Profilimi takip etmeyi ve bölümlerimi oylamayı unutmayın efenim (:
Instagram hesabım
@_mrs.tugba
Yüzüme değen nefes ile gözlerimi usulca açtım. Gözlerimi açarken bedenime sanki mıh gibi bir acı saplanmış gibi hissetmiştim.
İnlerken nerede olduğumu anlamaya çalıştım fakat hala beynim ayıkamadığı için bulamamıştım. Şirvan'ın kapalı gözleri ile gözlerim buluşmuştu.
Üzerinde örme, kalın bir kazak vardı. Uykulu olduğu her halinden belliydi. Sabahın ilk saatleriydi sanırım.
Yorgun gözler ile ona bakarken, üzerimde olduğunu yeni yeni algılıyordum.
Oha dedim içimden, hızla yerimden kıpırdanırken, o ise sanki hareket etmemişim gibi uyumaya devam ediyordu.
Sonra dayanamayıp, hızla kolundan ittirdim.
Sonunda gözleri açıldığında yavaşça, ona öfke dolu bir ifade ile baktım. Gözleri yorgun bakarken, daha da öfkelendiğimi hissetmiştim.
"Üstümde uyumuşsun, farkında mısın? Nasıl biz bu haldeyiz?"
Gözlerini yavaşça ovuşturup, kafasını az önce kalktığım yere koydu. Beni ise yavaşça kendine çekip, az önce yattığım yere getirdi.
Ama bu sefer ben altında değildim. Beni üstüne çekmişti.
"Şu sesini kes kızım da uyuyalım!"
Yüzümde hala öfke dolu bir ifade oluştu, bu adamın umursamazlığı beni sinir ediyordu.
Elleri belime sarılırken, göz devirdim.
"Uyu bebeğim, sonra kızarsın! Daha öfke kusmak için erken."
"Nasıl biz bu hale geldik?"
"Eğer akşam uyansaydın gecenin ikisinde seni almaya gelmeyecektim. İkimiz de yataklarımızda rahat rahat uyuyacaktık. Dermanım yoktu Aden, yanında uyumuşum. Şimdi sus!"
"Suç benim mi şimdi?"
"Suçlusun demiyorum, uyu kızım!"
Beni susturmaya çalışıyordu. Pislik adam.
"Saat kaç?" Diye sordum mahmur gözler ile.
Ağzımdan bir inleme kaçmıştı.
"8 civarında." Dudaklarımı ısırıp sabır diler gibi gözlerimi kapattım. Hala uykum vardı.
Ama bu adam ile zor gibiydi uyumak. Üstünde uyuyacaktım gözlerimi kapatırsam. Kalkmak istedim ama ayaklarımda derman yoktu sanki.
Mayıştığım yerde uyumak istiyordum ama. Saat sekizdi. Ve hala uykum vardı.
***
Gözlerimi açtığımda, bedenimdeki ağrılar yavaşça bilincime sızıyordu. Her bir kasım, her bir eklemim sanki gece boyunca kendi savaşlarını vermiş ve şimdi, yenik düşmüş birer asker gibi, acı içinde yatıyordu.
Yataktan kalkmak için kendimi zorladım, ama her hareketimde bedenimden gelen protesto, sanki binlerce küçük iğne batıyor gibi hissettiriyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ
ChickLit|| Mardin'den Kaçış Serisi: I || * Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kab...
