Can't help it •Tom Holland•

~34

Pov Tom
"Tom, heb jij Emma gezien?" Hoor ik ineens in mijn oor. Ik draai me om en kijk in de paniekerige ogen van Marit . Ik kijk haar vragend aan. "Nee, hoezo? Is er iets?" Vraag ik, gelijk wat gestrest aangezien Marit half in paniek lijkt te zijn. "Ze voelde zich niet goed en ik draai me 3 seconden om en ze is weg. Ik heb overal al gezocht maar kan haar niet vinden." Leg ze uit. Ik kijk even om mij heen en bedenk waar ze kan zijn. "Is ze niet naar huis gegaan als ze zich niet lekker voelde?" Vraag ik terug. "Dat lijkt me niet, het was heel raar Tom, van het ene op het andere moment was ze er ineens helemaal niet meer bij." Zegt Marit, waardoor ik nadenk. "Wacht, volg mij. Misschien is ze naar mijn kamer gelopen om te gaan slapen." Zeg ik waarna ik haar hand vast pak en haar door de menigte naar de trap sleur. Ik laat haar hand weer los als we onderaan de trap staan en samen lopen we omhoog.

Wanneer ik mijn kamerdeur open en er geen spoor van Emma te vinden is, begin ik toch ook echt bezorgd te raken. We kijken nog in de badkamer en net wanneer we weer naar beneden willen lopen, horen we een jongen schreeuwen. "Stop nou eens met tegenstribbelen en accepteer het gewoon!" Hoor ik de bekende stem van Tyler. Zonder nog 1 seconde na te denken storm ik op zijn kamer af en gooi de deur open. Hoewel ik geen reden heb om te denken dat Emma in zijn kamer is, zegt iets in me dat ik er moet gaan kijken. En tot mijn grote afschuw heeft dat gevoel gelijk. Wat er nu voor mijn ogen afspeelt laat alle haren over mijn lichaam overeind staan. Type ligt bovenop Emma terwijl hij haar broek probeert uit te trekken. Emma zelf ligt in haar bh op het bed met haar ogen dicht en een moeilijke frons ik haar gezicht. "Stop." Hoor ik Emma nog net mompelen voordat Tyler betrapt naar me opkijkt. Ik hoor Marit achter me naar lucht happen en dat is een soort teken voor mijn lichaam om zich de kamer in te gooien en op Tyler te werpen.

"Wtf ben je aan het doen?!" Schreeuw ik in zijn gezicht nadat ik hem van het bed gegooid heb en bovenop hem zit met mijn handen om zijn kraag. "Tom, rustig. Emma wilde dit zelf." Zegt Tyler in paniek, en het komt er niet eens bijna geloofwaardig uit. Ik voel mijn bloed koken en geef hem een stomp in zijn gezicht. "Klootzak! Je blijft met je poten van haar af hoor je me?!" Schreeuw ik, waarna ik hem nog een stomp geef. Net wanneer ik nog een keer wil uithalen voel ik een hand om mijn vuist gaan, en zie dat het Marit is. "Tom, help me met Emma. We moeten hier weg." Zegt ze met tranen in haar ogen. Ik lijk uit een soort trans te ontwaken en sta gelijk op, terwijl Tyler kermend op de grond blijft liggen.

Emma ligt er nog steeds hetzelfde bij op het bed, vechtend om haar ogen enigszins open te houden. "Em, ben je oke? Wat is er gebeurd?" Vraag ik aan haar. Ze probeert te bewegen, wat niet lukt. Ze zicht diep en murmelt wat, wat niet te verstaan is. Marit en ik kijken elkaar bezorgd aan en denken bijna hetzelfde. We trekken samen voorzichtig Emma haar jurkje weer over haar hoofd, waarna ik haar oppak. "Waar wil je heen?" Hoor ik Marit vragen. "Weg van hier." Mompel ik en loop snel de gang over naar de trap. Hoewel we een paar keer raar aangestaard worden valt dit over het algemeen wel mee, aangezien de meeste mensen straalbezopen zijn. "Wacht hier, ik ga de auto halen." Zegt Marit en rent weg. Ik ga op de stoep zitten en zet Emma bij mij op schoot. Ze knippert twee keer moeilijk en probeert haar ogen te openen. "Em, je hebt toch niet gedronken?" Vraag ik dan toch maar.

Emma fronst nog zwaarder dan dat ze al deed en het lijkt alsof ze haar hoofd schud. Ik durf ook te zweren dat ik haar nee hoor zeggen, wel met een hele hoop gebrabbel, maar ik hoorde het toch echt. "Tom! Wat is er gebeurd?!" Hoor ik Harrison ineens schreeuwen, die aan komt rennen. "Ik weet het niet. Ik denk dat ze gedrogeerd is." Stres ik, waardoor ik Harrison zie schrikken. "Wtf, door wie?" Ik hoor dat Harrison bijna even pissig is als ik, waar ik maar al te graag gebruik van maak. "Tyler lag bovenop haar terwijl hij haar kleren uit had getrokken, dus ik weet het wel. Harrison, wil jij-" "Je hoeft niks te zeggen bro, ik ga dat voor je regelen." Onderbreekt Harrison mij. Ik kijk hem dankbaar aan en hij geeft me nog even een klopje op mijn schouder voordat hij weg loopt. Ik ben zo blij dat Harrison en ik elkaar begrijpen zonder echt te zeggen wat we willen. Laten we het maar zo zeggen; ik weet zeker dat Tyler geen fijne avond tegemoet gaat.

heyhey, nieuw hoofdstuk!!
Laat me weten wat je ervan vindt xxxx