She Was A Nerd

37

Chapter 37

"You really leaving Philippines?" napatingin muli ako kay Jasmine, ang kambal ko.

Nang mailibing namin si Mom ay nagpasiya akong tumira sa America kasama ang Lola at Lolo ko. While jasmine is staying in the Philippines. I wanted to bury all the memories that happened here that's why i will go there and study.

"Yes, ate. Don't worry, I'll go back as soon as everything is okay,"

One of the reason that i planned to live and study abroad just because when i am here i can always remember what is happening, sariwa parin sa 'kin lahat nang nangyari.

Lahat ng nangyari ng gabing 'yon..nang mawala si Mom at nang makita ko siya. After those things, we never talked, hindi ko na alam kung nasaan siya, that i am really glad..mabuti nang hindi ko siya nakikita nang hindi ako nasasaktan.

I called jasmine 'ate' since then, since she's older than me 1 minute, i prefer calling her that. We're unidentical twins that's why we aren't look a like, kaya nga hindi rin napansin namin na magkapatid kami.

Amanda. She is now in Jail, nabaliw ito nang gabi ring 'yon...i think she's in the mental hospital right now, i just hope she regret all the things she done.

"I love you. Mag-iingat ka ron Lorin, ha?" ngumiti ako sa kanya nang hawakan niya ang balikat ko.

"Oo naman..i will take care of myself. Ikaw rin," Ani ko.

Tumayo ako at dinala na ang mga maleta sa ibaba. "Are you ready to leave, anak?" tanong sa akin ni Dad.

I smiled to him. "Yes, dad." ani ko.

Sabi ko kasi ay hindi na nila ako kailangang ihatid ni Jasmine sa airport ngunit makulit silang dalawa kaya wala na akong nagawa.

"Sis..ingat ka ron, ah? Ma-mimiss kita." ngumiti ako nang malawak kay Jas.

Dad pinched my nose and tap my shoulder. "Look after your Lola and Lolo, huwag mong papasakitin ang ulo nila, Lorin. I am watching you," he said.

Niyakap ko sila nang mahigpit ni Jas bago ako sumakay.

Goodbye for now, Philippines. Magpapahinga muna ako sa mga sakit na naidulot ng mga tao rito sa 'kin.

I just hope..we will not meet again. Be good to America please..

Pagbaba ko ay agad na sumalubong sa akin ang nakangiting mga grandparents ko.

"Apo!" they hugged me tightly as soon as i closed to them.

"Welcome to America apo..let's have a fun memories here," Ani nila sa 'kin bago kami pumasok sa kotse.

I hope so. I hope i can fun here..

6 Years Later

"Ano!? Nanganak na siya!?" nabitawan ko ang patatas na binabalatan ko at agad na naupo.

Shit..I am so happy. Napatingin pa 'ko sa salamin at parang naluluha..

Oh my god..Tita na ‘ko... Tita na..

Mabilis akong tumingin sa phone ko at kinontak si Ate Jasmine.

Nang makita ko na si Yuan ang sumagot ay agad akong ngumiti. Shit..I am now a auntie!

"What is happening now?" i asked.

Nakita ko ang pagsulyap ni Yuan sa gilid niya. He sighed deeply and look at me.

"S-she’ fine. Lumabas na ang baby..it’s a girl." nabitawan ko ang phone at pinaypayan ang sarili.

Madali ko rin itong kinuha at tumingin kay Yuan. He looked so stressed, ganito naman siguro dahil baka nataranta siya nang manganak si ate.