KURŞUN 📌|AyHak|

'KURŞUN ÖZEL'

|Aylinsiz geçen 5 yılın ardından|
-Sabah erkenden çocuklar hakanın yanına gelir.
Deniz:Babaa.
Ada:Baba kaykk hadi.
-Hakan tek gözünü açıp çocuklara bakar.
Hakan:Ne oluyor ya? Sabah oldu mu?
Deniz:Baba kalk ya hadii.
-Hakan kalkıp yatakta oturur.
Hakan:Noluyor civcivler?
Ada:Baba gezmeye.
Deniz:Bugün için söz verdin bize.
Hakan:Söz verdim değil mi?
Deniz:Evett, gidelim lütfen.
Hakan:Söz verdiysek, gideceğiz elbet.
Ada:Ben giyinicem.
Hakan:Bekle aşkım, ben geliyorum şimdi.
Deniz:Ada kendisi giyinebiliyor artık baba.
-Hakan, Ada'yı kucağına alıp öper.
Hakan:Benim Aylin'im kocaman olmuş, kendisi mi giyiniyor.
Ada:Bu kaday büyüdüm.
Hakan:Oo aferin kızıma.. Hadi koş giyin o zaman.
-Ada odasına gider. Hakan, Deniz'in kıvırcık saçlarını sever ve öper.
Hakan:Deniz'im..
Deniz:Bende kendim giyinirim baba, gelmene gerek yok.
Hakan:Bak sen aslanıma.. Hadi kahvaltıyı da dışarıda yapalım o zaman.
Deniz:Yaşasınn.
-Deniz'de üstünü giymeye gider. Hakan yataktan kalkıp komidinin önüne gelir ve Aylin'in fotoğrafını alıp yüzünü sever.
Hakan:Günaydın sevgilim...
..
|Flashback|
-Aylin sabah erkenden uyanmış hazırlanmıştır. Aynanın önünde saçlarını yaparken Hakan'ın uyandığını farketmez. Hakan sessizce yaklaşır ve Aylin'i yanağından öper.
Hakan:Günaydın sevgilim.
Aylin:Canımın içi, günaydın.
-Hakan, Aylin'in saçlarını koklar ve yüzünü sever.
Hakan:Sabah sabah sarhoş ediyorsun kokunla.
Aylin:Bayılıyorum seni kendinden geçirmeye.
-Hakan eğilip Aylin'i dudağından öper.
Hakan:Senin her bir zerrene bayılıyorum bende...
...

|DenizKenarı|
-Hakan çocuklarla kahvaltı yaptıktan sonra deniz kenarına gelmiştir. Deniz ve Ada çıplak ayaklarıyla suya girer, denize taş atarlar.
Ada:Ben attım uzağa.
Deniz:Ben daha uzağa atıcam... Baba bak çok uzağa gitti attığımız taşlar.
-Hakan köşede durmuş çocukları izliyordur.
Hakan:Vayy, çok güçlüsünüz siz aslanım, aferin size. Ama çok ıslandınız hasta olacaksınız, gidelim artık.
-Deniz koşarak Hakan'ın yanına gelir, Ada'da peşinden gelir.
Deniz:Baba biz taşları çok uzağa atıyoruz ya anneme de gider mi?
Hakan:Bilmem ki oğlum.
Deniz:Gidiyosa anneme taşlar şişeye de çiçek koyup ona atalım.
-Hakan, Deniz'i öper, Ada'yı da kucağına alır.
Hakan:Gidelim mi anneye?
Deniz:Gidelimm.
Ada:Evettt...
...
|Şehitlik|
-Hakan çocuklarla şehitliğe gelir. Çocuklar ellerindeki çiçekleri annelerinin mezarına bırakır.
Deniz:Bunlar senin anne.
Ada:Senin gibi güzey..
-Deniz, Aylin'in adının yazılı olduğu mezar taşını sever. Hakan ikisini de saçlarından öper ve o da mezarın kenarına oturur.
Hakan:Seni çok özlediler Aylin... İzin günüm bugün, söz vermiştim geçen hafta gezmeye gideceğiz diye. Sabah erkenden geldiler başıma. (güler) Biliyor musun annesi Ada artık kendisi giyinebiliyor bile.
