Can't help it •Tom Holland•

~18

Pov Emma
Het is inmiddels twee weken later en heb Tom niet meer gesproken. Die dag dat ik boos zijn huis uitstormde was de laatste keer dat ik hem heb gezien. Dit is dan ook een bewuste keuze, ik ben die jongen zat. Het is elke keer hetzelfde liedje: die klote jochies roepen wat naar me en Tom doet er niks aan, sterker nog, soms lacht hij zelfs. Ik kan er gewoon niet bij met mijn hoofd waarom je zoiets zou doen, laat staan dat het over het meisje gaat die zwanger van je is! Woedend heb ik alles aan Marit verteld, die het helemaal met me eens was. Die jongen moet er echt voor kiezen om er voor me te gaan zijn, en het niet alleen maar zeggen. Hij heeft me af en toe nog een appje gestuurd, maar daar heb ik niet op gereageerd.

Ik verwacht echt niet van hem dat hij alles en iedereen voor me aan de kant schuift, hij hoeft niks. Het enige wat ik wel van hem verwacht is respect en dat is iets wat ik nu niet van hem krijg. Dat die jongens wat roepen over andere meisjes waar Tom dan blijkbaar mee gaat is niet het probleem, het probleem is hoe ze mij noemen en dat hij dat geen enkel probleem schijnt te vinden. Het heeft lang genoeg geduurd en ik ben het helemaal zat. Ik weet dat hem negeren niet bepaald volwassen van me is, maar dat boeit me nu gewoon even niet. Ik ben kwaad en dat mag hij weten ook.

Alsof hij weet dat ik over hem denk, zie ik dat Tom me belt. Na enige twijfel besluit ik toch maar op te nemen, gewoon omdat ik benieuwd ben wat hij te zeggen heeft. Ook omdat ik hem heel duidelijk wil maken dat ik echt boos ben. "Ja?" Vraag ik gelijk zodra ik opgenomen heb. "Emma? Wat is er aan de hand? Waarom negeer je me?" Zegt Tom, waardoor ik zuchtend mijn ogen rol. "Dat je niet eens weet waarom ik boos ben maakt me alleen maar bozer Tom. Ik hoor wel van je als je het uitgevogeld hebt, je bent slim genoeg." Antwoord ik en hang gelijk op. Ik heb hier geen zin in. Als hij ook nog eens het heilige boontje gaat spelen dan ga ik hem niet eens een kans geven het goed te maken. Dit slaat gewoon nergens op.

Ik moet even het huis uit, even een frisse neus halen. Ik pak wat spullen en loop vervolgens het appartementencomplex uit. Het zonnetje schijnt en het park ziet er mooi uit. Net wanneer ik over wil steken komt er een auto heel hard aanrijden. Als bevroren sta ik op mijn plek, midden op straat op het zebrapad, terwijl ik de auto zie naderen. Ik hoor nog hoe de auto hard op de remmen trapt, maar dat was al te laat. Ik klap op de motorkap en dan wordt alles zwart.

Pov Tom
Ik lig in bed een beetje op mijn telefoon te kloten, maar krijg het gesprek tussen Emma en mij maar niet uit mijn hoofd. Tuurlijk weet ik waarom ze boos is, maar het toegeven kan ik niet. Ik weet ook niet waarom ik de jongens zo over haar laat praten, misschien is het omdat ik het niet wil laten lijken alsof ik haar leuk vindt ofzo. Het boeit me niet zo als ze het tegen iemand anders zouden zeggen, dus moet ik doen alsof het me bij Emma ook niet boeit. Als ik eerlijk ben, boeit het me bij Emma wel. Ik durf dat alleen niet toe te geven, niet eens aan mezelf. Ik vind haar toch niet leuk? Nee toch. Maar wat als dat wel zo is? Ziet ze mij überhaupt staan? Nu in ieder geval niet....

Ik word uit mijn gedachtes getrokken door mijn telefoon die afgaat. Ik zie dat het Emma is dus neem snel op. "Emma?" "Hallo, nee sorry dit is Daphne." Hoor ik door de telefoon, waardoor ik gelijk mijn wenkbrauwen frons, waar is Emma? "Is er iets met Emma?" Vraag ik gelijk. "Ja, sorry. Emma is net aangereden en ik heb de persoon gebeld die het meest recent stond in haar telefoon." Zegt de vrouw die blijkbaar Daphne heet. Ik schiet overeind en trek mijn schoenen aan terwijl ik de telefoon op speaker zet. "Is ze oke? Waar zijn jullie? Ik kom er gelijk aan!" Roep ik naar de telefoon. "Ze zegt zelf dat ze oke is, maar ik denk dat ze misschien een hersenschudding en een gebroken arm kan hebben, dus ik zou wel aanraden om even langs het ziekenhuis te rijden. We zijn bij het park." Antwoordt Daphne. Ik zeg dat ik er binnen 5 minuten ben en hang dan de telefoon op. Als ik Daphne moet geloven valt het mee, maar dat bepaal ik zelf wel als ik het zie.