BEYAZ GÜLÜM

25. Bölüm

Merhaba canlarım. 🤩😍😘

Gözlerime inanamıyordum. Tam karşımda gözlerinden ateş çıkan ve Cemal'in bir eliyle kolunu tutmuş diğer eliyle de yine Cemal'in parmaklarını geriye doğru kırmak amacı içeren harekette bulunan Demir duruyordu. Kendimi korumak için siper ettiğim kolumu yavaş yavaş indirirken gerçekliğine inanmak için dikkatli ve kocaman açtığım gözlerle, özlemle beklediğim adama bakıyordum. Evet karşımdaydı. Ona çok yakışan gri takımı ve muhteşem yakışıklılığı ile karşımdaydı.
Özlem dolu bakışlarımı ona dikmişken, Demir'in tüm odak noktasını tepeden baktığı ve canını yaktığı Cemal de tutuyordu.
Cemal acı içinde “Demir bey” diye inledi.

Demir, “sen bu elini Gece'ye mi kaldırdın? ” diye sordu. Sorarken de parmaklarını biraz daha geriye doğru kıvırdı. Bu hareket karşısında Cemal’den acı dolu iniltinin çıkmasına neden oldu. Acıdan dolayı zorlanarak  “istem dışı bir hareketti Demir bey. Ben de ne yaptığımı bilmiyordum” dedi.

Demir Cemal’in parmağının birini bir anda çevirdi. Kemikten gelen kırılma sesiyle Cemal’den çığlık koptu. Duyduğum kırılma sesi midemin bulanmasına neden oldu. İnanılmaz bir acının sesiydi. Hayatımda ilk defa bir kemikten böyle sesin geldiğini duymuştum. Sanki kendi kemiğim kırılmış gibi midem ağzıma geldi.
Ben o haldeyken Demir, “bu da istem dışıydı” dedi. Hemen ardından da Cemal'in  burnunun ortasına hızla yumruk attı.

Kesin Cemal’in burnunda estetik olmadan düzelmeyecek bir kırık oluşmuştu.
Cemal’i o halde görmenin paniği içerisinde Demir’e yaklaşarak hızla koluna sarıldım. “yapma! Öldüreceksin” dedim endişe içerisinde.

Demir beni duymamış gibi hala elim kolunda Cemal’i yerde çocuk ağlar gibi ağlayan haldeyken yakasından tutup kaldırdı ve çok yakınında tutarak, “ben gelmeseydim sana vuracaktı bu şerefsiz bırak ölsün” dedi ve bir yumruk daha attı. Beni duymadığını zannederken duymuş ve daha çok sinirlenmişti.

Bu sefer kolunu bırakıp önüne geçtim. Resmen Demir delirmiş gibiydi. Gözü hiç bir şey görmüyordu. Onu engellemek için kollarımı beline doladım ve, “ Demir dur lütfen” dedim. Kafamı geriye atarak gözlerinin içine baktım. Odak noktasını üzerime çekmek için.
Ancak gözleri resmen dönmüştü ve çok korkutucu bakıyordu.

Bakışlarındaki korkutuculukla , “çekil, Gece! Bu şerefsiz sana vurmaya kalktığı için ölmeyi hak ediyor. Kimse sana vuramaz” derken Cemal’e doğru bağırıyordu.
Cemal zaten bayılmış durumdaydı ancak Demir sinirden Cemal’in baygın olduğunun farkında değildi. Cemal’i gözlerimin önünde öldürecek olmasından endişelendim. Endişemden dolayı istemsizce ağlamaya başladım. Gözyaşları içinde “ ne olur Demir kendine gel. Şu an çok korkuyorum. Lütfen yapma. Bayıldı zaten. Daha fazla korkutma beni” dedim.

Kurmuş olduğum korkuyorum cümlesinden sonra beni kendinden uzaklaştırarak gözlerini yüzümde gezdirdi. Elleriyle gözümden akan yaşları silerek, “korkma. Sana kimse zarar veremez” dedi. Korkunun sebebinin ondan kaynaklı olduğunu anlamamıştı. Bilmiyordu ki onun o halinden korkuyordum.

“Ben senin yanlış bir şey yapacağından dolayı korkuyorum” dediğimde yüzü düşünceli ve farklı bir şaşkınlığa döndü. “Sen benden mi korktun?” diye sordu aynı ifade içerisinde. Sanki imkansız ve şaşılası bir şey söylemişim gibi sormuştu. Ondan korkmama biraz da kırılmış gibiydi. Bunu soruş şeklinden ve yüz ifadesinden anlamak çok da zor değildi.

Bu hali hiç hoşuma gitmediği için kendimi ifade etmek istedim. Tepkisinden çekinerek, “Demir, Cemil’i döverken kendini kaybettin. Adamı öldüreceksin zannettim” diye derdimi anlatmaya çalıştım.