Ada:Kocaman kız oydum ben anne.
Hakan:Kahvaltı yaptık, biraz deniz havası aldık sonra da sana geldik sevgilim... Biliyorum çocuklarla gelmemi istemiyorsun ama özlediler seni Aylin, bu seferlik böyle oldu... Seni çok seviyorum canımın içi.
Deniz&Ada:Seni çok seviyorum anne.
-Deniz ve Ada mezar taşını öperler. Hakan'ın gözleri iyice dolmuştur ama çocukların yanında ağlamayacaktır.
Hakan:Hadi çocuklar gidelim mi artık?
-İkisi de kafasını sallar.
Hakan:Düşün önüme o zaman.
-Hakan geriye döner ve mezar taşını öper.
Hakan:Seni canımdan çok seviyorum. Görüşürüz sevgilim...
...
Hakan:Nereye gidelim istersiniz?
Ada:Paykk.
Deniz:Evett, o kocaman gemili parka gidelim lütfen baba.
Hakan:Tamam, siz yeter ki isteyin.
-O esnada Hakan'ın telefonu çalar. Arayan Ali'dir.
Hakan:Efendim kardeşim.
Ali:Naber kardeşim?
Hakan:İyidir, çocuklarla dışarı çıktık, Aylin'e geldik şimdi de parka falan gidicez.
Ali:Güzel güzel bana bak annemle Pınar bozuk sana haberin olsun.
Hakan:Aa neden?
-Pınar arkadan bağırır.
Pınar:Yeğenlerimi özledim ben Hakan, getirmiyorsun hiç.
Ali:Akşama yemeğe bizdesiniz haberin olsun.
Hakan:Kardeşim şimdi zahmet olmasın, gerek yok ya.
Ali:İtiraz yok Hakan, babamın da emri valla karışmam gerisine. Çocuklar da vakit geçirsin bizimkilerle getir işte.
Hakan:Tamam o zaman, akşama sizdeyiz.
...
-Hakan çocukları istedikleri parka getirir. Deniz ve Ada güle oynaya koşup dururlar. Hakan ise onların her anını kameraya çekiyordur.
Hakan:Şimdi sende burda bizimle olmalıydın Aylin.. Çocuklarımızı birlikte getirmeliydik buraya. Her anımız birlikte olmalıydı canımın içi..(güler) Çocuklar için yemek kavgası yapmalıydık... Ben senin yokluğunu aratmamak için elimden geleni yapıyorum ama hep bir eksik var Aylin..
-Hakan videoyu bitirdikten sonra çocukların yanına gider.
Hakan:Yorulmadınız mı hala afacanlar?
Deniz:Hayırr.
Hakan:Akşama az kaldı, Rıza dedenize gidicez daha işimiz var hem hadi bakalım.
-Ada koşarak Hakan'ın yanına gelir, Hakan kızını kucağına alır.
Ada:Yine geyeyim.
Hakan:Geliriz bebeğim, ama nasıl terlemişsin sen...
...
|RızaEv|
-Rızalar bahçededir. Hakan ve çocuklar gelir. Denizle Ada, Rıza'yı görünce koşarak sarılırlar.
Deniz&Ada:Dedeee.
Rıza:Oo canlarım gelmiş.
Ayla:Hoşgeldiniz Hakancım.
Hakan:Hoşbulduk Ayla abla.
-Rıza çocukları sever.
Rıza:Çok özlemişim ben sizi.
Deniz:Bizde özledik dede.
Ali:Hep dede ama hani amca?
-Ada koşarak Ali'nin kucağına gider.
Ada:Ben geyiyim sana.
Ali:Cimcimem benim, çok özlemişim kız seni.
Ada:Bende.
Deniz:Zeyno nerde?
Pınar:İçeride onlar bitanem, ama önce yemek yiyelim sonra oynarsınız.
Hakan:Hadi çocuklar ellerimizi yıkayalım önce.
Ada:Önce ben.
-Deniz ve Ada koşarak içeri giderler. Ayla'da peşlerinden gider.
