[AN: Disturbing Scene Alert ! ]
ယြင္နိုင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ အလွမ္းေဝးသည့္ေနရာတစ္ခုတြင္ သစ္ပင္မ်ား အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းျဖင့္ အိမ္ေတာ္တစ္ခုရွိသည္။ ထိုအိမ္ေတာ္သည္ကား ဝမ္အိမ္ေတာ္ဟု အမည္တပ္ထားသည့္ အိမ္ဝန္းတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ တျခားအိမ္ေတာ္မ်ားႏွင့္မတူသည္က ထိုအိမ္ေတာ္တြင္ အလုပ္အေကၽြးျပဳစုသည့္ အလုပ္သ မားမ်ားမရွိ။ အိမ္ေတာ္၏ သခင္ေလးႏွင့္ သူ၏ လူယုံ ႏွစ္ဦးတည္းသာ ရွိျခင္းျဖစ္သည္။
အိမ္ဝန္းထဲဝင္လိုက္လၽွင္ အလြန္တရာမွ ခမ္းနားလွေသာ ပင္မအိမ္ေဆာင္ႀကီးကိုေတြ႕နိုင္၏။ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္လည္း တန္ဖိုးႀကီးအေဆာင္အေယာင္အျပင္အဆင္မ်ားရွိသည္။ ႂကြယ္ဝမွုသည္ ထိုအိမ္ေဆာင္တြင္ ထင္ဟပ္ေန၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအိမ္ေဆာင္၏ အေနာက္ဘက္ လူေတြ မသိနိုင္သည့္ ေနရာတြင္မူ...
မနက္ မိုးေသာက္ေရာင္နီပင္မထြက္ေသး။ သားသတ္ကုန္းငယ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည့္အိမ္အေနာက္ဘက္တြင္ ႏြားပ်ိဳတစ္ေကာင္သည္ ထိတ္လန႔္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ား၊ ေတာင္းပန္တိုးလၽွိုးေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ သူ႔ကို သတ္မည့္သူအား ၾကည့္လို႔ေန၏။
သို႔ေပမယ့္လည္း ပုဆိန္ကို ကိုင္ထားသည့္ လူက ထိုအသနားခံအၾကည့္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရွု၍ ႏြားပ်ိဳ၏ လည္တိုင္ကို အားျဖင့္ တစ္ခ်က္တည္းခုတ္လိုက္ၿပီး က်ဆင္းလာသည့္ လည္ေခ်ာင္းေသြးမ်ားကို ေငြဖလားတစ္ခုျဖင့္ ခံထားလိုက္သည္။
ထိုအညႇာအတာကင္းမဲ့သည့္ျမင္ကြင္းကို တစ္စုံတစ္ဦးကလည္း ေသြးေအးေအးျဖင့္ ၾကည့္လို႔သာေန၏။
"သခင္ေလး...သုံးေဆာင္ပါ..."
ရွင္းရာတစ္ေယာက္ သူသတ္လိုက္သည့္ ႏြားပ်ိဳထံမွ ရလာသည့္ လည္ေခ်ာင္းေသြးကို ဝမ္ရိေပၚေရွ႕သို႔တရိုတေသ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ ေငြဖလားထဲက ေစးပ်စ္ပ်စ္ အမဲေသြးေတြကို ဝမ္ရိေပၚ ၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္စြာ တစ္စက္မက်န္ေသာက္ သုံးလိုက္၏။
သားသတ္စဥ္ သူ႔ကိုစင္သြားေသာ ေသြးစတို႔ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ ဝတ္႐ုံမ်ားကို လဲလွယ္လိုက္ၿပီးဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလိုပုံမ်ိဳးျဖင့္ အိပ္ရာထက္တြင္ ျပန္လွဲကာ အနားယူလိုက္သည္။
