Ne yapacağımı bilmeden, yavaş yavaş yürümeye başladım. Çiçek beni çıkış kapısına doğru çıkartıp, geride kalarak arabaya binmemi bekledi. Ben ise, kendinden emin bir şekilde durmaya çalışıyordum.
Şirvan'ı arabasının önüne yaslanmış bir halde bulduğumda, dudağımı kemirerek ona doğru yürüdüm. Gergin yüzünü, kafasına eğdiği telefonun ışığından görüyordum. Adım seslerimden, geldiğimi anlayarak kafasını kaldırdı. Bakışları bende dolandı. Baştan aşağı süzerken, kaşları çatıldı ama bir şey demedi.
Yaslandığı yerden kalkıp, arabaya binerken, ben de bindim. Ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu bu adama.
''Çiçek nerede?'' Arabayı çalıştırmadı. Önce bunu sormuştu doğal olarak.
''Melek teyze bırakacakmış onu. Beklemene gerek yok.''
Kaşları çatılsa da bir şey demedi. Arabayı çalıştırdı yavaşça. Gereksiz sessizdi. Bu beni daha çok korkuturken, bakışlarımı ona çevirdim.
''Erken gelmişsin. İkiye doğru gelecektin.''
Sahiden böyle mi demiştim, bam teline basıyor gibi? Bakışları bende dolandı. Yüzü daha da gerildi.
''Üzgünüm, eğlenceni yarıda kestiğim için.''
Kinaye dolu çıkmıştı sesi.
''Sen aramadan önce çıkacaktım zaten.'' Benim de sesim gergin çıkmıştı.
''Mesele bu mu sahi? Sana dedim buraya gelme. Sözümü dinlememen beni kızdırıyor, sonra ağlayarak o siktiğimin Hazar'ına sarılıp bana kızdı diyorsun.''
Kaşlarım çatıldı.
"Yanlış olduğunu düşündüğüm yerde duruyorum."
Ağzından alaycı bir ifade çıktı. Bakışlarını kısa süreli yoldan ayırdı. Bana döndü.
"Yanlış olmadığını bildiğin şeyler yanlış, küçüksün diye bir şey demek istemiyorum ama sabrım var benim de. Bugün önemli bir dava ile uğraşmam gerekirken, saatlerce acaba beni dinledi mi diye düşünmek zorunda kaldım. Başına bir şey geldi mi diye de keza..."
Yumruklarımı sıktım.
"Bence senin acil evlenmen lazım, hem beni hem Çiçek'i hayattan bezdirmemen için. Git karın ile uğraş. Kerhaneye gitmişim gibi davranıyorsun!"
Şirvan'ın kaşları çatıldı.
"Seni oraya niye çağırdığını biliyorum, seni korumaya çalışıyorum. Ama sen aptalsın. Bana desene, başıma bir dert almadan geldim senin yanına diye."
Dudağında alaycı bir ifade oluşurken, bir anda aklıma gelen şey ile duraksadım.
"Melek teyze bana mankenlik teklif etti. Aslında etmedi, direkt dedi ki olacaksın. Hayır dememe olanak sağlamadı."
Birkaç saniye duraksadı. Ardından ağzında bir homurdanma oluştu.
"Sana yardım etmeyeceğim, kendin çöz. Bu yüzden gitme dedim sana. Karışmıyorum, o çok sevdiğin Hazar kurtarsın seni!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ
ChickLit|| Mardin'den Kaçış Serisi: I || * Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kab...
