Can't help it •Tom Holland•

~32

Pov Emma
"Tom, is er iets?" Vraag ik aan hem terwijl ik zijn hoofd een beetje omhoog duw zodat hij me weer aankijkt. Tom lijkt ergens over te twijfelen maar dan verhard zijn blik. "Nee hoor, er is niks." Zegt hij dan lief waarna hij een kus op mijn mond drukt. Hij trekt terug en draait zich weer om naar de koelkast om wat te eten te pakken. Ik kijk hem bedenkelijk aan, tuurlijk geloof ik hem niet. Voor nu laat ik het even doen, ik hoop dat hij uit zichzelf naar me toekomt om te vertellen wat er aan de hand is. "Wil je ook?" Vraagt hij als hij een aantal eitjes uit de koelkast haalt en ze naar me ophoudt. "Jahoor is goed, lekker." Glimlach ik naar hem. Tom knikt en breekt de eieren om ze vervolgens in de pan te gooien.

Ik blijf bij hem in de keuken staan en we kletsen wat terwijl hij de eitjes maakt. Ik wil mijn armen om zijn middel slaan maar bedenk me dan net op tijd. Ik weet niet zo goed waar we nu staan; wilt hij nog steeds een beetje afstand? Of mag ik net zo doen als dat we hiervoor deden? Ik ben blijkbaar diep in gedachtes omdat Tom inmiddels met zijn hand voor mij gezicht zwaait en mijn aandacht probeert te krijgen. "Waar denk je aan?" Vraagt hij zodra ik naar hem opkijk. Ik haal mijn schouders op. "Zeg het nou maar." Dringt Tom aan terwijl hij even snel door de pan roert. "Gewoon, ik weet niet wat ik nu wel en niet bij je mag doen. Wil je nog steeds een beetje afstand houden?" Besluit ik dan toch maar te vragen. Tom zet het vuur uit aangezien de eitjes klaar zijn en kijkt me dan lief aan.

Zijn handen pakken mijn gezicht vast en nog geen seconde later voel ik zijn lippen op de mijne. Het is een zachte, lieve kus. Hij drukt zijn lippen nog twee keer op die van mij en trekt daarna terug om zijn armen om me heen te slaan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en voel mezelf gelijk ontspannen. Een diepe zucht verlaat mijn lippen en ik druk Tom stevig tegen me aan. "Je hoeft nergens meer rekening mee te houden Em, als jij aan me wilt zitten mag dat, graag zelfs." Grinnikt Tom terwijl we elkaar nog steeds vast hebben. Ook ik lach even. "Gelukkig, ik heb dit gemist." Geef ik toe, we hebben elkaar de afgelopen 2 dagen nauwelijks aangeraakt. We laten elkaar langzaam los en Tom drukt nog een kus op mijn lippen voordat hij zich weer richt op het eten.

"Ga jij trouwens naar het feestje vanavond?" Vraagt Tom terwijl we aan het eten zijn. Ik haal mijn wenkbrauwen op. "Feestje?" Vraag ik verward, ik heb niks over een feestje gehoord. Tom knikt. "Vanavond, in mijn studentenhuis. Ik dacht dat Sofie je wel gevraagd had?" Legt Tom uit, waarna ik mijn hoofd schud. "Ik denk dat ze denkt dat ik toch niet wil, aangezien je nu al een beetje een buikje ziet." Geef ik toe, ik had tegen Sofie gezegd dat ik bang ben dat mensen het gaan zien. "En is dat zo? Dat je niet wilt bedoel ik." Vraagt hij, waardoor ik mijn schouders ophaal. "Weet ik niet. Wil opzich wel weer eens het huis uit." Denk ik hardop. "Anders kom je gewoon even, als je het niet leuk vindt ga je gelijk weer naar huis en app je mij, dan probeer ik ook weg te gaan." Stelt Tom voor.

"Dat is echt super lief, maar jij hoeft toch niet weg te gaan voor mij Tom." Glimlach ik. "Maakt mij niet uit hoor, ik ben toch liever bij jou dan bij die jongens. Ik vind ze irritant." Zegt Tom waarna hij weer een hap van zijn eten neemt. Ik haal mijn wenkbrauwen op en kijk hem met een grijns aan. "Zei je dat nou echt?" Grijns ik, waardoor Tom vragend opkijkt. Zodra hij mijn gezicht ziet en hij bedenkt wat hij net heeft gezegd, begint hij te lachen. "Shit, ik heb me verlult." Mompelt hij met een scheef lachje op zijn gezicht. Ik begin te lachen en ook Tom schiet na een tijdje in de lach. "Wat schattig." Plaag ik, waardoor Tom me met een moordende blik aankijkt. "Ach hou toch je kop, we weten allebei dat jij raardere dingen hebt gezegd." Zegt hij dan met een gemene grijns op zijn gezicht, waardoor ik verontwaardig begin te lachen. 

"Pardon?" Lach ik. "Wat? Te vroeg om er grapjes over te maken?" Protesteert Tom lachend. Ik rijk over tafel en geef hem een stomp op zijn arm, waarna Tom me zielig aankijkt. "Auw." Probeert hij zo zielig mogelijk te zeggen, terwijl hij over zijn arm wrijft. "Ach stel je niet aan." Lach ik. "Maar je komt dus wel even? Het lijkt mij leuk om je daar even te zien." Zegt Tom dan, waardoor ik even nadenk. Maar wanneer ik naar Tom kijk weet ik toch al wat mijn antwoord gaat zijn, hoe kan in nou nee zeggen tegen hem. "Vooruit."