Pov Emma
Die kus. De kus. Het was zo anders dan normaal. We zoenen wel vaker, maar dat is allemaal alleen maar lust. Deze kus was dat niet. Dit was passie, dit was gevoel. Ondanks dat ik ze probeer te onderdrukken, kan ik niet anders dan bepaalde dingen voelen voor Tom. Ik wil graag zeggen dat het komt omdat hij de vader van ons kind gaat zijn, maar dan lieg ik. Als ik heel eerlijk ben zit in al iets langer met het gevoel. Het is niet verliefd, maar toch een soort zwak voor hem. Ik voel dingen voor hem die ik voor niemand anders voel, maar heb dat altijd weg proberen te stoppen. Nu kon dat niet. Hoe hij zich kwetsbaar opstelde door die dingen te zeggen kon ik niet anders dan toegeven aan die gevoelens.Toen we allebei terugtrokken is Tom bij me in bed gekropen en zo liggen we nu al een aantal minuten, in elkaars armen. We schrikken allebei op als er een verpleegster binnen komt lopen. "Sorry, het bezoek moet weg. Emma moet hier een nachtje blijven slapen maar we verwachten dat ze morgen weer naar huis kan." Legt ze vriendelijk uit. "Ehm, is het mogelijk dat ik hier blijf slapen?" Zegt Tom gelijk zodra ze uitgepraat is. Het verbaast me dat hij dit vraagt en ik kijk heel even bewonderend naar hem op. Hij kijkt naar de verpleegster maar wendt zijn blik heel even op mij met een vragend gezicht, waardoor ik knik. Ik wil hier niet alleen slapen, ik weet zeker dat ik dan niet eens ga kunnen slapen. Ik kijk weer naar de verpleegster, die aan het nadenken is. Wanneer ze naar mij kijkt en ik haar hoopvol terug aankijk, begint ze te glimlachen en haalt haar schouders op. "Vooruit." Grinnikt ze en loopt lachend de kamer uit nadat wij haar bedankt hebben.
Tom heeft zijn kleren uitgedaan en klikt het licht uit. Wanneer hij bij me in bed stapt kruip ik zo dicht mogelijk tegen hem aan. Het bed is klein dus het moet ook wel, maar ik wil het zelf ook. We liggen even in stilte en Tom wrijft over mijn rug terwijl ik met mijn hoofd op zijn borst lig. "Tom?" Mompel ik na een tijdje. "Ja?" Vraagt Tom, terwijl hij doorgaat met wrijven over mijn rug. "Wat gaan we nu doen?" Vraag ik voorzichtig, ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik dit nu wil bespreken, maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. "Hoe bedoel je?" Vraagt Tom. "Nou, gaan we door zoals we het deden of gaan er bepaalde dingen veranderen?" Vraag ik zachtjes, hopend dat hij snapt wat ik bedoel. "Ik weet het niet zo goed, wat zou jij willen dat er veranderd?" Antwoordt hij, waardoor ik mijn schouders ophaal.
"Ik wil gewoon een beetje weten waar ik aan toe ben, zodat ik niet bepaalde dingen verwacht die niet gaan gebeuren. Ik wil niet teleurgesteld worden." Zeg ik eerlijk. Ik voel dat Tom knikt en hij ademt even diep in en uit. "Ik ga meer mijn best voor je doen, dat weet ik wel. Ik moet accepteren dat die jongens lullig gaan doen, ik ben namelijk niet meer de jongen die zij denken dat ik ben. Dat gaat voor jou veel fijner zijn en dat ben ik je meer dan verschuldigd." Zegt Tom. Ik kijk naar hem op en wanneer hij naar me terugkijkt glimlach ik even naar hem. "Dankjewel, dat zou heel erg fijn zijn." Mompel ik, waarna Tom een plukje haar achter mijn oor haakt en daarna weer voor zich uit kijkt. "Ik wil wel dat je weet dat ik echt om je geef en niet alleen omdat je zwanger van me bent." Mompelt hij dan, terwijl hij naar het plafond staart.
Ik glimlach en pak met mijn hand zijn gezicht vast om het naar mij te draaien. Wanneer hij me aankijkt leun ik een beetje omhoog en trek tegelijkertijd zijn hoofd wat meer naar mij toe. Ik druk mijn lippen even kort op die van hem en kijk hem daarna liefkozend aan. "Ik geef ook om jou, echt." Fluister ik terwijl ik mijn hand over zijn wang laat glijden. Tom grijns en drukt even snel zijn lippen weer op die van mij. "Ik zei het toch." Mompelt hij tegen mijn lippen aan. "Ik zei toch dat je me wel zag zitten." Gaat hij door als ik hem vragend aankijk. Ik begin te lachen en duw zijn gezicht zacht van me weg. "Hou toch je bek joh." Grinnik ik, waardoor hij ook lacht. "Het is niet alsof het alleen vanuit mij komt." Fluister ik terwijl ik hem grijnzend aankijk. Tom lacht en haalt zijn schouders op. "Touché."
![](https://img.wattpad.com/cover/260036424-288-k179018.jpg)
JE LEEST
Can't help it •Tom Holland•
FanfictionDe 23-jarige Emma leeft een normaal leven, ze geniet van haar studententijd en heeft een veelbelovende toekomst voor ogen. Helaas gaat niet alles zoals ze gehoopt had; ze raakt zwanger. Haar vaste hookup, een knappe en populaire jongen die Tom heet...