwasan." He grinned.

"Hindi nga hyung." Inakbayan n'ya ako at naglakad na kami paakyat sa room.

"Okay, sabi mo. Di nalang kita pipilitin," Eto yung gusto ko kay hyung eh, kahit magaling mang-asar, 'di ka n'ya pipilitin sa mga bagay-bagay na ayaw mo sabihin.

"Kase sasabihin mo naman 'yan kapag nagtagal." He laugh. Binabawi ko na pala yung sinabi ko.

But I sense something about me talaga kapag lalapit ako kay Seokjin. Maybe I need to observe myself more para malaman ko kung anong mayroon. I can't diagnosed myself cause I'm not a doctor naman. Or maybe, I should ask hyung about some thing. I will definitely ask him next time.

_______

STAY SAFE ALWAYS AND GOD BLESS