Can't help it •Tom Holland•

~17

Pov Emma
Ik sta nu al een half uur voor de spiegel en kan mijn ogen maar niet van mijn spiegelbeeld afhalen. Ik zie een buikje. Hoewel het maar heel klein is, is het er wel. Ik ben heel sportief en heb dan ook een strak lichaam, dus een buikje merk ik echt wel op. Hoe kan dit? Ik ben pas 12 weken zwanger? Gaat dat zo snel dan? Ik trek mijn ogen van de spiegel af zodra ik iemand binnen hoor komen in de badkamer. Als ik me omdraai zie ik dat het Tom is kijk dan weer naar de spiegel. Er was hier gisteren een feestje en ben zoals wel vaker gebeurd bij Tom blijven slapen. Ja hallo, dat ik zwanger ben betekent niet dat ik geen seks meer nodig heb, ik blijf ook gewoon een mens.

Tom loopt achter me langs en zet de douche aan. Hij trekt zijn onderbroek uit en stapt er daarna in, terwijl ik nog steeds in de spiegel staar. "Tom?" Vraag ik, nog steeds starend naar mijn spiegelbeeld. "Hm?" Humt Tom vanuit de douche. Ik draai me naar hem om en hij kijkt me benieuw aan. "Zie je iets aan me? Iets wat anders is dan normaal?" Vraag ik een beetje zenuwachtig. Als hij het ziet, gaat de rest het binnenkort dus ook zien. Tom kijkt me onderzoekend aan en wanneer ik hem aanspoor serieus op mijn vraag in te gaan scant hij eerst mij gezicht en daarna mijn lichaam. Hij haalt zijn schouders op. "Nieuwe bh?" Vraagt hij waarna hij zich omdraait en de shampoo pakt. Ik zucht, deels uit opluchting maar ook deels omdat Tom weer eens veel te veilig antwoord geeft.

"Nee, mijn lichaam. Zie je iets anders?" Dring ik aan. Tom smeert de shampoo in zijn haar en kijkt me dan eindelijk weer aan. "Emma, je kan me ook gewoon vertellen wat ik moet zien. Ik zie zelf namelijk niks geks." Zegt hij terwijl hij de shampoo nu uit zijn haar spoelt. Ik zucht en zet een stap richting de douche. "Mijn buik Tom, je ziet dat ik zwanger ben." Mompel ik, bang dat een van zijn huisgenootjes het hoort. Tom lijkt heel even te schrikken maar herpakt zich snel en kijkt nog een keer naar mijn buik. Hij bukt een beetje en draait me aan mijn heupen een beetje om, waardoor hij het van de zijkant kan bekijken. "Je moet wel heel goed kijken wil je zien dat je überhaupt een buikje hebt. Wij weten dat je zwanger bent, de rest van de wereld weet van niks. Voor hetzelfde geld ben je gewoon wat aangekomen." Fronst Tom. "Ik zie het bijna niet eens, en ik weet ervan en sta er naar site staren." Gaat hij door, om me gerust te stellen.

"Zeker?" Vraag ik onzeker. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor om het aan anderen te laten weten. Ik weet zeker dat ik vervelende reacties ga krijgen en dat er heel anders naar me gekeken gaat worden. Ik moet me daar nog langer op voorbereiden en ben daar alles behalve klaar voor. "Ja, zeker."  Zegt Tom terwijl hij een pluk haar achter mijn oor haakt en daarna de douche uitzet en eruit stapt. Ik leun tegen de muur aan en kijk naar hoe hij zich verder klaarmaakt terwijl we nog wat praten.

Net wanneer ik de deur uit wil stappen, komen Tom zijn huisgenoten aanlopen. "Hey Tom, gaat je sletje nu al weer weg?" Vraagt er eentje, ik keek niet dus heb geen idee welke van hen het zei. Wanneer ik me om wil draaien houdt Tom me tegen. "Emma niet doen, ik heb hier geen zin in vandaag." Mompelt hij terwijl hij mijn arm vastheeft. "Misschien moet je er dan een keertje iets van zeggen. Wat dacht je daar van?" Snauw ik, boos op de jongens maar ook op Tom, die doet alsof het mijn schuld is. "Ik zou haar ook snel de deur uitgooien, die andere hoer van je komt er natuurlijk zo aan." Hoor ik een ander roepen terwijl ik en Tom nog aan het praten waren.

"Pardon?" Vraag ik beledigd terwijl ik met opgetrokken wenkbrauwen naar de jongens kijk. Ze lachen en geven elkaar nog net geen schouderklopje. Wanneer ik me omdraai naar Tom en verwacht bij hem ook iets van afkeur te zien, staat hij tot mijn verbazing naar de jongens te grijnzen. "Pardon?" Herhaal ik, nu een stuk zachter, tegen Tom. Hij lijkt te schrikken van me en laat snel zijn mondhoeken vallen. "Jongens, hou je bek. Laat Emma met rust." Zegt Harrison, die net op tijd binnen komt lopen. De jongens roepen even wat naar hem en ik kijk hem dankbaar aan. Gelukkig is er iemand in dit huis die aan mijn kant staat. Hij knikt naar me en ik draai me weer om naar Tom. "Ongelofelijk, jou hoef ik voorlopig even niet te zien." Sis ik kwaad en storm het huis uit. Hij stikt er maar in.