Hakan:Bekleyin ama beni.
Ayla:Sen otur Hakancım, ben bakarım.
Hakan:Tamam abla, sağol...
...
-Yemekten sonra herkes salondadır. Deniz çocuklarla oynar, Ada'da Aliyle oynuyordur.
Ada:Amca anneme gittim ben.
Ali:Öyle mii?
Ada:Çiçek götüydüm ona.
Ali:Aferin benim Aylin'ime.
-Ali, Ada'yı öper ve kucağına oturtur.
Pınar:Arayı fazla açmayın Hakan, özlüyoruz bak.
Hakan:Sık sık da yük oluyoruz Pınar.
Rıza:O ne demek Hakan? Denizle Ada bu evin çocuğu Zeynoyla Efe'den ne farkı var.
Ayla:Ya da senin Ali ve Pınar'dan ne farkın var?
Hakan:Ya haklısınız da ne bileyim...
Pınar:Okulların açılmasına az kaldı Hakan, Ada'yı da Deniz gibi benim sınıfa alalım. Deniz'in okulu da hemen yanda olacak zaten hocalar da tanıdık bende sık sık ilgilenirim.
Hakan:Çok iyi olur, çok sağol Pınar... Okula başlayacak neyi nasıl yapmam gerektiğini bile bilmiyorum. Anaokulu gibi değildir sonuçta.
Ayla:Biz ne güne duruyoruz Hakan? Zorlandığın yerde ilk bize geleceksin.
Pınar:Bakıcıda sıkıntı yok değil mi?
Hakan:Yok yok, çok iyi sağolsun... Haftaya Aylin Ada'nın doğum günü haberiniz olsun.
Rıza:Ne çabuk geldi ya?
Ali:5 yaşına geldi bile cimcime.
Ayla:Koştura koştura ne kadar çabuk büyüdü değil mi?
Hakam:Annesiz, anne nedir bilmeden geldi 5 yaşına..5 Yıl dolacak 2 hafta sonra sonra.
Ali:Aylinsiz 5 yıl. Adayla 5 yıl...
Hakan:İçimde şuralarda hala taptaze acısı 5 yıl geçmesine rağmen.. Çocuklar tanımıyor bile annesini.
Rıza:Tanımaz olurlar mı hiç Hakan? Sen o kadar güzel anlatıyorsun ki onlara Aylin'i, tanıyor gibiler.
Hakan:İyi ki kararımdan vazgeçirdin baba mesleği bırakıyorum derken.. Polisliği bıraksam nasıl toparlar çocuklara babalık yapardım bilmiyorum.
Rıza:Sen mesleği bıraksan da bırakmasan da bu çocuklara aslanlar gibi babalık yapardın Hakan.. Bir gün annelerinin yokluğunu hissettirmedin onlara. Aklından bir kez olsun başka birisi geçmedi.
Hakan:Aylin her şeyimdi baba biliyorsun.. Ondan başkasını alamazdım hayatıma. Çocuklara ne kadar yetebiliyorum bilmiyorum ama onlara kendiminde sevmediği birini anne yapamazdım yapamam..
Ali:Kardeşim sen gördüğüm en iyi babasın, bunu tüm kalbimde söylüyorum.. Aylin gurur duyuyor seninle.
Hakan:Duyuyor mudur gerçekten?
Pınar:Duymaz olur mu Hakan.. Onun hep hayaliydi senin gibi birisi.
-Hakan gözleri yaşlı gülümser..
...
|Gece/Ev|
-Hakan salonda oturuyordur, çocuklar uyumuştur. Hakan, Ada'nın ağlamasıyla kendini çocuk odasında bulur.
Hakan:Kızım?
-Ada ağlayarak ellerini Hakan'a uzatır.
Ada:Baba koyktum.
Hakan:Gel bebeğim gel, ne oldu babacım?
Ada:Gitme.
Hakan:Gitmiyorum Ada'cım, burda baba. Neden korktun sen?
Ada:Yüya göydüm.
Hakan:Tamam baba burda uyutsun seni, görmezsin o zaman rüya.
