34.Bölüm "Yeni Üyeler"

1.3K 76 9
                                    

Hellloooo

Ben geldim.

Dışarda manyak gibi kar yağıyor ondan ilham alıp başladım yazmaya

Keyifli okumalar

Bu bölümü kurt bakislim kupra_geldii ye hediye ediyorum

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Çoğu insan hayatını kurulu bir düzen üzerine yaşar. Bu zamana kadar benim hiç düzenim olmadı. Babam yüzünden gözlerimi kapatmaya korkardım. Gözlerimin önünde onun yüzü berildiği için.

Ama artık kendime ait bir yuvam vardı. Gülümserken hala bir yanım buruk olsa da mutluluğu iliklerime kadar hissedebiliyordum.

Yorgun bir şekilde gözlerimi kapatıp açtım. Batın'ı normal odaya almışlardı. Refakatçi olarak ben vardım yanında. Reyhan Annem ne kadar ısrar etsede ben kalmak istemiştim.

Oturduğum koltuktan kalktım ve yatağa doğru ilerledim. Odayı kenardaki abajur aydınlatıyordu. Saçları uzamış yüzünü gölgeliyordu. Sakalları uzamıştı.

Yatağın kenarına oturdum ve ellerimi uzatıp yüzüne dokundum. Yer yer yaralar vardı. Dudakları morarmıştı. Sakalları avucuma batarken gülümsedim. Bu hissi çok özlemiştim.

Daha sonra ellerine uzandım ve tutup karnıma koydum. Uyuyor olsada hissetsin istedim.

"Bakın anneciğim, babanız geldi. Ben size inanın, ümidinizi kesmeyin  demiştim. Ben hiç ümidimi kesmedim ve geldi. Babanız artık bizimle."

Konuşurken gözlerimden yaşlar akıyordu. Ellerimle yüzümü sildim ve gülümseyerek onu izlemeye devam ettim.

Gözleri hareket etti ve anlayamadığım bir şeyler mırıldandı. Yavaşça gözlerini araladı ve yorunca bana baktı. Sonra karnımda olan ellerine baktı. Baktı, baktı...

Gerçekliğine inanmak ister gibi gözlerini kırpıştırdı. Dudakları aralanmış şapşal gibi bakıyordu. Gülümsedim ve ellerimle karımdaki elini tuttum.

"Anneciğim, babanızın sizi hissetmesine izin verin." Dedim titreyen sesimle.

"Hı?" Dedi ve yutkunarak gözlerime baktı. "Siz kim?" Diye sordu sonra.

Kısık bir kahkaha attım ve ellerini daha sıkı tuttum. "Bizim bebeklerimiz hayatım." Dedim.

Dudakları o şeklini aldı. "İkizler mi?" Diye sordu titreyen sesiyle.

"Üçüz hayatım."dedim tebessümle.

Gülümsedi, o kadar güzel gülümsedi ki bir anda eğildim ve canını acıtmadan öptüm. Şaşkınlıktan karşılık veremiyordu.

"Bizim mi yani? Biz mi yaptık? Ne zaman oldu? Ne zaman doğacaklar? Cinsiyetleri ne?" Diye peşpeşe sıraladı sorularını.

Bu haline gülümeyip tek tek cevapladım sorularını. "Evet hayatım bizim çocuklarımız, yani hayatım karnımda taşıdığıma göre biz yapmışızdır. Ne zaman olduğu konusunda bir fikrim yok malum takip edemiyorum." Dedim imayla.

"Ayrıca 2 haftam kaldı doğum için ve cinsiyetlerini bilmiyorum. Sen gelmeden öğrenmek istemedim. Artık doğum sırasında öğreneceğiz." Dedim.

Tüm cevapları sabırla dinledikten sonra beni kendisine çekti ve alnımdan öptü.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Akşam annemler gelmişti ziyarete. Biraz oda da oturup daha sonra kafeteryaya inmiştik. Oda da fazla kalabalık olmamamız konusunda hemşire uyarmıştı.

Bordo Bereli PrensimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin