•50.1•

73 4 2
                                    


KIM SEOKJIN

"What did you say?" I inquired again. Baka namali lang ako ng rinig dahil sa lakas ng sound sa dance floor.

"I-I like you, Seokjin," Namjoon said again, filling his glass with wine. "A lot," He said, drinking the substance until his glass was empty.

Oh my goodness, totoo or baka dahil sa alak?!

"Uhh... Namjoon, lasing kana ata." I took a wine glass from the table and placed it on the table. My eyes widened as he cupped my face.

"Do you know that I've waited for you?" He said to me as I feel my cheeks heated. 'Di ko na maintindihan ang nararamdaman ko ngayon dahil tila huminto ang malakas na tugtog sa aking paligid at tanging boses nalang ni Namjoon ang nangingibabaw ngayon.

Tinanggal ko ang ang kamay n'yang nakahawak sa pisngi ko. "Lasing kana." Tumingin ako sa paligid para hanapin si Yoongi dahil s'ya lang naman ang alam ko na laging kasama ni Namjoon.

"I'm here in front of you. Bakit nasa iba atensyon mo?" Hinawakan n'ya naman ako ngayon sa baba at hinarap sakanya. I feel shiver by the way he looks at me. There's a darkness in his eyes and he looks sad. Sinamaan ko s'ya ng tingin at tumigil naman s'ya sa ginagawa n'ya.

Tumayo ako at lumabas na sa party. Hindi ko kinakaya ang presenya ni Namjoon. Noong nakaraan buwan lang ang sama ng trato n'ya sa'kin tapos ngayon aamin s'ya na may gusto s'ya. Anong kalokohan ang pumasok sa isip n'ya?

Tinext ko si Jungkook na gusto ko nang umuwi pero wala manlang akong nakuhang sagot mula sakanya. Bad trip talaga. I found a bench and sat down quietly. It's already 6 p.m., the sun is setting, and I believe the party will last until midnight.

Bigla namang may tumabi saakin at nagulat ako dahil sumunod pala s'ya saakin.

"Ano na naman ba ang kailangan mo?" I frustrating said to him.

"Wala." Namjoon said, lowered his head.

Hindi ko talaga alam ang irereact ko sa sinabi n'ya kanina. And sitting beside him while he said those words earlier feels awkward. Wooh! I have to act normally. Di naman ako ganito sa mga nag-confess saakin dati. Bakit parang kakaiba ang pakiramdam ko ngayon. Is it because he's a male?

"Uhm, kailan pa 'yan?" I inquired. Tumingin na saakin at bumalik ulit sa pagyuko.

"After you got sick, I think there's something wrong with me because I've been bothered by your presence, not in a bad way, but— it feels weird," he sighed.

I don't know if he's already sobered or what. Sabi kase nila, "Kapag lasing, nagsasabi ng totoo." Pero ngayong kausap ko s'ya mukhang 'di naman s'ya lasing.

I look at him and tap him on the back. "Thank you for liking me; I appreciate it," I said, smiling. Naging mapungay naman ang kan'yang mata. He grabbed my hand, which I was using to tap his back.

"Can I then court you?" Oh my goodness! Sigurado na ba s'ya sa ginagawa n'ya?!

"Are you sure of what you've doing, Namjoon? Baka naman dahil lasing ka lang kaya ka nagkakagan'yan?" Umiling naman s'ya at tumingin saakin ng diretso.

"I make myself drunk in order to have the courage to confess," he says, caressing my hand. Tumingin naman ako sa paligid kung may nakakakita saamin.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 02, 2022 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

My own kind of RoMeo | NamjinWhere stories live. Discover now