Ada:Tamam.
-Deniz'de seslere uyanmıştır.
Deniz:Baba?
Hakan:Kardeşin rüya görmüş babacım, uyu sen ben burdayım.
-Hakan, Ada'yı kucağına alıp yatağa  oturur ve Ada'yı kucağında sallar.
...
|Flashback|
-Deniz, Hakan'ın kucağında uyumuştur. Hakan, Deniz'i beşiğine yatırır. Aylin'de Ada'yı emzirip uyutur ve beşiğe koyar. Aylin ikisine de bakarken Hakan yanına gelir ve Aylin'e sarılır.
Hakan:Kocamla nasıl güzel çocuklar yaptık diye mi bakıyor benim karım.
Aylin:Ukala.. Ne alaka?
Hakan:Hayran hayran bakıyorsun da çocuklara ondan dedim.
Aylin:Nasıl şanslı olduğuma bakıyordum.. Hayatım boyunca hiç düşünmediğim bir manzaraydı bu dün gece de senin dediğin gibi.
Hakan:Dedim ya dün gece de beni inandıran hayata bağlayan bu güzeller güzeli kadın olmasa olmazdı..
Aylin:Her şey bitti dediğim anda çıkıp umut verdin, inandırdın, korkularımı unutturdun bana. Babamdan sonra hiç kimseyi sevemem dediğim zamanlarda sen çıktın karşıma, sonra bu mucizeler oldu.. Şimdi canımdan çok sevdiğim 3 insan var yanı başımda...
Hakan:Sende bana kimsesizliğimi unutturdun Aylin. Ailem oldun tek başına, ailemi büyüttüm senin sayende.. Ne olursa olsun elimi hep tuttun hep güç verdin bana...
-İkisinin de gözleri dolu doludur. Hakan Aylin'in gözyaşlarını siler.
Hakan:Seni çok seviyorum.
-Aylin, Hakan'a yaklaşıp öper, uzun uzun öpüşürler.
Aylin:Seni çok seviyorum...
....
Hakan:Şimdi bu çocukların yanında varsam senin bana verdiğin güç, inanç sayesinde Aylin... Sen gittin ama bir elin hep üstümde hissediyorum.. O sayede şimdi çocuklarımıza bu kadar iyi bakabiliyorum...
-Hakan kafasını geri yaslar, gözleri dolmuştur. Ada uyuyunca yatağa yatırır ve üstünü örtüp öper. Deniz'i de öptükten sonra odadan çıkar. Kendi odasına gidecekken kapısı daima kilitli olan odanın önüne gelir. Derin bir nefes alarak içeri girer.
Hakan:Aylin...
-Hakan, Aylin öldükten sonra yatak odasında asla kalmamıştır. Aylin'den kalan tüm hatıralar o odadadır. Hakan ne zaman sıkılsa o odaya gider Aylin'e gidiyor gibi. Odaya girdiği an direk Aylin'in parfüm kokusunu duyar. 5 yıl önceki gibidir hala koku... Hakan yatağın üstüne oturur, eline Aylin'in resmini alır ve Aylinle konuşur.
Hakan:5 yıl geçti ama ben hala çok zorlanıyorum Aylin.. Sensiz hala çok zor ben alışamıyorum olmuyor.. Çocuklar olmasa senden sonra yaşayamazdım ben.. Beni bu hayata onlardan önce sen bağladın şimdi onlar ayakta tutuyor. Seni her özlediğimde her dara düştüğümde burda buluyorum kendimi. Şimdi olsan yanımda, kollarımda burda hissettiğim o kokun göğsümde olsa hayattan başka ne isterim ki ben?
...
|2HaftaSonra|
-Deniz ve Ada'nın okula başlayacağı gün gelmiştir. Hakan ikisini de özenli bir şekilde hazırlamıştır. Sabah erkenden kalkıp kahvaltılarını yaptırıp okulun önüne gelirler. Önce Deniz'i bırakacaklardır.
Hakan:Bak Pınar teyzen de gelmiş Deniz.
Deniz:Teyze..
-Deniz, Pınar'a sarılır.
