Zawgyi
မနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ေနေရာင္စူးစူးက ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အခန္းအတြင္းသို႔ ျဖာက်ေနသည္။သဘာဝေလေအးေအးတို႔က သူ႔အရွိန္ႏွင့္သူ တိုက္ခတ္ေနေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ေအးခ်မ္းေနသည္။Theron အိပ္ရာနားသို႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္ၿပီးေနာက္သူ႔ guitar ကိုကိုင္လိုက္သည္။
တစ္ခဏအတြင္းပင္ ထြက္ေပၚလာေသာ သံစဥ္က သူ႔စိတ္အစဥ္ကို တည္ၿငိမ္သြားေစသည္။Guitar ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း တီးခတ္ရင္း ပါးစပ္မွလည္း လတ္တေလာမွ သူကိုယ္တိုင္ စပ္ထားသည့္ သီခ်င္းတိုးတိုးေလးကို ၿငီးေနေသးသည္။
"Theron!"
က်ယ္ေလာင္လြန္းေသာ သူ႔အေဖ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ guitar တီးေနတာကို ရပ္ကာ အလန္႔တၾကားထရပ္လိုက္မိသည္။အခန္းတံခါးကို ဝုန္းခနဲဖြင့္ကာ ဝင္လာေသာ သူ႔အေဖက အိပ္ရာေပၚမွာတင္ထားေသာ guitar ကိုေတြ႕ေတာ့ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာသည္။
"မင္းကို ငါဒီေလာက္ ေျပာျပထားတာေတာင္ မမွတ္ေသးဘူးလား၊ဟမ္။ဒီသီခ်င္းေရးတာေတြက ဘာအေရးပါလို႔ ဆက္လုပ္ေနရတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ အားေနတာနဲ႔ ဒီ...ဒီတိုင္း စိတ္အပန္းေျဖ႐ုံပါ"
"ေက်ာင္းစာက်ေတာ့ မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔ ဒီလိုအလုပ္မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနသမွ်ေတာ့ မင္းဘယ္ေတာ့မွ တိုးတက္မွာ မဟုတ္ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ ဝါသနာပါတာကို ဘာမွ ေစာ္ကားခြင့္မရွိဘူး!"
"ဝါသနာ၊ဟုတ္လား။နားေထာင္လို႔ေတာ့ ေကာင္းေပမယ့္ မင္းဝါသနာက ဘယ္မွာမွသုံးစားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး"
"ေတာ္ေတာ့!"
"မင္းကမ်ား ငါ့ကိုေအာ္ရဲတယ္။ဒီေကာင္!"
Robin စိတ္တိုတိုႏွင့္ သူ႔ကို အက်ႌမွဆြဲကိုင္၍ အားပါပါႏွင့္ ထိုးဖို႔လုပ္စဥ္ သူ႔အေမက အေျပးေရာက္လာၿပီး တားရွာသည္။ေဒါသထြက္ေနေသးသည့္ပုံေပါက္ေသာ္လည္း သူ႔ကို မထိုးေတာ့ဘဲ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ေဒါသတႀကီးႏွင့္ အသက္ရွဴသံခပ္ျပင္းျပင္းက အခန္းထဲတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္။
"Laura မင္းရဲ႕သားကို မင္းနားဝင္ေအာင္ ေျပာထား။မဟုတ္ရင္ ငါလက္ပါမိေတာ့မယ္"
YOU ARE READING
Nothing But You
RomanceIf we're not meant to be,I will make my own destiny just to be with you. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/3/2022 End date-30/6/2022
