GECE SAÇLI

22

Mavi Gri - O Ben Olamam

Bölüm günleri koyup onlara uymama konusunda da ben 🤝🏻

Mert bu aralar sessizdi. Polise onun hakkında şikayette bulunmamın üzerinden tamı tamına iki hafta geçmişti. İlk zamanlar yine hep yaptığı gibi kendi kendine bana laf atsa da son günlerde pek fazla yanıma uğramıyor, hatta okulda olsa bile derslere girmiyordu. Hâl böyle olunca da gün içinde neredeyse yok diyebileceğim kadar az karşılaşıyorduk.

Bu işime geliyor olmasının yanında bir yandan da bu sessizliğinin altından başka bir şey çıkar mı düşüncesi aklımdan çıkmıyordu. Daha önce de böyle yaptığı zamanlar olmuştu ve ne zaman tam anlamıyla ondan kurtulduğumu düşünsem hep bir şekilde bu düşüncemi yanlış çıkarmıştı.

Son zamanlarda garip olan başka bir konu ise Emir ve Alya'daki gözle görülür değişimdi. Nedendir bilinmez Emir çok sık olmasa da benimle konuşuyordu. Bazen sabahları günaydın diyordu, bazen sabahları otobüs durağına giderken birden karşıma çıkıyor ama hiç konuşmadan yolda bana eşlik ediyordu, bazen okulda hâlimi hatrımı soruyordu.

Alya da bazı zamanlar teneffüslerde bizim sınıfa geliyordu. Emir yoksa benimle oturup sohbet etmeye çalışıyordu, Emir varsa birlikte çıkıyorlardı. Dün Alya bana Emir'in olmadığı bir ara öğlen yemeğini yeme teklifinde bulunmuştu ama aç olmadığımı söyleyerek reddetmiştim. İki kardeşin aralarında gizli bir anlaşma yapmış gibi benimle bu şekilde etkileşime geçmeleri beni düşündürüyordu.

Daha birkaç hafta öncesine kadar neredeyse kanlı bıçaklı olanlar biz değil miydik? Bu kadar kısa sürede ne değişmişti?

Aslında artık neyin değiştini düşünmek istemiyordum. Kimsenin davranışına bir anlam yüklemekle uğraşamayacak kadar yorgun hissediyordum kendimi ikili ilişkilerde. O gün Emir'e söylediğim gibi tek istediğim şu lanet okulu kazasız belasız bir şekilde bitirip insanların hayatından tamamen çıkmaktı. Okul bittikten sonra birbirimizi görür müydük orası büyük bir soru işaretiydi kafamda ama görmek istemediğimi biliyordum.

Emir'i görmediğimde bir şekilde içimdeki hisleri bastırabileceğimi düşünüyordum. Her ne kadar kalbim benimle aynı fikirde olmasa da bizden asla olmayacağını uzun zaman önce kavrayan zihnim olması gerekenin bu olduğunu biliyordu.

Eylemle neredeyse bir ilişkiye başlamak üzereyken araya giren engelle her şeyin bitmiş olmasına bakılırsa Emir beni çoktan unutmuş, yoluna bakmıştı. Eylem'in zaten bir sevgilisi olmasaydı belki de her gün onların nasıl aşklarını yaşadıklarına şahit olacaktım. Bu düşünce bile tüylerimi diken diken ederken gerçekten bunlar yaşansaydı ne hâle gelirdi bilmiyordum.

Kulağımdaki kulaklıkta çalan şarkıyla birlikte gözlerimi sıraya kilitlemiş, son haftaların değerlendirmesini kendi içimde yaparken derinlerinde gezindiğim düşüncelerimden kurtulmama neden olan şey, önümdeki sıraya birinin yüzü bana dönük olacak şekilde oturmasıydı.

Eylem masanın üzerinde duran telefonuma takılı olan kulaklığın kablosunu sertçe çekerek kulağımdan düşmesine sebep oldu. Ne kadar iyi bir insansa tam da onu düşünürken yanıma gelmişti. Ya da iti an çomağı hazırla mı demeliydim?

Bu kaba davranışı karşısında sakinliğimden taviz vermeden kulaklığımı elinden aldım. Kimseyle uğraşmak istemiyordum, bu listenin başını elbette ki Mertle birlikte Eylem de çekiyordu. "Takma kulaklığını konuşacağız." Dedi kulaklığı tekrar kulağıma götürdüğümü görünce.

"Benim seninle konuşacak bir şeyim yok." Hakkında Emir dışında hiçbir şey bilmediğim birisiyle konuşacak en fazla neyim olabilirdi ki?

"Ama benim var."