Can't help it •Tom Holland•

~13

Pov Emma
Kutzooi. Hij wilt dus geen vader zijn voor de baby. Ik moet dit helemaal alleen gaan doen. Een alleenstaande moeder word ik, waar dus nooit een jongen op af gaat stappen. Ik had altijd zoveel voor mezelf in gedachten. Ik zou succesvol worden, een leuke vriend krijgen, trouwen, dan pas aan kinderen beginnen en een mooi gezinnetje maken. Zo had ik het altijd al gepland, zo zou het gebeuren. Het is alleen niet zo, en nu moet ik het ook nog eens in mijn eentje gaan doen. De tranen die al op vallen stonden rollen nu over mijn wangen en ik doe niet eens een poging om ze tegen te houden. Tom mag best zien wat het met me doet. Ik staar naar mijn handen terwijl de tranen naar beneden druppen.

Tom is al een tijdje stil waardoor ik heel even was vergeten dat hij er nog zat. "Em, ik was nog niet klaar met mijn verhaal." Zegt hij ineens, terwijl hij naar me toe komt lopen en naast me neer hurkt. "Het maakt niet uit Tom, ik heb je de keuze gegeven en die heb je genomen. Het is oke, ik verzin wel wat." Zeg ik zonder hem aan te kijken. "Emma, zoals ik al zei: ik was nog niet klaar met mijn verhaal. Kijk me aan." Zegt hij terwijl hij mijn handen vastpakt. Ik kijk eindelijk op en werp een blik op zijn gezicht, die tot mijn verbazing redelijk rustig staat. "Hoewel ik niet denk dat ik het nu al in me heb om een goede vader te zijn en dus ook niet kan beloven dat bepaalde periodes niet heel zwaar gaan worden met mij, kan ik wel beloven dat ik mijn best ga doen. Het is net zo erg mijn verantwoordelijkheid als die van jou, we gaan hier samen een oplossing voor vinden."

Terwijl hij aan het praten was heb ik hem de hele tijd met een open mond aangestaard. Droom ik? Heb ik me dit zojuist ingebeeld? Heeft hij dit echt gezegd? "W-wat?" Stotter ik terwijl ik hem met een frons aankijk. "M-meen je dat echt?" Vraag ik onzeker, terwijl ik hem aan blijf kijken. Tom knikt en knijpt even bevestigend in mijn handen, die hij nog steeds vast heeft. Ik slaak een diepe zucht en het voelt alsof er een berg aan lasten van mijn schouders afvalt. Tom gaat overeind staan en trekt mij ook omhoog door mijn handen vast te blijven houden. Hij slaat mijn armen om zijn nek en slaat die van hem om mijn middel. Ik duw mijn gezicht in zijn borst en begin erom te snikken. Het zijn denk ik de zenuwen die er allemaal uitkomen nu, en het voelt eigenlijk wel goed om dit bij Tom te kunnen doen.

"Shhhttt, het is oke." Fluistert Tom terwijl hij over mijn rug wrijft en me stevig vast blijft houden. Wanneer ik iets gekalmeerd ben laten we elkaar los en Tom wrijft de resterende tranen van mijn gezicht. "Sorry, ik vind het gewoon echt zo fijn dat je dit tegen me zegt. Ik heb me echt dood lopen stressen." Mompel ik, waardoor Tom even grinnikt. "Maakt niet uit, dat snap ik echt helemaal." Zegt hij terwijl hij mijn haar achter mijn oor haakt. Ik staat hem aan en betrap mezelf erop dat ik bepaalde gedachtes in mijn hoofd haal over Tom en mij, maar dat blokkeer ik maar heel snel. We zijn geen stel, we vinden elkaar niet eens leuk op die manier. Toch?

"We houden het voorlopig nog wel tussen ons toch? Ik ben nog niet klaar om het anderen te laten weten." Zegt Tom onzeker, waardoor ik knik. "Ik wil het het liefst zo lang mogelijk verborgen houden. Op den duur gaat dat natuurlijk onmogelijk worden, maar tot die tijd hou ik het graag geheim." Antwoord ik, waardoor Tom opgelucht knikt. "Dan denken we daar gelukkig hetzelfde over." Zegt hij terwijl hij me lief aankijkt. "Het helpt wel dat we elkaar mogen he, anders was het een heel ander verhaal geweest." Grinnikt Tom ineens, terwijl hij zich op de bank laat vallen en mij met zich meetrekt. Ik knik. "Toch was het makkelijker geweest als we een koppeltje waren en smoorverliefd op elkaar waren." Zucht ik, terwijl ik een slokje van Tom zijn drankje neem. "Ah joh, we kunnen niet in de toekomst kijken. Misschien brengt de baby ons naar elkaar, misschien gaan we elkaar haten, we weten het niet. De tijd zal het leren." Antwoordt Tom. "Maar we kunnen natuurlijk niet vergeten dat jij al smoorverliefd op mij bent he?" Grijnst Tom. "Ik ben niet verliefd op jou." Zeg ik terwijl ik hem een klap op zijn borst geef. Tom zit enorm naar me te grijnzen, en ik vervloek mezelf als ik merk dat ik aan het blozen ben.

heyhey,
als jullie nog suggesties of op- of aanmerkingen hebben laat het me weten!
xxx