Saving Forever For you

Chapter 43: "The Special Day"

Author's EPAL: Uwaaaaaa!!!! Namiss ko ang pag-epal ko sa sarili kong Gawang Story.. Thanks sa mga old readers. Especially, sa new readers ko..

Pasensya na kayo kung inabot ng THOUSANDS YEARS tong update ko. Hohohoh.. Sa totoo lang... dati ko pa binabalak na mag update wla lang tlgang time e. Nawa'y magustuhan nyo ang pambawi ko...

-----------------------

Chapter 43..

Angeline's POV

All is SET! Tama! Handa na nga talaga ang lahat-lahat. At sana, lahat ng to ay ma-treasure at maging successful. SObrang daming aberya na nangyari bago pa namin masagawa to. Problema namin ang lahat. Yung Venue, guest, at kung anu-ano pa.

Pero kahit ano mang aberya yung nangyari. Finally! This is it! The Suprise Birthday Party for my Bessy. 

 Alam ko, hindi nya gusto ng mga suprises. She used to like it. Pero, hindi na nya gusto yun. Alam nyo naman siguro kng bakit, di ba? 

Naiinis na ko sa babaeng to e. Biruin nyo ba naman. Hindi nya alam na Birthday nya ngayon. >.< Kawawang bata!!! DAhil sa mga sakit na naranasan nya sa buhay nya. Hindi nya na alam kung paano ba ang maging masaya. >.< Mahirap kaya maging bestfriend ang ganitong tao nu. >.< 

Lagi ko siyang iniintindi.. I tried to cheer her up. Pero, wala pa rin. Wa-epek! Pero sana sa ginawa naming to. E Matutunan nya na kailangan nyang maging happy. 

Because, my bestfriend deserve it. Hay!!! She deserve to be happy. Pero, ayaw nya maging happy dahil sa mga heartaches nya...

Tignan nyo nga, pati yung birthday nya. Nakalimutan nya. Meron na palang Birthday Amnesia. Hay Ewan....

"Angeline, Why you have to cover my eyes???" Tanong nya sakin. Pinipiringan ko kasi sya e.

"Basta. Its part of the surprise. So, please.." Di ko na natapos ang sinasabi ko kasi nagsalita siya.

"But Bessy. You know that I dont like surprises." Feeling Annoyed na siya. Pero wala naman siyang magagawa kundi ang sumunod sakin. Wala siyang choice.

Pagkapiring na pagkapiring ko sa kanya. Bigla namang nagsalita ang MC(Master of Ceremony). Ang galing talaga nasa timing siya. :)

"Ladies and Gentlemen. Pasensya na po sa matagal na paghihintay. Hindi ko na po papatagalin pa. Pinapakilala ko po sa inyo, the birthday celebrant, Ms. Me-Anne Rodriguez. And her bestfriend, Ms. Angeline Flores." 

Kasabay naman nun ang masigabong palakpakan ng mga tao. Bigla naman akong hinawakan ni Me-Anne. 

"Angeline. Bessy.. Me!! " |Turo nya sa sarili nya. Nangangatog siya. " It's my.... M-my m-my Birthday... HOw come I forgot it!"

Hindi ako sumagot sa kanya. Samantala, may nag-abot sa kin ng mike. It's my time to shine. HAHAHA. 

We're started walking. I'm leading my bessy...

"Bessy. I know, you dont like surprises. Pero, pwede bang hayaan mo muna ko ngayon. Ngayon lang... I just want to make you happy. Tama!!! Happy. Kasi, hindi ka na marunong nun. Sorry. Kung sinabi ko yun." Tinignan ko siya. " Bessy. Nakakatawa ka!!! HAHAH. Bat nga ba kita piniringan.??" Nasa stage na kame nun. Tinanggal ko yung piring nya.

Hindi na ko nagtaka nang makita ko siyang umiiyak. Iyakin kasi yan e.

"Bessy? Natatandaan mo pa? Nung sinabi mo saken na kahit kailan di ka magbabago. Naniwala ako. Pero bakit ngayon. Nagbago ka na. Dati kasi, ang taba-taba mo. Bakit mas sexy ka na saken. HAHAHA." Nagtawanan naman yung mga tao. Pati siya.

Bumaling naman ako sa mga nanood. "Hayaan nyo pong ipakilala ko sa inyo ang nag-iisang Mary Anne Rodriguez." Nagbuntong hininga pa ko.

"Me-Anne? Sino ba yan?? Siya po ang nag-iisang bestfriend ko. E Pano ko ba siya naging bestfriend??? At first, di ko akalaing magiging magkaibigan kame. Ganun naman talaga e. Hindi mo malalaman ang  mga taong magiging bahagi ng buhay mo. Unless, nangyayari na. Opposite kasi kame e. Siya si Ms. So Nice. Gusto niyang maging friend lahat ng tao sa Campus namin. At ako naman si Ms. Hate It ALL. I Hate all people around me. Lalo na siya. She is so annoying. Everyday, lagi nya kong binabati ng 'GoodMorning'. Kahit, wala namang good sa morning ko. Sobrang sigla nyang batang yan e. HAHAHA.. Akala ko nga.. nilalaklak nyan yung vitamin nila sa bahay nila. Maingay po yan. Lagi po yang nag-i-iskwat. Kasi ang daldal nyan. Laging nagkakaroon ng komosyon sa room namin pag yan na ang nagku-kwento. At ako naman po, kinakainisan ko siya. Ayoko po sa maligalig e. Pero, kahit na pinagtatabuyan ko siya. Lapit pa rin siya ng lapit. At... sa lahat ng tao ganun siya. AKala ko, she is trying to annoy us. Yung tipong nang-aasar lang talaga siya. Pero di pala, she is trying to cheer us up. Ayaw nya ng may malungkot. Kaya kahit, katangahan na pinaggagawa nya. Ayun, go pa din siya. Basta mapatawa lang nya kame.  "

Huminga ulit ako ng malalim. "At alam nyo po ba?? Nung naging close na kame. Kasi no choice na ko e. Hihihi. E nahahawa na ko sa maligalig na yan. Pero, kahit maligalig siya. Mas masaya ako. Kapag ganun siya. Iba kasi yan kapag tahimik e. Kailan nga ba siya tumatahimik.? Kung di po ako nagkakamali e. Tumatahimik yan kapag nasasaktan na siya. O na-offend siya. O naiinis siya."

"Kaya ngayon, alam ko na nandyan pa rin yung sakit Bessy. But now, we want you to know that YOU DESERVES TO BE HAPPY."

"Bessy, Happy Birthday!!!" NApansin ko naman na umiiyak na siya. "Oooppps! Bessy, Its not time to cry. Marami pa kameng surprise for you. And one of it is...."

Naputl ang sasabihin ko dahil nagsalita ang MC. Hudyat na papasok na SIYA.

"Please welcome... Mr. John Bryan Samaniego."

***************************

Author's EPAL: Putulin ko na ang Chapter na to. I guess, dito na matatapos ang chapter na to. Pasensya na kung parang waa--wenta to... Ahihi. I-comment nyo na lang yung mga feelings nyo/...