Can't help it •Tom Holland•

~20

Pov Emma
Ik ben net helemaal gecontroleerd en er is een hele hoop meer aan de hand dan dat ik eerst dacht. "Naast een flinke hersenschudding en een gebroken arm heeft u ook meerdere kneuzingen. Deze kneuzingen zijn te vinden in uw jukbeen, schouder, heup en bovenbeen, allemaal aan de rechterkant van uw lichaam. We houden u nog heel even hier om de baby in de gaten te houden, maar die maakt het voorlopig goed en we verwachten niet dat dat nog gaat veranderen, het is alleen voor de zekerheid." Zegt de dokter, die na nog heel even te hebben gepraat de kamer verlaat. "Tering." Zucht Tom zodra de dokter om de hoek verdwijnt. Hij zit naast mijn bed op een stoel en is er de hele tijd bijgebleven. Ik denk dat ik nu zo'n 3 uur in het ziekenhuis ben en ik begin moe te worden.

"Het is kut, maar de baby is in ieder geval in orde." Zeg in terwijl ik naar Tom kijk, die knikt. "Klopt, maar ik vind het ook belangrijk dat jij in orde bent Em." Antwoordt hij terwijl hij me aan blijft kijken. Zegt hij nou dat hij om me geeft? Toe maar, dat is nieuw voor meneer Holland. "Ik ben oke." Antwoord ik, waarna ik gaap. "Zeker? Als je iets nodig hebt moet je het gelijk zeggen hè? Dan regel ik het." Zegt Tom met een bezorgd gezicht. Ik knik en bedank hem. "Oh shit, ik moet dit wel aan Marit laten weten, ik zou eigenlijk bij haar eten vanavond." Zeg ik wanneer ik zie dat het al 19:00 is. "Heb ik al gedaan, ze weet ervan. Ze wilde komen maar ik had gezegd dat dat niet nodig was. Ik blijf hier toch de hele tijd en anders wordt het alleen maar te druk voor je." Zegt Tom terwijl hij zijn schouders ophaalt. Ik glimlach naar hem. "Dankje."

Na nog wat gepraat te hebben zijn we allebei even stil. Er hangt toch een bepaalde sfeer tussen ons, omdat we elkaar hiervoor twee weken totaal niet gesproken hadden. Tom denkt blijkbaar hetzelfde en ik kijk naar hem op wanneer hij zijn keel schraapt en vervolgens begint met praten. "Sorry. Ik weet waarom je boos wa- ehh, bent. Ik zou er heel graag een verklaring voor geven, wat ik je verschuldigd ben, maar ik weet zelf ook niet precies waarom ik zo stom doe." Gooit hij er in een keer uit, waardoor ik hem onderzoekend aankijk. Wanneer hij naar me opkijkt blijf ik hem aankijken en weet even niet zo goed wat ik moet zeggen. "Ik weet niet zo goed wat je wilt dat ik zeg Tom, ik vind het gewoon echt heel kut." Antwoord ik terwijl ik mijn schouders ophaal.

"Je hoeft niet te zeggen wat je denkt dat ik wil horen, je moet zeggen wat je zelf denkt en voelt." Antwoord Tom, waardoor ik even knik en diep adem haal. "Het gaat me er niet om dat die jongens me uitschelden. Tuurlijk, het is kut, maar daar kan ik wel tegen. Ik vind het vooral vervelend dat jij het blijkbaar ook leuk vindt. Je zegt er niks van en lacht soms zelfs mee, waardoor ik het gevoel heb dat jullie allemaal naar me kijken alsof ik een stuk stront ben." Zeg ik eerlijk, Tom vroeg om mijn gevoel dus dat kan hij krijgen. Wanneer ik uitgepraat ben kijkt Tom naar zijn handen en lijkt even in strijd met zichzelf te zijn. "Het boeit me ook niet dat je nog andere meisjes hebt, maar toch voelt het kut als mensen je zo behandelen, vooral als je toch een soort band met elkaar hebt zoals wij." Ga ik door als Tom stil blijft.

"Ik vind het niet leuk." Mompelt Tom na nog een tijdje stil te zijn geweest, waardoor ik mijn wenkbrauwen ophaal. "Ik vind het alles behalve leuk." Zegt Tom nu wat harder terwijl hij me aankijkt. Hij lijkt een soort vernieuwde zelfvertrouwen te hebben en ik zie een bepaalde vastberadenheid in zijn ogen. "Ik haat het als ze dat tegen je zeggen en ik wil er echt wat van zeggen, maar dat kan ik gewoon niet." Zegt hij. "Waarom niet?" Vraag ik voorzichtig, ik wil geen ruzie maken maar wil het wel weten. Tom lijkt even te twijfelen maar geeft toch antwoord. "O-omdat.." begint hij, maar stopt dan weer met praten. Ik blijf stil zodat ik hem dwing door te gaan. Hij haalt even diep adem en kijkt me dan weer aan.

"Omdat ik om je geef. Dat heb ik nooit met meisjes en ik weet zeker dat die jongens me er mee lastig gaan vallen als ze het zouden weten. Ik moet een soort imago hooghouden, ik moet de jongen zijn die met meerdere meiden slaapt en om niemand geeft behalve zichzelf, maar dat ben ik niet. Ik geef om jou en om niemand anders. Die jongens denken dat ik met meerdere meiden afspreek, maar jij bent de enige Emma, dat zweer ik." Zegt Tom, en wanneer hij uitgepraat is kijkt hij me onzeker aan. Ik kan mijn verbazing niet verbergen en weet niet waarom, maar ik voel een bepaald gevoel in mijn buik. Een euforisch gevoel. Ik begin als een gek te glimlachen en steek mijn hand uit naar Tom, die hij maar al te graag aanpakt. Hij lijkt even te twijfelen, maar komt dan toch overeind. Hij pakt mijn gezicht vast en drukt zijn lippen op die van mij.