Fated ✓ | Jikook

Part 28

Jimin's POV

Ertesi sabah telefonumun zil sesini duyduktan sonra uyandım.

"Alo?" Arayan kişiye bakmadan direk konuştum.

"Merhaba, günaydın. Uykunu mu böldüm?" Jungkook'un sakin sesini duyduğumda hala elimde olan yastıkla yatakta doğruldum.

"Ah, daha yeni uyandım ama sorun değil. Sonuçta Minji'yi Kimler'deki pijama partisinden almam gerekiyor" diye mırıldandım, sefil bir şekilde başarısız olmama rağmen uyanık görünmeye çalıştım.

"Anlıyorum. Ben, aslında şey için aramıştım" diye bilgi verdi, sesi devam etmeden önce biraz tereddütlü geliyordu.

"Ne için?" Ona karşı daha açık olacağıma dair kendime söz vererek sordum.

"Hala benimle günlük bir randevuya çıkmak istiyor musun? Tercihen bugün?" Jungkook anında sordu, muhtemelen en başta sormak istediği soruyu sorması için sadece biraz zorlamaya ihtiyacı vardı.

"Ah, Minji'ye gitmeyi isteyip istemediğini henüz sormadım. Belki ona sorup sana daha sonra haber verebilirim?" Gözlerimi yavaşça ovuşturup uykumu açmaya çalıştım.

"O zaman ona kendim sorabilir miyim?" diye önerdi ve az önce sorduğu şeyi nasıl yapacağını anlamakta güçlük çektim.

"Ne demek istiyorsun?"

"Şu anda Jin hyung'un evine gidiyorum, çünkü ikizlere kahvaltı için söz verdim. Minji'nin de orada olduğunu bilmiyordum. Dün gece yatak odasında uyuduğunu sanıyordum," diye açıkladı.

"Tamam, ona kendin sorabilirsin" diye izin vererek ona ihtiyacı olan şansı verdim.

"Pekala, onu da kahvaltı için dışarı çıkarmamın bir sakıncası var mı? Belki de bundan sonra onu eve gönderirim? Uzun sürmeyecek, onu 10'dan önce getireceğim," dedi nazikçe iznimi istedi ve fikrini reddetmek için herhangi bir sorun görmedim.

"Elbette, burada bekliyor olacağım," saçlarımın uçlarıyla oynarken ona izin verdim, sabahın erken saatlerinde sesini duymanın kalbimi daha hızlı attırdığını itiraf etmeliydim.

"Bana teşekkür etmek zorunda değilsin, gerçekten. Dünki söylediğim sözlerden geri dönmeyeceğim," diye Jungkook'un kullandığı ses tonuyla eşleşen yumuşak bir sesle konuştum.

"Biliyorum. Ve bunun için de teşekkür ederim," Minnettarlığını söylerken yüzünde oluşan gülümsemeyi neredeyse görebiliyordum ve bunu düşünürken dudaklarımda oluşan gülümsemeyi engelleyemedim.

"Lütfen dikkatli bir şekilde sür" diye hatırlattım nazikçe, bilinçsizce güvenliğini diliyordum.

"Tabii ki, çocukların güvenliği benim bir numaralı önceliğim." dedi Jungkook kendinden emin bir şekilde, çocuklar yerine onun için söylediğim sözleri yanlış anlayarak.

"Sadece onlar değil..." Bu kelimeleri mırıldanırken yanaklarımın ısındığını hissettim.

"Hmm?" kadifemsi sesi kulaklarıma çarptı ve bu his karşısında neredeyse titriyordum.

Bu sesi bilerek mi kullanmıştı?!

"Sen de," diye hızla mırıldandım, beklediğimden çok daha utangaç hissederek.

"Bende ne?" Jungkook sözlerimi anlamayarak sordu.

"Sen de güvenliğin için dikkatli kullan dedim. Hoşçakal!" Yüksek sesle konuştuktan sonra, yüzümün boynuma kadar ısındığını hissettim ve Jungkook'un cevabını beklemeden aramayı kapattım.

Bunu neden söyledim?!

Çocukların güvenliği hakkında bir şeyler söylediğinde kabul etmeliydim.

Kendi kendime homurdanarak yüzümü tekrar yastığa gömdüm. Ancak tekrar uykuya dalmayı başaramadan ayağa kalktım ve duşa doğru yürümeye başladım.

Eğer Jungkook doğrudan Minji'den randevu isteyecekse, Minji'nin onu reddedeceğinden şüpheliydim. Genç alfadan ilgi görmeyi çok seviyordu.

Bir bakıma, Jungkook'un her zaman haklı olduğunu tahmin ediyordum. Minji onun kim olduğunu zaten biliyordu.

O onun babası.

Ben onun annesiydim.

Ve nihayet bugün Minji'nin ilk 'tam' aile gezisine çıkacağı gün olduğunu düşünmek, gözlerimden yaşlar süzülmesine neden oldu.

Jungkook'un samimi olmasını umuyordum.

Böylece bebeğim mutlu olmaya devam edebilecekti. Şimdikinden daha mutlu, hatta bugün olduğu kadar mutlu kalabilirdi.

-

Bazen burayı unuttuğum için kitabıda unutuyorum o yüzden bölümler geç geliyor bi miktar :( ve neredeyse 30k olmuşuz görünce gerçektende inanamadım çevirdiğim hikayeleri kendim okuyamıyorum çünki her zaman çok kötü geliyor ama buna rağmen başkalarının okumasi ve azda olsa sevmesi çok güzel bir his o yüzden okuduğunuz ve bu hikayeye zaman ayırdığınız için çok teşekkür ederim 💜 Umarım bölümü sevmissinizdir bir sonrakinde görüşmek üzere 🤍