Can't help it •Tom Holland•

~38

Pov Emma
"Dus hij heeft het eindelijk terug gezegd?" Vraagt Marit enthousiast, waardoor ik glimlachend knik. Tom is boodschappen gaan doen, wat mij ruimte gaf om gelijk Marit op de hoogte te stellen van wat er vanavond allemaal is gezegd. "En toen?" Vraagt ze met een nieuwsgierige blik. "Toen hebben we seks gehad, maar het was echt anders. Het voelde anders." Denk ik hardop, waardoor Marit alleen maar meer begint te glimlachen. "Wat?" Vraag ik terwijl ik nu ook begin te lachen. "Ik vind het gewoon zo schattig, eindelijk gaan jullie elkaar eens serieus nemen." Legt ze uit, waardoor ik haar een duwtje geef. "Het heeft lang genoeg geduurd." Mompelt ze nog terwijl ze opstaat om weer weg te gaan. "Dat hoorde ik." Zeg ik nog tegen haar terwijl ze naar de deur loopt. "Dat was ook de bedoeling!" Roept ze me nog na terwijl ze het hoekje omloopt en de deur achter zich sluit. Ik grijns en rol hoofdschuddend mijn ogen, wat hou ik toch van haar.

Ik zit wat op mijn telefoon te scrollen als ik ineens een appje binnen krijg van iemand die mij niet zomaar appt: mijn vader. Ik voel mijn lichaam zich aanspannen en net wanneer ik op het appje wil klikken om het te lezen gaat de deur weer open. "Hey." Glimlacht Tom terwijl hij met meerdere tassen naar binnen komt lopen. Hij zet ze neer in de keuken en komt naar me toegelopen. Wanneer hij mijn gespannen hoofd ziet verandert zijn blik van vrolijk naar bezorgd. "Wat is er? Ben je oke?" Vraagt hij terwijl hij naast me op de bank komt zitten. "Mijn vader heeft me geappt." Zeg ik tegen Tom, die gelijk zijn wenkbrauwen fronst. "Wat moest hij?" Vraagt hij gelijk, wetend hoe mijn vader is. "Weet ik niet, ik heb het nog niet geopend." Mompel ik terwijl ik Tom aankijk met een 'help me' blik.

"Kom, we openen hem gewoon en kijken wat hij wilt, misschien valt het mee." Zegt Tom nonchalant, om de spanning bij mij iets weg te nemen. Ik zucht diep en pak mijn telefoon er weer bij. Ik klik op whatsapp en open het berichtje van mijn vader.

"Ik denk dat wij binnenkort eens moeten praten."

Ik frons en kijk Tom vragend aan, die dezelfde verwarde blik op zijn gezicht heeft staan. "Wat is dit nou weer." Mompel ik, terwijl ik weer naar mijn telefoon staar. "Hij kan niet eens meer normaal hoi tegen je zeggen, eikel dat het is." Zegt Tom geïrriteerd. Hoewel Tom mijn vader nog nooit echt heeft ontmoet, heeft hij een hele sterke mening over hem. Ik heb hem het een en ander verteld, maar ben er nooit heel diep op ingegaan aangezien Tom en ik alles luchtig hielden. De laatste tijd heb ik hem er we meer over verteld, aangezien we nu een heel stuk closer zijn. Ik ben als de dood voor mijn vader, maar het blijft mijn vader en dat is lastig. Tom daarentegen heeft niks met hem te maken en schuift daarom niet onder stoelen of banken hoe erg hij mijn vader haat.

Ik reageer niet op zijn opmerking en ga met mijn vingers naar het toetsenbord. "Wat ga je terug sturen?" Vraagt Tom nieuwsgierig terwijl hij iets naar voor komt leunen, zodat hij kan zien wat ik typ. "Gewoon zoiets als 'wat is er?' ofzo? Dat kan wel toch? Of is dat asociaal?" Vraag ik aan Tom, die gelijk zijn schouders ophaalt. "Niks is asociaal zolang je het tegen hem hebt, ik zeg doen." Antwoordt hij terwijl hij weer naar achter leunt. Ik verstuur het appje en kijk weer op naar Tom. "Ik denk dat we het hem dan gelijk maar moeten vertellen, dan zijn we er vanaf." Zeg ik zo vastberaden mogelijk tegen Tom, maar zowel hij als ik hebben de trilling in mijn stem gehoord. Tom trekt me tegen hem aan en wrijft over mijn rug. "Dat is goed. En niet vergeten dat ik mee ga hè? Je bent niet alleen." Zegt hij geruststellend, waardoor ik naar boven leun en hem een kus op zijn mond geef. "Dankje."

Na nog een paar appjes heen en weer heb ik voor volgende week woensdag met mijn vader afgesproken. Ik heb nu al buikpijn van de zenuwen en angst, ik weet gewoon dat dit niet leuk gaat worden. Tom probeert me zo goed als dat kan te ontspannen en hoewel het wel degelijk werkt, kan ik niet meer helemaal ontspannen. We liggen inmiddels al in bed, allebei op ons zij zodat we naar elkaar kunnen kijken en hebben het er nog over gehad. "Ik ben benieuwd of hij zich kan gedragen." Mompelt Tom, waardoor ik knik. "Wil jij ook proberen rustig te blijven? Mijn vader is heel opvliegend en als je ertegenin gaat wordt het alleen maar erger." Zeg ik tegen Tom, die zoals we allebei weten ook niet het meeste geduld heeft. "Ik ga mijn best doen." Stemt Tom mee in, maar zegt daar gelijk achterna "maar zodra hij je met ook maar één vinger aanraakt is het klaar, ik zorg ervoor dat hij je geen pijn gaat doen." Ik glimlach en knik, en hoewel dit goed bedoelt is maakt het me alleen maar zenuwachtiger. Die twee in dezelfde kamer is vragen om problemen...

heee, sorry voor het late hoofdstuk! Ik wilde het toch nog vandaag uploaden, en beter laat dan nooit ;)
kusjesss