Saving Forever For you

Chapter 26

AUTHOR'S IMPORTANT NOTE:

This story is a work of fiction. The names, characters, places, and incidents either are products of the Author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons living or dead, is entirely coincidental. (SO PLEASE WAG NYO KO GERAHIN. HEHEHE.)  Thank you, and Enjoy Reading!!!

I DONT KNOW, kung mapapaiyak kayo sa CHAPTER NA TO. Pero, ako!!! Naiiyak at Nasasaktan ako. (Ay Relate at Affected xD) HAHAHA. O'sya BASAHIN NYO NA!!!!

=============================================================================

Chapter 26:

Me-Anne's POV

Lumipas na naman ang maraming araw, at wala akong ibang ginawa kundi--- mag-isip nang mag-isip. Maloloka na nga ata ako kakaisip e. Hindi ko alam ang gagawin ko. As in, na-i-stress na talaga ako.

"Hoy! Bessy! Tulala ka na naman!" Wika ni Angeline. Naglalakad kame papunta sa may tambayan namin dito sa Campus.

"Wag muna kong pansinin, Bessy." Mukha namang sumunod siya kasi di na siya nagresponse. Kating-kati na kong kausapin si JB at si Endrick. Sino ba uunahin ko. Si JB o si Endrick? Si Endrick na lang kaya? Ay hindi, si JB na lang. O kaya wag ko muna kausapin. Waaaaahhh!!! Kalerkey!!!

"Bessy. Hindi ako sasabay sayo umuwi huh. Ang dami kong gagawin sa Club e." Pagpapaalam nya.

"Okay lang." Tipid na sagot ko.

Hay, Wala akong ibang iniisip kundi ang bagay na yun. Sobrang abala na kasi ang nagagawa sakin ng bagay na yun e. Lord, help me Please!! >.....<

After ng grace period pumasok na agad kame sa klase namin. Mga 3hours lang yun. Pagkatapos naman nun, pumunta na si Bessy sa Club nila. Tapos ako, eto, naglalakad pauwi. Trip kong maglakad-lakad muna.

Lakad lang ako ng lakad. Tulala lang. Malalim ang iniisip. Sino ba kasi unang kakausapin ko? Naguguluhan na talaga ako. Pero, good thing, kasi alam ko na kung sino talaga mahal ko. Yun nga lang. Hindi ko alam kung matutuwa ba ko o hindi. Tapos, yung katotohanan pa na makakasakit na naman ako ng damdamin ng iba. Omaygulay!!! >__<

Maya-maya lang, may nakita akong isang park. Pero, walang tao, este, iisa lang ang tao. Hay. Puntahan ko kaya yun. Baka sakaling matulungan nya ko. Lumapit ako sa kanya. Nakatalikod siya. Naka-upo sa may swing.

"Excuse me. Pwedeng maupo." Pagpapaalam ko. Mula sa likuran nya.

"Go lang!" Wika nya nang hindi man lang lumilingon. Nakatungo ito. Parang pamilyar ang boses nya. Hmmm. Baka magkaboses lang sila.

Umupo na ko sa swing. Hindi ko siya tinitignan. Nakatungo ito at may sumbrero. So, hindi ko nakikita mukha nya. Alangang silipin ko, di ba?

Kausapin ko kaya siya? Feeling Close. HEHEHE. Hay. Bahala na! Kailangan ko na talaga ng kausap.

"Pwedeng magtanong?" wika ko sa kanya.

"Nagtatanong ka na nga e." Abay! Magaspang. Hindi lang siya ka-boses ni JB. Sing gaspang pa.

"HEHEHE. Sana sagutin mo? Paano kung may karelasyon ka, tapos hindi mo naman mahal. Kasi mahal mo Bestfriend nya. Anong gagawin mo?" Kailangan ko na talaga kasi ng ADVICE. Ayoko namang magpa-advice kay Angeline. Kasi may kasamang sermon at kutos. Kung Ate Clare naman, hindi ko naman ma-gets. Mas malalim pa sa dagat magsalita yun e. Hindi din naman pwede sa pusa o aso sa bahay o sa kalye. Pagkakamalan akong baliw ng mga tao. Kaya eto na lang, atleast, hindi nya ko kilala.