She Was A Nerd

33

Chapter 33

"Ano nang gagawin mo sa buhay mo! Bakit mo ginagawa lahat ng 'to!?"

Naluluha akong napatingin kay Jasmine. Bakit niya ba 'ko natunton dito?

Mahigpit kong hinawakan ang beer na kinukuha sa 'kin ni Jasmine.

"Akin na 'to, Ayasa! You need to take the finals! Jusko naman, Ayasa! Palagi ka na lang bang ganito?! Hahayaan mo na lang ba bumagsak ka?!"

Umupo si Jas upang magpantay kami. "Ayasa..if you will continue like this you will lose the chance..uulit ka ulit..magagalit si Tito at Tita sa 'tin..Ayasa naman.."

Agad na nalaglag ang luha sa mata ko nang makitang umiiyak din siya. Damn it, bakit ba nandadamay ako sa kagaguhang iniisip ko?!

It's been a week since that happened, nilunod ko ang sarili ko sa pag-inom sa beer, i don't know where he is right now, wala naman na akong paki sa kanya, and great that Meg, Kevis and Jas didn't mention him.

"Jasmine, may summer class pa, baka pwede pa siya ron makahabol." Ani ni Meg na nasa tabi ni Jas, naiiyak din. Si Kevis naman ay inaayos lahat ng mga basag na bote na nagawa ko.

Damn...I look so terrible. Ayoko nito, hindi ako 'to..but I just loved him that much..na sana ay hindi ko ginawa.

"Fuck that summer class! Ano ka ba, Ayasa Lorin?! Nakakainis ka naman, e! I know you are hurt at what Liam is doing to you but can you please look at yourself atleast!" napapikit ako sa malakas niyang sigaw.

"Jas.. please kumalma ka.." si Meg na hinawakan si Jas.

Oh shit. Nagagalit sila sa 'kin, kahit ako rin, nagagalit sa sarili ko. Kung bakit ilang araw lang naging kami i feel so attached. Nakakainis, hindi ako 'to..

"No, Meg! If she's continue like this ano na lang mangyayari sa kanya?!" sumigaw si Meg sa akin.

"I'm sorry..jas..I'm sorry.." napaiyak ako nang sobra na maisip na pati siya'y nadadamay sa 'kin.

"No..I am sorry..." Niyakap din ako ni Jas na niyakap din ni Meg.

"Gusto mo ba patayin ko si Liam?" napatingin kami lahat kay Kevis.

Binato naman siya ni Meg ng unan. "Joke.." bawi niya.

"Jas..I want to go home.." sabi ko sa kanya.

"Yes..uuwi na tayo, I love you Ayasa..my favorite cousin." pinunasan niya ang luha ko.

Ayoko na rito sa Karaña. I hate everything about this..lahat kasi ay siya lang ang naalala ko. Ayoko na.

Jasmine's Point of View

Nang gabing din 'yun ay umuwi si Ayasa sa bahay na luhaan, she almost out of breathe, buti na lang ay nadala namin siya agad sa hospital ni Meg at Kevis.

"Ano kayang nangyari at ginawa 'yon ni Liam?" tanong ni Meg sa kawalan.

Hindi ko magawang magalit kay Liam nang malaman na nagsinungaling siya noong gabing kaarawan ni Kin, na may hinalikan siyang babae. Hindi ako nagalit sa kanya non dahil alam kong mabuting tao si Liam. I watched him before, and how he treats womens, mabait talaga si Liam.

Ngunit nang gabing mawalan ng malay si Ayasa, at nalaman ko na ginawa lang pala siyang laruan nito ay talagang nagalit ako. Na gusto ko siyang sampalin nang walang katapusan. Lorin is a precious girl, he easily attached at the way someone's treat him.

I found out that Lorin's safe place is him, that the way Lorin smiles when I mentioned Liam, and how she's happy when she is with Liam. Lahat ng 'yon ay alam kong totoo, i just can't understand why did Liam hurt her like that.

"Where is Liam?!" agad kong tanong sa mga kaibigan niya.

"Darling, we didn't know. Bigla na lang siyang nawala."

Nasampal ko na lang ang hangin nang malamang nawala si Liam. I knew it, there is something going on that he can't explain that why he leave and did it on Ayasa.

He did it on purpose. Kilala ko na noon pa si Liam, at alam kong kahit ilang buwan pa lang niyang kilala ang pinsan ko ay nagustuhan niya na ito.

Sana lang Liam ay may dahilan ka kung bakit mo ito ginawa, dshil kung totoo na ginawa mo lang ito para mapaglaruan lang si Ayasa ay talagang mapapatay kita.

Ayasa Lorin's Point of View

We called Mom's number ngunit hindi ito sumasagot, kaya wala kaming magawa kung hindi ang umuwi nang hindi sila sinasabihan.

It's been a week since my mom didn't call. Noon ay palagi naman siyang tumatawag sa amin, ngunit nung mga nakaraan ay hindi na. We even called the guard of our house, even my dad's number pero hindi rin sila sumasagot.

I wonder what is happening to them. Noon, gustong-gusto kong umuwi ng Manila dahil sa ayaw ko sa Karaña.

Ngunit nagbago lahat 'yon nang makakilala ako ng mga bagong kaibigan. Si Meg at Kevis, nakilala ko sila..I really thankful for them, lalo na kay Kevis nang tulungan niya 'ko kahit na nasapak ko siya sa mukha, he didn't hesitate to help me that's why it's one of the reason why I stayed at Karaña, and other reason is that Him. That I met him.

But now, i wanted to leave Karaña, and wish that I didn't bully a nerd so that my Dad not punished me.

It's hard for me to said bye to my two friends at the Karaña, ngunit alam kong magagawa rin nila akong maintindihan.

"I miss Manila.." 'yun na lang ang nasabi ko nang makababa kami sa tapat ng bahay namin.

Agad akong pumasok sa loob ng bahay namin ngunit nanlaki ang mata ko nang biglaang may tumutok ng baril sa ulo ko at maging kay Jasmine.

"Pasok!" napahawak ako sa likod ko nang tulakin nila ako papasok sa loob.

When I came inside there I saw my Mom and Dad tied up. Nakatali sila sa ibaba ng hagdan at hirap na hirap.

"Mommy! Daddy!" lalapit sana ako sa kanila nang may tumuluk sa akin palayo.

And that...I never realized that she is alive.

"M-mommy...buhay ka.." Ani ni Jasmine sa likod ko.