Fated ✓ | Jikook

Part 25

Jimin's POV

"O bir aptal," Yoongi onun için kapıyı açar açmaz konuştuğunda patronu için söylediği açık sözlü kelimeyle kıkırdadım.

"İçeri gel, hyung" Diye davet ettim, kapıdan uzaklaşarak içeri girebilmesi için yol verdim.

"Minji nerede?" Yoongi hyung, minik kızım tarafından her zamanki gibi karşılanmadığında hemen sordu.

"Her şeyi düşünmek için yalnız kalmak istedim. Bu yüzden, Seokjin hyung'dan Minji'nin bu gece onlarda yatıya kalmasını rica ettim"Diye küçük bir gülümsemeyle bilgilendirdim ve büyük olan anlayışla başını salladı.

Beni oturma odasına kadar takip etti ve beş dakika önce ziyaretini bildirdiği için ona yeni hazırlanmış sıcak bir kahve ikram ettim.

"Tamam, şimdi bana neden Jungkook'u reddettiğini söylemek ister misin? Yani, o aptal, ama onu reddetmenin tek sebebinin bu olmadığını biliyorum," diye doğrudan konuya girdi ve ben de yapmak istediğimi yaptım.

Ona gerçeği söyledim.

"Hyung ben korkuyorum"

Yoongi'ye geçmişimle ilgili her şeyi anlatmaya başladım. Orada oturdu ve hikayemi sessizce dinledi, genç alfayı neden hayatımdan uzaklaştırmaya çalıştığımı anladığı için daha hafif hissediyordum.

"Anlıyorum, Jimin. Korkmakta haksız olduğunu söylemiyorum. Duyguları hissetmek ve buna göre hareket etmek bizim doğamızda var, ben de öyleyim. Ama, Jungkook'da tamamen haksız değil" Ona her şeyi anlatmayı bitirdiğimde fikrini söyledi.

"Minji'ye yeterince sevgi vermediğim konusunda da mı?" Diye sordum.

"Öyle değil, seni aptal. Çocuğuna herkesin verebileceğinden daha fazla sevgi veriyorsun Jimin. Böylece bugün olduğu gibi, bu kadar güzel büyüyebildi," Yoongi yumuşak bir sesle konuştu, bir erkek kardeş gibi saçlarımı sıcak bir şekilde karıştırdı.

"Bunu söylediğin için teşekkür ederim hyung" Minnettar hissettim ve yanımda oturan adama gülümsedim.

"Ama artık onun yanında olamazsan ne olur Jimin?" diye sordu, kaşlarımı hafifçe çatarak gözlerinin içine bakmamı sağladı.

"Onu asla terk etmem hyung. Bu yüzden ondan başka bir bağlılığımın olmasını istemedim. Başka birine çok fazla bağlanıp Minji'yi yalnız bırakmak istemedim" diye savundum.

"Onu kendi isteğinle bırakmayacağını biliyorum, Jimin. Ben öngörülemeyen şeylerden bahsediyorum. Ya ölürsen? Minji kendi ayakları üzerinde duramadan bu dünyada yalnız kalırsa kime güvenecek? Seokjin ve Namjoon'a mı? Hoseok? Ben mi?" diye mantıklı bir şekilde sordu ve haklı olduğunu biliyordum.

Sağlıklı bir hayat yaşadığımdan emin olmama rağmen, her zaman talihsiz kazaların olma olasılığı vardı.

Ve benim başıma böyle bir olay gelse, Minji'me göz kulak olacaklarından hiç şüphem yoktu.

Ama onlarla birlikte yaşadığında aidiyet duygusu hisseder miydi?

Ebeveyn olarak birine ihtiyacı olacaktı. Gerçekten güvenebileceği birine.

"Haklı olduğunu biliyorum ama hala emin değilim Yoongi hyung" diye fısıldadım gömleğimin kenarıyla oynarken.

"Bebek adımları atmakta sorun yok Jimin. Jungkook'un hayatına yüzde yüz girmesine izin vermen gerektiğini söylemiyorum. Yavaşça. Kendi hızınızda," diye tavsiyede bulundu ve omeganın düşük gözlerine baktım.

"Ama ya ondan çok hoşlanırsam?" Bu olası durumdan endişe ederek somurttum.

"Zaten ona aşık oluyorsun, değil mi?" Yoongi, kahvesinden bir yudum daha alırken, bilmiş bir şekilde gülümseyerek sordu.

"Ben- Evet, öyleyim" Hafifçe ısınmış yanaklarımı kapatarak kanepeye yığıldım.

"Bu harika Jimin. Senin adına sevindim." Diyerek kedi gülümsemesini gösterdi.

"Gerçekten mi?" Somurtkanlığım gitsede, hala endişeyle sordum

"Endişelenme Jimin. Seni temin ederim, Jungkook zararsız biri. O güvenilir. Ve biliyorsun ki ben insanlara kolay güvenmem." Yoongi de sırtını koltuğa dayadı ve ben de başımı omzuna yasladım.

"Ya fikrini değiştirirse? Hâlâ genç ve kendini benim gibi kızı olan birine bağlamak onu bunaltabilir."

"Minji onunda kızı. Ve inan bana, Minji'yi ve seni incitmeye cüret ederse, karşısında beni bulur," dedi Yoongi kendinden emin bir şekilde.

"Teşekkür ederim Yoongi hyung"

"Sorun değil Jimin"

-