Saving Forever For you

Chapter 33 Part 2

Author's EPAL: This part of Chapter 33 is edited. I realize that the old one is not good enough. HAHAHAHA

******************

Chapter 33 Part 2

Me-Anne's POV

"Me--me-Anne. Ikaw na ba yan?? Ikaw ba t-talaga y-yan?" Mangi-yak-ngiyak na wika nito.

.

.

.

Unti-unting kumawala ang mga tubig mula sa aking mga mata. Tinanguan ko lang siya. Senyales na. Sumasagot ako ng OO!!!

.

.

.

Bigla siyang yumakap sakin. Naramdaman kong basa na ang balikat ko.

Umiiyak siya??? Pero bakit??? Namiss nya ba ko??

.

.

.

"What's going on here???" Narinig kong sabi ni Manager. May pagtataka ang boses. Naririnig ko ring nagtatanong si Alessandra.

.

.

.

Hindi namin nasagot ang mga tanong nila. Patuloy lang kame sa ganung pasisyon. Umiiyak siya. Lumuluha ako. Hindi kame nagsasalita.

.

.

.

Nabasag na lang ang katahimikan ng magsalita si Alessandra. Sa tingin ko nakuha nya na ang mga pangyayari.

"Ora .. Ho capito." (Ora .. Ho capito=Now.. I get it!) Bumaling siya agad kay Manager. Sumenyas siya na para bang sinasabi dito na "Let's give them some time."

Agad naman kameng nagbitaw at tumingin sa kanilang lahat.

Agad namang nag response si Manager. "Ragazzi OK. Ti chiamo più tardi. Arrivederci." (Ragazzi OK. Ti chiamo più tardi. Arrivederci = Okay Guys. I'll Call you later. Goodbye.)

Pagkasabi nila nun. Agad namang lumabas si Manager, Alessandra at Lawrence, na kanina'y tulala at may pagtataka. Sino ba kasing hindi magugulat sa ganung pangyayari? Ang mga taong balak nilang ipag-meet ay matagal ng magkakilala. At may YAKAP-Session pa, di ba?

Siguro kung ibang tao yun. Matatawa na lang. O kakamot ng ulo. O kaya'y iisiping baliw na kame.

Pero.. Back-to-reality. Nandito kame sa room na to. Kame lang dalawa. Simula ng umalis ang mga kasama namin ay natahimik na kame. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

At ngayon, I started to remember our last encounter. Yung nakita ko siya sa park. Nakatungo. Na hindi ko naman alam na siya yun. Naghingi ako ng advice. Then, he gave me. Pero.. hindi ko naman akalain na siya yun.

And suddenly, na-realize nya na siya yun. Nagtapat ako ng hindi nawalang pag-ibig ko sa kanya. Pero.. unfortunately. He love someone else. At yun yung nakakapagpalungkot sakin.

Nalilito ako sa twing iniisip ko yun. Dahil nauuna kong isipin yung kakaibang pakikitungo nya sakin. Nag-a-assume ako. Na may feelings din siya sakin. Nalilito ako.  Lalo na ngayon. Yung pagyakap nya sakin kanina. At the fact, the umiiyak siya. Namiss nya kaya talaga ako. Hmmm.. Or maybe.. he missed a friend. Yeah... A FRIEND!!!

Hindi pa rin siya nagsasalita. Ewan ko. Parang nagkakapaan kame e. Nagpapakiramdaman. Patuloy lang din ako sa mga thoughts ko na ewan ko lang kung nakakatulong para maging POSITIVE ang energy ko. Haaaayyy. :(