Pınar:Denizcim ne kadar yakışıklı olmuşsun sen, Ada'da çok güzel. Seni sınıfa ben bırakayım sonra Adayla gideriz.
Hakan:Aslanım dikkat et, yaramazlık yapmak yok, derslerini de güzel dinle tamam mı?
Deniz:Merak etme baba, uslu dururum ben. Okula ilk defa gitmiyorum ki.
Hakan:Vay afacan vay.
Pınar:Çok bilmiş seni. Hadi bakalım... Siz bekleyin bırakıp gelirim ben.
Hakan:Tamam...
-Pınar, Deniz'i sınıfına bırakıp gelir ve yürüyerek yan taraftaki anaokuluna geçerler.
Pınar:Deniz çok rahat eder, öğretmeni çok iyi. Ada'da aklın kalmasın zaten.
Hakan:Sen olmasan zaten... Aylin bu günü görmeyi ne kadar çok isterdi Pınar. Şimdi burda olup çocukları birlikte bırakabilirdik okula. Ada'yı ilk gününe o hazırlayabilirdi.
Pınar:Aylin ordan sizi görüyor ve eminim çok mutlu siz böyle iyi oldukça.
-Hakan gülümser.
Pınar:Bizde gidelim artık Hakancım, saat geldi.
Hakan:Tamam.
-Hakan eğilir ve Ada'yı öper.
Hakan:Bitanem şimdi sınıfına gidiyorsun Pınar teyzenle, uslu dur tamam mı?
Ada:Sende gey..
Hakan:Ben gelemem kızım, orası senin çocuklar için.
Ada:Ama baba.
Pınar:Ada'cım içeride bir sürü arkadaşın var ama hem çok eğleneceksin, oyun oynayacağız bir sürü, baban da sonra gelip alacak seni.
Hakan:Pınar teyzeni duydun çok geç olmadan almaya gelicem kızım sizi. Şimdi git oyna, baba da işe gitsin.
Ada:Öp o zaman.
Hakan:Kocaman öperim ben kızımı...
...
|2GünSonra/Şehitlik|
-Aylin'in ölüm yıldönümü gelmiştir. Hakan, çocuklar ve ekiple birlikte şehitliktedir. Herkes çiçeğini mezara bırakır. Deniz ve Ada mezar taşını öperler.
Deniz&Ada:Seni çok seviyorum anne...
-Ekip biraz kaldıktan sonra çocukları alıp araca geçerler. Hakan Aylinle tek başına kalır.
Hakan:Bir yıl daha geçti sensiz Aylin.. O kara, lanet günün üzerinden 5 yıl geçti. Sensiz geçen her gün nefessiz kalmak gibi bir şey.  (Hakan'ın gözleri dolmuştur) Çocuklar çok iyi merak edersen, Ada hemen alıştı okula, Pınar'da var ya zaten. Deniz zaten seve seve gidiyor ilk günden arkadaş bile yapmış kendine, nasıl heyecanlı anlatıyor akşamları okulda yaptıklarını. Ada gelir gelmez uyuyor her zaman ki gibi. Ha merak etme yemeklerini gayet güzel yiyorlar hiçbir eksik, sorun yok. Tek eksik sensin ama... Sensiz geçiyor günlerimiz, anılarımız.. En güzel anlarda senin olman gerekirken sen eksiksin, yoksun... O gün belkide açsaydım o telefonu şimdi burda böyle olmayacaktık değil mi..? Tamam tamam başlamıyorum yine.. Ama ben seni çok özlüyorum Aylin. Acın hala ilk gün ki gibi yüreğimde sevgilim.. Sana kavuşmak için sabırsızlanıyorum ama Deniz ve Ada'yı geride bırakamam.. Onlar için canımı veririm, ömrüm yettiğince onlarla olucam ama sana kavuştuğum gün ilk günümüz gibi olacak canımın içi... Seni çok sevdim ben, her zaman da sen olacaksın içimde, kalbimde..
-Mezar taşını öper, toprağı sever.
Hakan:Kendine iyi bak sevgilim, biz sensiziz ama iyiyiz... Seni seviyorum.
...