ခ်င္ နိုင္ငံ၏ ၁၃ ဆက္ေျမာက္ မင္း။
ဒုတိယေျမာက္မိဖုရားမွ ေမြးသည့္သား ျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျဖင့္ ခမည္းေတာ္ဆီက ထီးနန္းကိုလုယူခဲ့သည့္ မင္းတစ္ပါးအျဖစ္ေက်ာ္ၾကားသည္။ ထီးနန္းကို ရၿပီးေနာက္ ဖခမည္းေတာ္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ၿပီး အိမ္ေရွ႕စံ ေနာင္ေတာ္ႏွင့္ ညီေတာ္မ်ားကိုလည္း ေနာင္ရွုပ္လာမည့္ ျပႆနာမ်ားေပၚထြက္မလာေအာင္ အျပတ္ရွင္းပစ္၏။
နန္းတက္ၿပီးေတာ့ ၅ လအၾကာ ဖခမည္းေတာ္ႏွင့္မယ္ေတာ္မ်ား တစ္ရက္တည္း ဆုံးသည္။ ေရာဂါေၾကာင့္လား၊ တျခားအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္လားဆိုတာေတာ့ နန္းတြင္းသမားေတာ္ေတြက လြဲ၍ မည္သူမွမသိ။ ထိုနန္းတြင္းသမားေတာ္ေတြလည္း ေနာက္တစ္ေန႔၌ ဆုံးပါးျခင္းသို႔ေရာက္၏။
မင္းဆိုး မင္းညစ္ တစ္ဦးအျဖစ္ လူတိုင္း၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ အသားက်ေနသည့္ ထိုမင္း၏ လက္ထက္၌ အခြန္အခ အလြန္ႀကီးသည္။ တိုင္းျပည္က လယ္ယာေျမမ်ား ျဖစ္ထြန္းႂကြယ္ဝသည့္တိုင္ ဆက္သရသည့္ အခြန္က လုပ္အားခေငြ၏ ၆၀ ရာခိုင္ႏွုန္းျဖစ္သည့္ အခါ သာမန္အလယ္အလတ္လူတန္းစားေတြေတာင္ စားဝတ္ေနေရးက်ပ္တည္းသည္။ သူဆင္းရဲေတြ အဖို႔ေတာ့ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ျဖစ္ရ၏။
အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြအားက်ေလာက္ရေအာင္ သယံဇာတ ပစၥည္းေတြ ေပါႂကြယ္ဝေသာ္လည္း တိုင္းသူျပည္သူမ်ား စံစားျခင္းမျပဳရ။
သင္ပိုင္သည့္ အိမ္ေျမတြင္ ေရႊထြက္လၽွင္ တိုင္းျပည္ဘ႑ာ အျဖစ္သိမ္း၏။ ေက်ာက္စိမ္းထြက္လၽွင္လည္း တိုင္းျပည္ ဘ႑ာအျဖစ္သိမ္းသည္။ သင့္ေျမေပၚမွာ ေပၚထြက္ လင့္ကစား သင္မပိုင္။ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာ ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္တြင္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူက အရာရာ ပိုင္သည္။
လူတန္းစား ကြာဟခ်က္ မိုးႏွင့္ေျမေလာက္ရွိသည့္ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ႂကြယ္ဝသည္ကား ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ ကပ္ဖားလ်က္ဖား သူေဌးသူႂကြယ္တခ်ိဳ႕သာျဖစ္သည္။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔အဖို႔ ေနပူပူေအာက္မွာ ေက်ာေကာ့ေအာင္ အလုပ္လုပ္လည္း မိုးေပါက္ တစ္စက္မၽွေလာက္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ မခံစားရသည့္ အခါ သူတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူအား ေန႔တိုင္း က်ိန္စာတိုက္၏။
