Özkaya Ailesi

24. bölüm

• Öncelikle herkese merhaba

• yorum yapmak ve oylamak bu kadar zor değil

• ve bu hikayeyi sürekli eleştirip duruyorsunuz başından itibaren bunu sizin istekleriniz doğrultusunda yazıyorum çünkü ben en başında size demiştim . Siz nasıl bölümler istiyorsanız öyle bölümler olacak diye herkesi mutlu etmek için onların istediği bölümler yazmaya başlıyorum .

• saygı duymak bu kadar zor değil .

• her neyse sizleri seviyorum bölüme geçelim .

🧦😋

Rüzgar abim beni dışarıya çıkardığı zaman zaten polisler dışarıda bekliyormuş .

Sanırım yeni gelmişlerdi çünkü arabadan yeni iniyorlardı .

Arkama baktığımda Sadece Mert'in geldiğini gördüm .

Onur abim ve Umut abim nerdeydi ki ?

Rüzgar abim kimseyi umursamadan beni bir arabanın yanına götürüp ön koltuğuna oturttu .

Torpidodan tentürdiyot alıp çıkardığı pamuğa sürdü .

Dudağıma yavaşça değdirmişti ama kan kurumadığı için çok fazla yakmıştı .

Yüzüm buruşmuştu sürmesiyle Rüzgar abim bu halimi görünce küçük bir tebessüm bırakıp yaraya doğru üfledi .

O bugün benim için çok şey yapmıştı hala da yapmaya devam ediyordu .

Onu bugün ilk defa hırçın görmüştüm.

Dışarıya baktığımda polislerin içeriye girdiğini gördüm . Mert Rüzgar abimin arkasında bekliyor bana bakıyordu.

Onur abim ve Umut abim hala orta da yoktu .

Hoş ona kırgınım ama onu da anlıyorum .

Dayanamayıp " bugün neden bu kadar sinirliydin ? Seni ilk defa böyle gördüm abi " diye sordum abime .

Rüzgar abim öne bana şefkatle bakıp sonra bir avucunu yanağıma yaslayıp konuşmaya başladı .

" Çünkü seni üzen herşeyden nefret ediyorum "

Sonra derin bir nefes alıp " o adamı görünce nasıl kötü olduğunu görüyorum kendini zorluyorsun ama görüyorum o acı çeken şefkat görmeyen ağır şeyler yaşayan çocuğu görünce " diye devam etti ama cümlesini tamamlayamadı .

Kafasını öne eğip bir kaç dakika bekledi ve konuşmaya devam etti .

" Bu çok tuhaf Meriç Sude de hiç böyle hissetmemiştim Can ve sen Küçüksünüz sizin ayağınıza taş değmesin istiyorum "

Konuşmakta zorlanıyor gibiydi cümlelerini toparlayamıyordu .

" Seni seviyorum ve senin paramparça olduğunu görmek ama hiçbirşey olmamış gibi davranman canımı yakıyor "

" Seni üzen ne varsa bu dünyadan yok etmek istiyorum "

" Evet ben çok fazla sinirlenen bir adam değilim ben Mert gibi davranıyorum bazen ama konu kardeşlerim olunca kontrolü kaybediyorum "

Derin bir nefes daha alıp Mert'e baktı Mert abime gülümserken Rüzgar abim onun da başını okşadı .

" Siz benim ailemsiniz"