Pov Emma
Ik knipper even en paar keer tegen het licht en open dan mijn ogen. Ik rek me uit en voel dat Tom nog naast me ligt. Ik ga op mijn zij liggen en kijk naar hem, hij ligt zo vredig te slapen. Ik ben gister na het feest bij Tom in bed beland, maarja dat is niks nieuws. Het is alleen zo anders dan normaal, omdat ik iets weet wat hij niet weet. Ik heb besloten om het hem pas te vertellen nadat ik mijn eerste doktersbezoek heb gehad. Voor hetzelfde geld gaat het helemaal niet goed met de baby en leeft het niet meer, en in dat geval hoeft Tom niks te weten. Maar als alles wel goed is, moet ik het hem toch echt vertellen. Ik vrees dat dat gesprek niet zo gaat zijn zoals elk meisje hoopt te hebben zodra ze zwanger is. Ik denk niet dat Tom me huilend om de hals vliegt van blijdschap, ik denk eerder het tegenovergestelde. Ik bereid mezelf gewoon voor op het ergste, zo kan het (hopelijk) alleen maar meevallen.Na nog een tijdje naar Tom gekeken hebben en heel wat gedachtes later, stap ik uit bed. Het is meestal zo, ik ben eerder wakker en haal meestal ontbijt voor ons, het is eigenlijk nooit andersom. Als we allebei brak zijn dan kan het nog wel eens zo zijn dat Tom eerder wakker is, maar ontbijt halen doet hij nooit. Ik trek even een shirt van Tom aan en loop de trap af naar beneden. "Goedemorgen Emma." Groet Harrison me met een grijns, die gast heeft er altijd veel te veel plezier van als hij mij uit Tom zijn kamer zie lopen. "Goedemorgen." Zeg ik terug. Harrison is gelukkig de enige die verder beneden is. De andere jongens uit dit huis vind ik eikels, ik mag ze echt niet. Ze vinden het altijd perse nodig om kut opmerkingen te maken, waar ik me altijd echt heel erg aan irriteer. Harrison mag ik wel, hij doet ten minste normaal.
Als ik na een tijdje twee bakken met yoghurt en fruit heb gevuld, loop ik weer naar boven. Wanneer ik de deur open doe zie ik dat Tom al wakker is en op zijn telefoon bezig is. Ik loop verder naar binnen en ga naast hem in zijn bed zitten, waarna ik hem zijn eten aangeef. "Dankje." Zegt hij terwijl hij even naar me glimlacht. Dat doet hij altijd, als een klein kind dat zijn zin krijgt. Omdat we zo vaak samen zijn, is het een soort traditie geworden om samen een serie te kijken als we wakker worden. Ik weet eigenlijk niet waarom, misschien omdat we op die manier niet hoeven te praten. We willen natuurlijk niet hebben dat een van ons gevoelens krijgt voor de ander, dat zou alles veel moeilijker maken. Alsof het op dit moment nog niet moeilijk genoeg is, met mijn zwangerschap.
Wanneer ik mijn eten op heb sta ik op en pak even wat spullen. "Ik ga douchen." Zeg ik nog tegen Tom voordat ik de kamer uit loop. Net wanneer ik mijn kleding uit wil doen hoor ik iemand op de deur kloppen. Wanneer ik de deur een beetje open doe staat Tom voor de deur, waardoor ik hem binnenlaat. "Vooruit." Zucht ik wanneer Tom zich ook begint uit te kleden en de douche alvast aan zet. Ik draai de deur weer op slot en kleed me ook uit. We douchen wel vaker samen, maar niet altijd. Soms vinden we elkaar wel aardig en soms moeten we niks van elkaar hebben. Er zijn dagen waarop we 's ochtends niks tegen elkaar zeggen behalve 'doei' als de een weggaat. Maar er zijn ook dagen waarom we heel veel kletsen, over van alles en nog wat. Meestal ligt dat er ook wel aan of we ene kater hebben of niet, we worden allebei heel snel chagrijnig als dit wel het geval is.
"Wil je alsjeblieft weer mijn haar wassen?" Vraagt Tom zo lief als hij maar kan, waardoor ik grinnik. Ik heb dat een keer gedaan omdat hij zich niet lekker voelde, en sinds dien wilt hij het altijd. "Oke." Zeg ik dan als ik hem aankijk en hij me met puppyoogjes aanstaart. Hij geeft de shampoo aan me en slaat zijn armen om mijn middel. Vervolgens legt hij zijn hoofd op mijn borst en sluit hij zijn ogen. Zo staat hij altijd. Mede omdat ik er anders niet bij kan, maar vooral omdat hij er zo echt 'het meeste van geniet'. Zijn woorden, niet die van mij. Ik masseer de shampoo in zijn haren en geef hem nog een soort hoofdmassage, wat hij het allerfijnste vindt. Als ik na een tijdje klaar ben haal ik mijn handen uit zijn haar en pak de douchekop. Ik spoel zijn haren uit en grinnik als ik voel dat Tom me strakker vast pakt. Het is eigenlijk een soort van grote kleuter die ik nu aan het wassen ben. Als ik klaar ben maakt Tom nog even een presterende kreun en gaat daarna weer recht staan. "Thanks Em. Nu jij."
JE LEEST
Can't help it •Tom Holland•
أدب الهواةDe 23-jarige Emma leeft een normaal leven, ze geniet van haar studententijd en heeft een veelbelovende toekomst voor ogen. Helaas gaat niet alles zoals ze gehoopt had; ze raakt zwanger. Haar vaste hookup, een knappe en populaire jongen die Tom heet...